ပညာရွာရာ စိတ္၏ လြတ္လပ္မႈ

သူရိန္ထက္လင္း
(စပယ္ျဖဴ မဂၢဇင္း အမွတ္ (၁) ဇြန္လ၊ ၂၀၀၄)

ပညာေရးလက္ေတြ႕ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ စိတ္ပညာ၏ ပါ၀င္ကူညီမႈကို ေရွ႕အခန္း၌ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါသည္။ ယင္းမွာအျခားမဟုတ္။ ကေလးပညာေရး ပ်ဳိးေထာင္မႈ၌ ဘာသာပညာသက္သက္ သင္ၾကားပို႕ခ်ေပးျခင္းကို အဓိကမထားဘဲ ကေလးတို႔၏ ဗီဇစြမ္းရည္ ဘ၀လိုအင္ အျပဳအမူႏွင့္ စိတ္ပါ၀င္စားမႈမ်ားကိုပါ ထည့္သြင္း စဥ္းစားရန္ျဖစ္သည္။ ပညာေရးသည္ လူႏွင့္ ဆက္လုပ္ရေသာ လုပ္ငန္းစဥ္ျဖစ္သည္။ လက္သမားဆရာကဲ့သို႔ သစ္တံုး သစ္ေခ်ာင္းမ်ားကို သြင္းယူရသည္မဟုတ္။ မကၲင္းနစ္ ဆရာကဲ့သို႔ စက္ပစၥည္းကိရိယာတို႔ျဖင့္ကိုင္တြယ္ တပ္ဆင္ရသည္ မဟုတ္။ အဖိုးတန္ သက္ရွိ ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရေသာ လုပ္ငန္းစဥ္ ျဖစ္သည္။ သည့္အတြက္ ပညာေရးသည္ အမွားအယြင္းမခံ။

ပညာေရးလက္ေတြ႕ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈလုပ္ငန္းစဥ္အတြင္း တစ္စံု တစ္ရာ အမွားအယြင္းရွိပါက ကေလးငယ္တို႕၏ ဘ၀ တစ္ေလ်ွာက္လံုး တိမ္းပါးသြားႏိုင္သည္။ ဆက္လက္ ေတြးယူေသာ္ အနာဂတ္ လူငယ္မ်ား၏ ဘ၀ အရည္ အေသြးႏွင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေရးရာ အလံုးစံုတို႔သည္ပင္ ဆုတ္ယုတ္ နိမ့္ပါးသြားႏိုင္သည္။သည့္အတြက္ ပညာေရး၌ ကေလးတို႕၏ ဗီဇစြမ္းရည္ပုန္းမ်ားႏွင့္ ကာယစိတၲ အရည္အေသြးတို႔ကို နည္းမွန္လမ္းမွန္ျဖင့္ ျမႇင့္တင္ေပးရမည္။ အျခားတစ္ဖက္တြင္လည္း ကေလးတို႕အေနျဖင့္ ဘဝအေႏွာင္အတန္း တို႔မွ လြတ္ေျမာက္ၿပီး စိုးရိမ္ေသာက ဗ်ာပါဒ ကင္းကင္းျဖင့္ ပညာရွာေဖြခြင့္ ရွိေစရန္ လိုေပသည္။

လူတြင္ရုပ္ပိုင္း၊ စိတ္ပိုင္းဘဝလိုအပ္ခ်က္မ်ားရွိသည္။ ဘဝလိုအင္မ်ားရွိသည္။ ဆာေလာင္သည့္အခါ အစာ လိုမည္။ ေရဆာသည့္အခါေရလိုသည္။ ေအးသည့္အခါ အဝတ္လိုမည္။ နာက်င္ ေဝဒနာ ခံစားရသည့္အခါ ေဆးဝါးကုသမႈလိုမည္။ ယင္းတို႕ကို ရုပ္ဘဝလိုအပ္ခ်က္မ်ားဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။ ထို႕အတူတစ္ကိုယ္ရည္ အထီးက်န္သည့္အခါ အေပါင္းေဖာ္လိုမည္။ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ေသာအခါ ေျဖေဖ်ာ္မႈလိုမည္။ စိတ္အားငယ္ေသာခ်ိန္ အားေပးျမႇင့္တင္မႈလိုမည္။ ယင္းတို႕ကို စိတ္ဘဝ လိုအပ္ ခ်က္မ်ားဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ယင္းလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို မူတည္၍ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ ဘဝလံုၿခံဳမႈ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ ဝင္ေငြ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈ အပန္းေျဖ နားေနမႈ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းႏွင့္ လြတ္လပ္မႈမ်ားကို အလိုရွိၾကပါလိမ့္မည္။ သို႕ရာတြင္ လူတိုင္းလူတိုင္းသည္ ယင္းလိုအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ လိုအင္မ်ားကို အျပည့္အဝ ျဖည့္ဆည္းခံစားရမည္မဟုတ္ေပ။ အထူးသျဖင့္ ပညာ ရွာေဖြဆည္းပူး ေနေသာ ကေလးငယ္မ်ားအဖို႕ ယင္းဘဝလိုအင္မ်ား မျပည့္စံုပါက သူတို႕ေလးေတြ၏ ပညာေရး ခရီး တြင္ လမ္းမေပါက္ဘဲျဖစ္ႏိုင္သည္။ ပညာရွာရာ စိတ္၏လြတ္လပ္မႈဆိုရာ ဘဝလိုအင္တို႕မွ လြတ္လပ္ ရန္ (Freedom from wants)ႏွင့္ စိုးရိမ္ေသာက(အေၾကာက္တရား) တို႔မွ လြတ္လပ္ရန္ ( Freedom from anxiety & fear) တို႕ကို ညြန္းဆိုျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔ကိုရွင္းလင္းရန္ ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပမည့္ ကေလးငယ္ႏွစ္ဦး၏ ျပႆနာကို ေစာေၾကာၾကည့္ေစလိုပါသည္။

ပထမကေလးမွာ လူလတ္တန္းစား မိသားစုမွ ေမြးဖြားလာေသာ “ေဂ်ာ္နီ”ေလးျဖစ္သည္။ ကေလးက သူလိုခ်င္ ေနေသာ ေရာင္စံုခဲတံဘူးေလးကို မဝယ္ေပးသျဖင့္ မိခင္အား စိတ္ေကာက္ၿပီး ညစာမစားဘဲ အငတ္ခံေနသည္။ ဒုတိယကေလးမွာ ရရစားစားမိသားစုမွ ေမြးဖြားလာေသာ “ေရာ္ဂ်ာ” ေလးျဖစ္သည္။ ေရာ္ဂ်ာတို႕ မိသားစုမွာ ဆင္းရဲတြင္းနက္လွသျဖင့္ နပ္မွန္ေအာင္ပင္ မနည္း ရုန္းကန္ ေနရသည္။ ယခုလည္း ဖခင္အလုပ္မွ ျပန္မလာ ေသးသျဖင့္ ေရာ္ဂ်ာေလးမွာ ညစာမစားရေသးပါ။ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈ ေဝဒနာကို ခံစားေနရသည္။

ျပႆနာမွာ “ညစာမစားသူခ်င္း အတူတူ မည္သူက လြတ္လပ္မႈ အခြင့္အေရးကို ပိုင္ဆိုင္ပါသနည္း” ဟူသည္ပင္၊ ရွင္းပါသည္။ ေဂ်ာ္နီေလးမွာ သူ႕မိခင္က ေရာင္စံုခဲတံဘူးေလး ဝယ္ေပးလ်ွင္ ဒါမွမဟုတ္ သူကိုယ္တိုင္စိတ္ဆိုးေျပလွွ်င္ ညစာကို အခ်ိန္မေရြးထ စားေသာက္ႏိုင္သည္။ ညစာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးသူ႕မွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ အျပည့္အဝရွိသည္။ ေရာ္ဂ်ာေလးမွာ အခ်ိန္မေရြးထ စားစရာ မရွိ။ ညစာကို သူမေရြးခ်ယ္သည့္ အျပင္ သူ႕ဖခင္အဆင္မေျပလ်ွင္ ညစာမွ စားရပါ့မလားဟု စိုးရိမ္ေသာက ျဖစ္ေနရရွာသည္။ သည့္အတြက္ ေဂ်ာ္နီေလးကို လြတ္လပ္သူအျဖစ္ ရႈျမင္ႏိုင္သည္။ ေရာ္ဂ်ာေလးမွာ ဆင္းရဲခ်ဳိ႕တဲ့ေသာ ဘဝေႏွာင္တည္းမႈကို ခံေနရသျဖင့္ လြတ္လပ္မႈ အခြင့္အေရးကို မခံစားရရွာ။ စိုးရိမ္ေသာကပင္ ျဖစ္ေနရရွာသည္။ ဆင္းရဲခ်ဳိ႕တဲ့ျခင္း ႏွင့္ ဘဝလိုအပ္ခ်က္မ်ား မျပည့္ဝျခင္းသည္ ပညာသင္ယူျခင္း၌ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစႏိုင္ပါသည္။ ဥပမာ.......

အိမ္မွ ထမင္းမစားဘဲ ေက်ာင္းသို႕လာရေသာ ကေလးသည္ အဘယ္မွာ အားအင္ ျပည့္ဝပါမည္နည္း။ ေက်ာင္းဆင္းအိမ္ျပန္ေသာအခါ ထမင္းမွစားရပါ့မလားဟု စိုးရိမ္ ေနရွာေသာ ကေလးသည္ အဘယ္မွာ စာသင္ေျဖာင့္ေပမည္နည္း။

ဆိုလိုသည္မွာ ဆင္းရဲခ်ဳိ႕တဲ့ေသာ မိသားစုဝင္ ကေလးမ်ား ပညာစိတ္ဝင္စားမႈနည္းပါးရျခင္းမွာ အေျခခံ ဘဝလိုအင္မ်ား မျပည့္ဝေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ မက္ဆီကန္ ေက်ာင္းသားေလးမ်ားသည္ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ခူးခ်ိန္ရာသီတြင္ ေက်ာင္းသို႕မလာေပ။ မိဘမ်ားကို ဝင္ေရာက္ကူညီေနၾကရသည္။ သူတို႕အဖို႔စားဝတ္ေနေရး ျပည့္စံုေရးအတြက္ ကူညီရန္မွာ ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္၍ ပညာသင္ယူျခင္းထက္ အေရး ႀကီးသကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။ သည့္အတြက္ အလ္လီဆင္ေဒးဗစ္ (Allison Davis) ကဲ့သို႕ ပညာရွင္မ်ားက “စား၀တ္ေနေရး မျပည့္စံုေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအား စာသင္ေက်ာင္းကို ပိုမိုမက္ေမာလာေအာင္ ဘဝ ပညာ အေတြ႕အႀကံဳမ်ား လံုလံု ေလာက္ေလာက္ ျဖည့္ဆည္းေပးရမည္”ဟု အႀကံျပဳသည္။ လိုအပ္ပါက လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္လံုးက ပူးေပါင္းေျဖရွင္းရမည့္ ျပႆနာျဖစ္သည္။

လူသား၏ အျခားေသာ အေျခခံဘဝလိုအင္တစ္ခုမွာ ေဘးအႏၲရာယ္တို႕မွ ကင္းလြတ္ရန္ (ဝါ) ဘဝလံုျခံဳမႈ ရွိရန္ပင္ျဖစ္သည္။ ကေလးသည္ အစားအေသာက္အေနအထိုင္ မွန္ကန္ေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ကာယ ဖံြ႕ၿဖိဳး ေနေပမည္။ က်န္းမာဝၿဖိဳးေနေပမည္။ သို႔ေသာ္မေတာ္တဆ ဒဏ္ရာရရွိျခင္း၊ အနာ ေရာဂါကူးစက္ျခင္း၊ ရုတ္တရက္ အႏၲရာယ္က်ေရာက္ျခင္းတို႕ေၾကာင့္ ေဘးရန္စႏိုင္သည္။ မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မဆို ေဘးအႏၲရာယ္ႏွင့္ မႀကံဳေတြ႕လို၊ ဘဝကို လံုၿခံဳမႈ ရွိရွိ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္လိုသည္။ သည့္အတြက္ အသြားအလာ အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္ရသည္။ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား မႀကံဳေတြ႕ေစရန္ သတိထားေနၾကရသည္။ အနာေရာဂါ မကူးစက္ႏိုင္ရန္ သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္ေသာ အစာကိုသာစားျခင္း၊ ေရာဂါကာကြယ္ေဆး မွီဝဲသံုးစြဲျခင္းတို႕ကိုျပဳရသည္။ လူသားတို႕ရင္ဆိုင္ႀကံဳ ေတြ႕ရမည့္ အႏၲရာယ္မ်ားတြင္ မေတာ္တဆ ထိခိုက္ နာက်င္မႈႏွင့္ ဖ်ားနာေရာဂါ ေရေဘး မီးေဘး ငလ်င္ေဘးစသည့္ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ႏွင့္ လူမ်ဳိး ဘာသာ ပဋိပကၡ ခိုးဆိုးလုယက္ မၿငိမ္မသက္မႈ မ်ား စစ္ပြဲမ်ားစသည့္ လူမႈမတည္ၿငိမ္မႈ အႏၲရာယ္ဟူ၍ ခြဲျခားႏိုင္ေပသည္။

စစ္အတြင္းေက်ာင္းတက္ေနရေသာ ကေလးသည္ စိတ္၏လံုၿခံဳမႈတို႕ရရွိမည္ မဟုတ္ေပ၊ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႕မွ ေဘးလြတ္ပါမည္လားဟုစိုးရိမ္ေနရွာသည္။ ေရႀကီးေနေသာ ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ကာ အိမ္ျပန္ရမည္ကို ေတြးပူ ေနေသာ ကေလးသည္လည္း စာထဲစိတ္ဝင္စားမည္မဟုတ္ေပ။ ေသနတ္ သမားတို႕၏ ၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရေသာ စာသင္ေက်ာင္းမ်ဳိးကိုလည္း မည္သည့္ကေလးမွ သြားခ်င္မည္ မဟုတ္ေပ။ အနာေရာဂါတို႕ ႏွိပ္စက္ခံေနရေသာ ကေလးသည္လည္း ပညာကို စိတ္လြတ္လက္လြတ္ သင္ယူဆည္းပူးႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ၊ ကေလးတို႔ ေဘး အႏၲရာယ္ ကင္းကင္း လံုၿခံဳမႈရွိရွိျဖင့္ ပညာသင္ ယူရန္ လိုအပ္ေပသည္။ သည့္အတြက္ ယေန႔ စာသင္ေက်ာင္း မ်ားတြင္ ေက်ာင္းက်န္းမာေရးႏွင့္ အျခား ေသာ လံုၿခံဳေရး ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းမ်ား ထားရွိေပးသင့္သည္။

ဘဝလံုၿခံဳမႈအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးရာမွာ ေဖာ္ျပပါ ရုပ္ဘဝလိုအပ္ခ်က္မ်ားအျပင္ စိတ္ဘဝလံုၿခံဳမႈ လိုအင္ကိိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားရပါမည္။ ယင္းမွာ အျခားမဟုတ္ ပညာရွာရြယ္ ကေလးငယ္တုိ႔အား စိတ္၏ေက်နပ္ ႏွစ္သိမ့္မႈႏွင့္ ေႏြးေထြးလံုၿခံဳမႈကို ေပးႏိုင္စြမ္းေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာကို လိုလား ေတာင့္တမႈမွာ လူသားဘဝတြင္ အေရးပါေသာ စိတ္အေျခခံ လိုလားခ်က္တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ခ်စ္ျခင္း ေမတၲာႏွင့္ ၾကင္နာယုယမႈကို မခံစား ရေသာ ကေလးသည္ ေရႏွင့္ေဝးေသာ ၾကာကဲ့သို႕ ဘဝ ေျခာက္ေသြ႔ႏြမ္းလ်ကာ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ မခ်မ္းေျမ့ ႏိုင္ေပ။ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈကို ခံစားရေသာ ကေလး သည္ ေမတၲာတရား၏ အဖိုးထိုက္တန္ပံုကို သိနားလည္ၿပီး အျခားသူမ်ားအားလည္း ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာေပလိမ့္မည္။

ကေလးငယ္တို.သည္ အစ္ကို အစ္မမ်ား လူႀကီးမိဘမ်ား၏ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈကို ရရွိလိုၾက သည္။ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အိမ္တြင္ အခ်စ္မခံရေသာ ကေလးသည္ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ ဆရာ ဆရာမမ်ား၏ ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာမႈကို ရရွိရန္လိုအပ္သည္။ သို႔မဟုတ္ပါက မိမိအား ဂရုစိုက္မည့္သူ မရွိဟု စိတ္အားငယ္ေပမည္။ ေက်ာင္းစာသင္ရာမွာလည္း စိတ္မပါျဖစ္တတ္သည္။

ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈကို မခံစားရေသာ ကေလးသည္ စိတ္အားငယ္ျခင္း မေက်နပ္ မေရာင့္ရဲျခင္း ရြံရွာျခင္း ဝန္တိုျခင္းစသည့္ သဘာဝဆိုးမ်ား ဝင္ေရာက္လာတတ္ေပသည္။ ထိုအခါ စိတ္ထားဖြံ.ၿဖိဳးမႈ ဘက္တြက္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တတ္ၿပီး ဘဝျပႆနာမ်ားကိုလည္း ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ရႏိုင္သည္။ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈကို ရရွိေသာ ကေလးမွာမူ စိတ္၏ လံုၿခံဳမႈကို ခံစားရေပသည္။ ထို.ေၾကာင့္ အိမ္မွ ထြက္ႏိုင္ေသာ အခ်ိန္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ အရပ္ထဲမွာျဖစ္ေစ စာသင္ေက်ာင္းမွာျဖစ္ေစ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈရွိကာ ဆက္ဆံ ေပါင္းသင္းမႈတို႔တြင္ ေျပျပစ္လာမည္။ ဘဝၾကင္ေဖာ္ရွာသည့္ အရြယ္သို႔ ေရာက္ေသာ အခါမွာလည္း အခ်စ္ျပႆနာ မရႈပ္ေထြးဘဲ မ်ွေဝေပးဆပ္ႏိုင္ေပမည္။

စားဝတ္ေနေရး ဘဝလံုၿခံဳေရး ခ်စ္ျခင္းေမတၲာတို.အျပင္ လူသား၏ အျခားလိုအင္တစ္ခုမွာ မိတ္ေဆြ ေပါင္းသင္း လိုလားခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ လူသည္ ကၽြန္းတစ္ကၽြန္း သစ္တစ္ပင္မဟုတ္ေပ၊ လူမႈ အသိုင္းအဝန္း သက္ဝင္ ရွင္သန္ေနသူ သာျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္ အဆက္အဆံျပဳရင္း ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရင္း ေပါင္းသင္းေနထိုင္ၾကသည္ သာျဖစ္သည္။ ကေလးငယ္ဘဝတြင္ မိဘ အစ္ကို အစ္မမ်ား၏ အခ်စ္ေမတၲာႏွင့္ ၾကင္နာ ယုယမႈကို လိုခ်င္သည္။ မိသားစု အလယ္တြင္ ေနရာေပးခံရေသာ္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ျဖစ္ေစသည္။ ယင္းသည္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး လိုအင္၏ အေျခခံလည္းျဖစ္သည္။

မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မဆို အရပ္ထဲမွာလည္းေကာင္း စာသင္ေက်ာင္းမွာလည္းေကာင္း ပတ္ဝန္းက်င္ အေပါင္းအသင္း မ်ား၏ အေရးေပးျခင္း အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ခံလို၏။ အမ်ားအလယ္မွာ ထင္ေပၚလို၏။ အမ်ား၏ ဝိုင္းပယ္မႈကိုမူ မခံစားလို အခ်ဳိ႕ကေလးမ်ားသည္ အမ်ား၏ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို မခံရပါက အဖ်က္စိတ္ဝင္ၿပီး နည္းလမ္းမမွန္ေသာ အမူအက်င့္တို႔ ျဖင့္ တစ္ပါးသူမ်ားက မိမိအား ဂရုျပဳလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္တတ္ၾကသည္။ ထို.ေၾကာင့္ ကေလးသူငယ္ ေက်ာင္းသား လူငယ္တို႔အား ပတ္ဝန္းက်င္ ဆက္ဆံေရးမွာ မ်က္ႏွာမငယ္ရေလေအာင္ ထိုက္သင့္ေသာ လူမႈအဆင့္အတန္းျဖင့္ ေနရာေပးသင့္သည္။ ကေလးတို႔ကိုယ္တိုင္ကိုလည္း သူတို႔လိုလားေသာ အဆင့္အတန္းႏွင့္အညီ ပတ္ဝန္းက်င္ အေပါင္းအသင္း မ်ားႏွင့္ ညႇိယူဆက္ဆံႏိုင္ရန္ အေလ့ အက်င့္ ေပးရမည္။ ရံဖန္ရံခါ လူမႈေရးမွာ မ်က္ႏွာသာ အေပးမခံရသျဖင့္ ပညာေရးမွာ ထိခိုက္သည္ မ်ားရွိသည္။

စာသင္ေက်ာင္းမွာ ဆရာ ဆရာမမ်ား၏ အဆင့္အတန္း ခဲြျခားဆက္္ဆံျခင္း ဖိႏွိပ္ျခင္း အျပစ္ တင္ျခင္းကို ခံရေသာ ကေလးအတန္းေဖာ္မ်ား၏ ႏွိမ့္ခ် အရွက္ခြဲျခင္း ခနဲ.ျခင္း ရန္လို မုန္းထားျခင္းကို ခံရေသာ ကေလးသည္ အဘယ္မွာလ်ွင္ စာသင္ေက်ာင္းမွာ ေပ်ာ္ပိုက္ပါမည္နည္း။ သည့္အတြက္ စာသင္ေက်ာင္း မ်ားသည္ ကေလးတို.၏ လူမႈေရးအားနည္းခ်က္ ပညာေရးအားနည္းခ်က္မ်ားကို ျဖည့္စြမ္း အကူအညီေပးရမည္။ အတန္းသား အခ်င္းခ်င္းအားလည္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး တန္ဖိုးထား ေလးစားရန္ တစ္ဦး၏ အရည္အခ်င္းကို တစ္ဦးက ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳရန္ ပညာေရး အပါအဝင္ အျခား ဖံြ႔ၿဖိဳးမႈလုပ္ငန္းမ်ားမွာ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ရန္ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈရွိရွိျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ေနာက္လိုက္ေကာင္းတုိ႔ ၏ အမူအက်င့္မ်ားကို ေမြးျမဴတတ္ေစရန္ ေလ့က်င့္ပ်ဳိးေထာင္ ေပးရပါမည္။ လူမႈဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္မွာ အဆင့္အတန္းျမင့္မားရန္ ေမ်ွာ္မွန္းထားသူမ်ားသည္ ပညာကို ပိုမိုလို လားစြာ အေလးထား သင္ယူတတ္ ၾကသည္။ ပညာတတ္ျခင္း အားျဖင့္ ဘဝဖူလံုျပည့္စံုၿပီး ကိုယ္ပိုင္ စြမ္းေဆာင္ရည္မ်ားလည္း ျမင့္မားလာႏိုင္ ေပသည္။

လူသား၏ စိတ္အေျခခံ လိုအင္မ်ားတြင္ ဘဝဖူလံုျပည့္စံုလိုမႈႏွင့္ ကိုယ္ပို္င္စြမ္းေဆာင္ရည္ ျမင့္မားလိုမႈ တို႔ကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားရပါမည္။ လူသည္ မေတာင့္မတ မေၾကာင့္မၾက ေနလိုသည္။ မိမိအရည္အေသြး ကို မိမိျမႇင့္တင္ၿပီး ျပႆနာအေထြေထြကို ဦးေဆာင္ေျဖရွင္းလိုသည္။ ဘဝ ျမင့္မားလိုမႈသည္ လူကို ေမာင္းႏွင္ေပးေသာ ေစ့ေဆာ္တြန္းအား သည္ ပညာရွာရွာ အလုပ္လုပ္ရာမွာ စြမ္းထူးတို႔ကို ေပးစြမ္းသည္။ ဟားဘတ္စပင္စာ (H.Spencer) ဆ္ိုခဲ့သလိုပင္ ပညာေရးသည္ ၿပီးျပည့္ စံုေသာ ဘဝေနထိုင္မႈ (Complete living) အတြက္ ျပင္ဆင္ေပးျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ သက္ေမြးပညာႏွင့္ အလုပ္အကိုင္ ျဖစ္သည္။

ပညာေရးသည္ လူသား၏ သက္ေမြးဘဝျပည့္စံုလံုေလာက္ေစရန္ အာမခံေပးဖို႔လိုသည္။ သက္ေမြးဘဝ အာမခံခ်က္ဆိုရာမွာ စားဝတ္ေနမႈတည္းဟူေသာ ဘဝလိုအပ္ခ်က္တို႔ဖူလုံရန္သာမက သင့္ေလ်ာ္ေသာ လူ႔အဆင့္အတန္းႏွင့္အညီ ရွင္သန္ေနထိုင္ ႏိုင္ရန္ပါ ရည္ရြယ္ရပါမည္။ သက္ေမြးဘဝ အာမခံခ်က္မရွိေသာ ပညာေရးမ်ဳိးကို မည္သည့္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ကမွ် စူးစူးစိုက္စုိက္ေလ့လာ သင္ယူမည္ မဟုတ္ေပ။ လူသည္ မိမိအဆင့္အတန္းကို တိုးတက္ျမင့္မားလိုသည္။ ပညာေရး အရျဖစ္ေစ လူမႈေရးအရျဖစ္ေစ စီးပြါးေရးအရျဖစ္ေစ ဇြဲရည္သန္သန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္း မိမိ ေမွ်ာ္မွန္းထားေသာ အဆင့္အတန္းမ်ဳိးကို ပိုင္ဆိုင္လိုၾကေပသည္။ လူသား၏ ဘဝအဆင့္အတန္းႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္စြမ္းေဆာင္ရည္တို႔ ျမင့္မားရန္ ပညာသည္ ေသာ့ခ်က္ျဖစ္သည္။ ပညာသည္ သက္ေမြး အလုပ္အကိုင္ စားဝတ္ေနေရး ဖူလံုမႈ သင့္ေလ်ာ္ေသာ လူမႈအဆင့္အတန္း ရရွိရန္အတြက္ အဓိက က်ေသာ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ အျခားတစ္ဖက္ ကလည္း တစ္ကိုယ္ရည္ စြမ္းရည္ျဖင့္ ျမင့္မားလိုမႈႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ အခ်က္အလက္မ်ား ရွာေဖြစုေဆာင္းႏိုင္ရန္ ေတြးဆေျမာ္ျမင္ႏိုင္ရန္ တီထြင္ဖန္တီး တတ္ရန္ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ ထားရွိကာ အလုပ္လုပ္တတ္ရန္ ပညာကို လိုလားစြာ ရွာေဖြရေပမည္။

ကေလးတို႕၏ပညာရွာေဖြဆည္းပူးေရး ခရီးစဥ္မွာ ဘဝလုိအပ္ခ်က္မ်ား၏ အေရးပါ လႊမ္းမိုးမႈမ်ားကို ေဆြးေႏြးခဲ့ပါသည္။ ကေလးတို႔၏ ပညာရွာေဖြဆည္းပူးေရးတြင္ ဘဝ ဝန္ထုပ္ ဝန္ပိုးမ်ား တေလးတပင္ရွိ မေနရပါ။ စိုးရိမ္ ေသာက ဗ်ာပါဒ တရားတို႔မွလည္း လြတ္ကင္းရန္လိုေပသည္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ပညာေရးဟူသည္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရွာေဖြ ဆည္းပူးရေသာ ( Free to Learn) လုပ္ငန္းစဥ္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ မည္သို႔ပင္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရွာေဖြဆည္းပူးခြင့္ ရွိပါေသာ္ျငားလည္း ဘဝအေႏွာင္ အတည္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ရေသာ စိတ္ဖိစီးေလးလံျခင္း စိုးရိမ္ေသာက ျဖစ္ရျခင္းမ်ားသည္ ပညာရွာေဖြ ဆည္းပူးမႈကို အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစပါသည္။ သည့္အတြက္ ဆရာ ဆရာမ မ်ားသည္ ကေလးတို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ေငးငိုင္ေနသည္ကိုလည္းေကာင္း အဘယ္ေၾကာင့္စာထဲ စိတ္မဝင္စားရသည္ကိုလည္းေကာင္း ေလ့လာစံုစမ္း ရေပမည္။ ကေလးတို႕မွာ စိတ္လိုအင္ မျပည့္ဝမႈမ်ား အခက္အခဲႏွင့္ ဆံုးရႈံးမႈမ်ားရွိပါက ေႏြးေထြးစြာ အားေပးကူညီရမည္။ ကေလးတို႔ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ပညာရွာေဖြႏိုင္ေစရန္ စီမံဖန္တီးေပးထားရေပမည္။

ရည္ညႊန္္းခ်က္-
ေက်းလက္မွ ေက်ာင္းတက္ေနေသာ ညီ/ညီမငယ္မ်ားသို႔

သူရိန္ထက္လင္း
(ကေလးပညာေရး ပ်ဳိးေထာင္မႈ)
စပယ္ျဖဴမဂၢဇင္း၊ အမွတ္ (၁) ဇြန္လ၊ ၂၀၀၄