ေက်ာင္းအသစ္၊ သင္ရိုးအသစ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအသစ္

www.maukkha.org
ေလာကနိယာမ ဓမၼတာအရ တန္ခူးေလႏွင့္အတူ ပိေတာက္အသစ္ ပြင့္ခဲ့ျပန္ပါျပီ။ ဥတုရာသီအလိုက္ ခ်စ္စရာ လက္ေဆာင္ ေလးမ်ားကို ပံုမွန္ ေပးေလ့ရွိစျမဲ။ အစိမ္းေရာင္ သစ္ခက္သစ္ရြက္မ်ား အၾကားတြင္ ႏွစ္သစ္အၾကိဳ ေရႊ၀ါေရာင္ ပြင့္သစ္မ်ားႏွင့္ ေလာကကို အလွဆင္ထားသည္မွာ ေက်းဇူးတင္စရာ အလြန္ေကာင္းလွ ပါသည္။ ပံုမွန္၊ အခ်ိန္မွန္ပင္ ဖူးပြင့္ေ၀ဆာေစျခင္း တာ၀န္ကို မပ်က္ကြက္ခဲ့ပါ။ ဤေျပာင္းလဲျခင္း အသစ္၏ ဥတုရသသစ္ကို လူတိုင္းညီမွ်စြာ ရယူခံစားခြင့္လည္း ေပးထား ေသးသည္။ ခြဲျခားထားျခင္းအလ်ဥ္းမရွိပါ။

မ်ားမၾကာမီကာလတြင္ အေနာက္ေတာင္ မုတ္သုန္ေလအသစ္ႏွင့္အတူ မိုးေပါက္ေငြပုလဲတို႔ သက္ဆင္းလာ ပါေတာ့မည္။ အညစ္အေၾကးတို႔ကို သူႏိုင္သမွ်ေတာ့ သန္႔စင္ေပးလိမ့္ဦးမည္။ သည္းမခံႏိုင္ေလာက္ ခံစားေနရသည့္ အပူခ်ိန္လည္း အနည္းငယ္ က်ဆင္းလာေတာ့မည္။ ဤအခ်ိန္ကား ေက်ာင္းစတင္ အပ္ႏွံရန္ မဂၤလာအခါေပတည္း။ သူငယ္တန္း ေက်ာင္းသား အသစ္မ်ားအတြက္ မိဘတို႔ ေက်ာင္းမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ၾကေတာ့မည္။ အျဖဴအစိမ္း ေခါင္းေဆာင္တို႔လည္း ပညာသင္ႏွစ္ အသစ္အတြက္ စတင္ လႈပ္ရွားရပါေတာ့မည္။ တစ္ေႏြရာသီလံုး ဖုန္တက္ေနေသာ ေက်ာက္သင္ပုန္းကို သန္႔ရွင္းျခင္းႏွင့္အတူ စတင္လိုက္ျခင္းပင္။ ေက်ာင္းသားအသစ္လက္ခံျခင္း၊ မွတ္ပံုတင္ျခင္း၊ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားကို သင့္ေလ်ာ္ရာအတန္းလိုက္ ေနရာခ်ထားျခင္း၊ ေက်ာင္း၀င္ေၾကးမ်ား ေကာက္ခံျခင္း၊ တစ္ႏွစ္တာ သင္ၾကားေရးအစီအစဥ္မ်ား ေရးဆြဲျခင္း၊ ေက်ာင္း၀န္ထမ္းမ်ားျဖည့္ဆည္းျခင္း၊ မ်ားေျမာင္လွေသာ ေက်ာင္းလုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကို ပထမႏွစ္၀က္၊ တႏွစ္လံုး စသည္ျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာ ျပကၡဒိန္ဇယားထဲတြင္ မွတ္သားျခင္း၊ အစည္းအေ၀းမ်ား က်င္းပျခင္း၊ အထက္အမိန္႔စာ မ်ားအရ စီစဥ္ရျခင္းတို႔ျဖင့္ ပညာသင္ႏွစ္ အဦးအစကို အျပံဳးပန္းမ်ား ဆင္ျမန္းလ်က္ လုပ္ေဆာင္ၾကပါေတာ့မည္။

ကံေကာင္းေသာ ကေလးငယ္မ်ားမွာ လြယ္အိတ္အသစ္မ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းတက္ရေတာ့မည္ကို ၾကိဳေတြးျပီး ၀မ္းေျမာက္ ေနၾကသည္။ ဦးဦးေဒၚေဒၚကိုကိုမမ ေဆြမ်ဳိးမ်ား၏ ဦးစားေပးျခင္းတို႔ကိုလည္း ပိုမိုရရွိလ်က္။ မိဘမ်ားမွာလည္း တျပံဳးျပံဳးႏွင့္ ဆိုဆံုးမလ်က္။ အနာဂတ္ဘ၀တို႔အတြက္ စိတ္ကူးယဥ္ေတြးေတာလ်က္။ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းႏွင့္ မ်ဳိးဆက္သစ္တို႔ ၂ ခုစလံုး အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားပါရွိေသာ ဤ ၾကည္ႏႈးစရာ ျမင္ကြင္းတို႔မွာ မိုးဦးရာသီ၏ မရိုးႏို္င္ေသာ ျမင္ကြင္းအခ်ဳိ႕ပါ။ ေႏြးေထြးလံုျခံဳေသာ ရင္ခြင္မ်ားအလယ္တြင္ ဤကေလးငယ္တို႔ လူလားေျမာက္ ၾကပါေတာ့မည္။

ထို႔ထက္ “ပိုကံေကာင္းေသာ” ကေလးမ်ားလည္း ရွိေနပါေသးသည္။ “ပိုမိုေကာင္းမြန္သည္” ဟု “ယံုၾကည္” ၾကသည့္ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ တက္ခြင့္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ေပ်ာက္ဆံုးေန ခဲ့ေလေသာ ပုဂၢလိကေက်ာင္းမ်ား တရား၀င္ ဖြင့္လွစ္ခြင့္ရရွိျခင္းပင္။ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ၾကိဳဆို သင့္သည္မွာကား အမွန္ပင္။ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ေဒသတြင္း အဆင့္မီရန္ ၾကိဳးစားမည္ဟု အခ်ဳိ႕ ေၾကြးေၾကာ္ေနၾကသည္။ ကုိယ္ထူကိုယ္ထ ပုဂၢလိေက်ာင္းမ်ားအတြက္လည္း အစီအစဥ္မ်ား ကို ေရးဆြဲေနၾကသည္။ အဆင့္မီ သင္ရိုးညႊန္းတမ္း အသစ္ဟု ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ား ထြက္လာသည္။ ကိုယ္တိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ရေတာ့မည္ဟု အားခဲထားၾကသည္။ အရည္အေသြး တိုးတက္ေစရန္ အားထုတ္မႈကို ၾကိဳဆိုအပ္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ေအာင္ျမင္ပါေစဟု ဆုမြန္ေကာင္းမ်ား ေတာင္းလိုက္ပါသည္။

ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးရွိ ပုဂၢလိက ေက်ာင္းမ်ားတြင္မူ လြယ္အိတ္ အသစ္ေလာက္ႏွင့္လည္း စိတ္ကူးယဥ္ ေပ်ာ္ရႊင္ရန္ မလံုေလာက္ ေတာ့။ ကားအသစ္၊ လက္ေဆာင္အသစ္တို႔ႏွင့္ ေက်ာင္းတက္ၾကေတာ့မည္။ ေလာေလာဆယ္တြင္မူကား အစိမ္းေရာင္ လူသားမ်ားႏွင့္ နီးစပ္ရာ စီးပြားေရးသမားတို႔က ပညာေရးကို အပ်င္းေျပ ကစားရန္ ကြင္းဖြင့္ေပး လိုက္သလိုပင္။ အမ်ား ျပည္သူပိုင္ နာမည္ၾကီး ေက်ာင္းၾကီးတို႔ကို ခြဲတမ္းေ၀ယူျခင္း၊ အလုအယက္ သိမ္းပိုက္ျခင္းတို႔မွာ လူျမင္မေကာင္း ျဖစ္ရေခ်သည္။ မ်ဳိးဆက္ ပညာေရးသယံဇာတကို သူတို႔ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားအတြက္ အသံုးခ်ၾက ပါဦးမည္။ ကြာျခားေနေသာ လူမႈစီးပြား အဆင့္အတန္းကို အနာဂတ္ မ်ဳိးဆက္မ်ားအတြက္လည္း ပိုမို၍ “ဟ” ထားၾကပါ လိမ့္ဦးမည္။

သို႔ေသာ္………။

သို႔ေသာ္ ကေလးအခ်ဳိ႕မွာကား မနီးမေ၀းက စာသင္ေက်ာင္းၾကီးကို ၾကည့္လ်က္ ေၾကကြဲ ေနၾကရသည္။ သူတို႔မိဘမ်ားမွာ လည္း တမိႈင္မိႈင္။ လြယ္အိပ္အသစ္ႏွင့္ ေက်ာင္းတက္ရမည့္အေရးကို စိတ္ကူးယဥ္ရန္ မဆိုထားႏွင့္။ တစ္ရက္တာ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ တစ္အိမ္လံုး နိစၥဓူ၀ အလုပ္လုပ္ေနၾကရေလသည္။ ဥမမယ္၊ စာမေျမာက္ ကေလးငယ္မ်ားလည္း ၀မ္းစာကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ ရွာေပးေနရပါသည္။ တစ္ႏွစ္ထက္ တႏွစ္ ပိုမိုလို႔ ၾကီးျမင့္လာေသာ ေက်ာင္းစရိတ္မ်ားကို အဘယ္သို႔ တက္ႏုိင္ၾကပါမည္နည္း။ “သားသားတို႔၊ မီးမီးတို႔ ဒီႏွစ္ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ ရမလားဟင္” ဟူ၍လည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျဖင့္ ေမးစရာမလိုပါ။ ေက်ာင္းပညာေရးမွာ သူတို႔ႏွင့္ အလွမ္းေ၀းကြာေသာ သီးသန္႔ ေနရာျဖစ္သည္ကို ဘ၀ေပး ခံစားခ်က္ျဖင့္ သိနားလည္ျပီးသား။ ကေလးသူငယ္ အခြင့္အေရးႏွင့္ ပညာေရး အခြင့္အေရးဆိုသည္ကို ၾကားပင္မၾကားဖူးၾကေသး။ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္က စတင္ခဲ့သည့္ အားလံုးအတြက္ ပညာေရး ႏိုင္ငံတကာလႈပ္ရွားမႈမွာ ဤေနရာ၊ ဤျမိဳ႕နယ္၊ ဤျမန္မာေက်းလက္သို႔ မေရာက္ေသး။

ေက်းလက္အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ကား ရြာ ၄၊ ၅ ရြာေလာက္အကြာမွာသာ ယုိင္နဲ႔နဲ႔ မူလတန္းေက်ာင္းကေလး ရွိတတ္သည္။ ၂၀၁၀ မိုးရာသီအတြက္ မျပင္ဆင္ရေသး။ အမိုးအကာအတြက္ ရြာလူထုမွ ပံ့ပိုးေပးရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရဆဲ။ ေက်ာင္းလမ္းလည္း ေဖာက္ရဦးမည္။ စာသင္ခံုမ်ားလည္း မလံုမေလာက္ႏွင့္။ ျပီးခဲ့ေသာ ႏွစ္မ်ားက လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ေသာ ဖတ္စာအုပ္မ်ားမွာလည္း ဖတ္မရေတာ့ေသာ အေျခအေနမ်ားႏွင့္။ စုတ္ျပဲလ်က္။ တစ္ဦးတည္းေသာ ရြာေက်ာင္းဆရာကလည္း အေဖၚ ေက်ာင္းဆရာ ေဟာင္းမ်ား စာသင္ႏွစ္မစခင္ အခ်ိန္မီ ျပန္လာပါ့မလားဟု စိုးရိမ္ေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္။ ၄ တန္းျပီးဆံုးသြားေသာ ရြာေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားအမ်ားစု အတြက္မွာကား စာသင္ခန္းတို႔ကို ရာသက္ပန္ စြန္႔ခြာရေပျပီ။ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ခန္႔အထိ ကေလးတုိင္း ေက်ာင္းတက္ေရာက္ခြင့္ ဥပေဒ၊ ပညာေရး အရည္အေသြး တိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေရးႏွင့္၊ အခမဲ့ မူလတန္းပညာေရးႏွင့္ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္အညီ ခ်မ္းေျမ့ ဖူလံုေရး ေၾကြးေၾကာ္သံ တို႔ကိုေတာ့ ရြာေက်ာင္းဆရာေလး ၾကားဖူး သလိုလို ရွိသည္။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ မိုးဦးႏွင့္အတူ စာသင္ႏွစ္အသစ္ကား စတင္ပါေတာ့မည္။ ရြာတြင္ လိုအပ္ေနေသာ ေက်ာင္းအသစ္တို႔ကို တည္ေဆာက္ရန္၊ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ဖတ္စာအုပ္ အခ်ိန္မီ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ရရွိရန္၊ ဆရာအလံုအေလာက္ျဖည့္ဆည္း ေပးရန္ႏွင့္၊ ကေလးတိုင္း ေက်ာင္းလာအပ္ႏိုင္ရန္၊ ပညာေရးသမားမ်ားက ပညာေရးကို ဦးေဆာင္ခြင့္ ရရွိရန္ႏွင့္ ေက်ာင္းတြင္း ဒီမိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတို႔ ျဖစ္ထြန္းေစရန္ တို႔အတြက္ကို တာ၀န္သိသူတို႔မွ တာ၀န္ယူ ၾကပါလိမ့္မည္။ အေရးၾကီးသည္မွာကား သင္ရိုးညြန္းတမ္း လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ လြတ္လပ္ေသာ ေက်ာင္း အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္တို႔ အျပည့္အ၀ ရရွိရန္ (ေက်ာင္းတိုင္းတြင္) လိုအပ္ ေနပါသည္။ တရားမွ်တမႈ ကင္းမဲ့ျပီး ဒီမိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဆိတ္သုဥ္းေနရသည့္ ဤကာလ၀ယ္ ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ စာသင္ခန္း မ်ား၌ ဒီမိုကေရစီ အေျခခံ ယဥ္ေက်းမႈကို စတင္ရပါလိမ့္ည္။ အနာဂတ္အတြက္ အေသခ်ာဆံုးေသာ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါ သည္။ အျခားေသာ ေမွ်ာ္လင့္ အားကိုးစရာမရွိပါ။ ေလာေလာဆယ္တြင္ ပိုမို အေရးၾကီးသည္မွာကား ျမန္မာ ကေလးငယ္ အားလံုး (အားလံုး) ၂၀၁၀ ဇြန္လ ၁ ရက္ေန႔ တြင္ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းမ်ားအတြင္း ေရာက္ရွိရန္ ျမိဳ႕တုိင္း၊ ရပ္တိုင္း၊ ရြာတုိင္းမွ အထူး ၾကိဳးစားသင့္ပါသည္။

အယ္ဒီတာအဖြဲ႔
ေမာကၡပညာေရးမဂၢဇင္း
ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္၊ တန္ခူးလ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္။
ဧျပီလ၊ ၂၀၁၀။