Wednesday, 16 September 2009 19:01
ကိုေထြး
http://irrawaddy.org/bur/index.php?option=com_content&view=article&catid=2:articles&id=1819:2009-09-16-12-06-28&Itemid=30
ေကာင္းကင္ကို စိုးမိုး ပ်ံသန္း ႏို္င္ဖို႔ ဆိုတဲ့ အိပ္မက္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတခုကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့တဲ့ ေမာင္ေသာင္ဒီီ ကေတာ့ အခက္အခဲ အတားအဆီးေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ခ်ီဘာၿမိဳ႕မွာက်င္းပ ျပဳလုပ္မယ့္ အိုမီဂါရီ စကၠဴေလယာဥ္ ၿပိဳင္ပြဲကို ၀င္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔အတြက္ ဒီေန႔ပဲ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါၿပီ။
“က်ေနာ့္ကို ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစားဖို႔ အားေပးစကားေျပာတယ္၊ တကယ္လို႔ ၿပိဳင္ပြဲမွာ ဆုရခဲ့ရင္ သူ႔ကို အရင္ဆုံးလာ ေတြ႔ဖို႔ေျပာတယ္၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ အခု ပထမဆုရဖို႔အတြက္ လက္ေတြ သန္မာေအာင္ အျပင္းအထန္ ေလ့က်င့္ ေနတယ္” လို႔ ေမာင္ေသာင္ဒီ က ေျပာပါတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းစတက္ခဲ့ရတဲ့ ေမာင္ေသာင္ဒီဟာ ၁ တန္း ေက်ာင္းသား ဘ၀ကတည္းက စကၠဴနဲ႔ ေလယာဥ္ပ်ံ ခ်ိဳးေခါက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ ကစားေလ့ ရွိခဲ့ရာက ၄ တန္းေရာက္ေတာ့ ခ်င္းမိုင္ တကၠသိုလ္က ႀကီးမွဴးက်င္းပတဲ့ စကၠဴ ေလယာဥ္္ပ်ံ ၿပိဳင္ပြဲမွာ ပထမ ရရွိခဲ့ပါတယ္။
ထုိင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ National Mental and Material Tenology (Mtec) က က်င္းပတဲ့ စကၠဴေလယာဥ္ ၿပိဳင္ပြဲမွာလည္း သူရဲ႕ေလယာဥ္က ၁၂.၅၀ စကၠန္႔ ၾကာ ေလေပၚမွာ ပ်ံ၀ဲႏိုင္လို႔ ပထမဆု ရရွိခဲ့ျပန္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ အိုမီဂါရီ ၿပိဳင္ပြဲမွာ ၀င္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီသူ တဦးျဖစ္လာတဲ့ အတြက္ ၿပိဳင္ပြဲမွာ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ ဖိတ္ၾကားခံခ့ဲဲရတာပါ။
ေမာင္ေသာင္ဒီက “က်ေနာ္က ေလယာဥ္ပ်ံ တည္ေဆာက္တဲ့သူ ျဖစ္ခ်င္တယ္၊ စက္မႈလက္မႈကို ၀ါသနာ ပါတယ္၊ က်ေနာ္က ဖန္တီးရတာကို ၀ါသနာပါတယ္” လို႔ သူ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေျပာပါတယ္။
သို႔ေပမယ့္လည္း ထိုင္း ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးဌာနက သူ႔ကိုခရီးသြားလတ္မွတ္ ထုတ္ေပးဖို႔ ျငင္းပယ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ သူ႔ အိပ္မက္ေတြ ေပ်ာက္ဆုံးလုမတတ္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။
ဆိုၿပီး ထိုင္း ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီး Chavarat Charnvirakul က ေမာင္ေသာင္ဒီကို ထိုင္းႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခြင့္မေပးႏုိင္ဘူး ဆိုတာနဲ႔ တကယ္လို႔ ဒီၿပိဳင္ပြဲကို သူ ဝင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ ကိုယ္စားျပဳၿပီးပဲ ဝင္ၿပိဳင္လို႔ ရမယ္ ဆိုၿပီး ေျပာခဲ့ပါတယ္။
“က်ေနာ့္ကို ျပည္ထဲေရးဌာနက ျငင္းလိုက္ေတာ့ ၀မ္းနည္းတယ္၊ စိတ္မေကာင္းဘူး၊ က်ေနာ္က ထိုင္းႏိုင္ငံသားလို႔ ပဲထင္တယ္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေပ်ာ္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ဖို႔ အတြက္ကေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြ ေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္ဆိုတာ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက တဆင့္ပဲ က်ေနာ္ၾကားဖူးတယ္” လို႔ အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ ေမာင္ေသာင္ဒီက ေျပာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ထိုင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အဖိဆစ္ ေဝ့ခ်ာခ်ီဝရဲ႕ ၾကား၀င္ ေဆာင္ရြက္ေပးမႈေၾကာင့္ ေမာင္ေသာင္ဒီဟာ ယာယီ ႏိုင္ငံကူး လတ္မွတ္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ထုိင္းႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ပညာေရးအတြက္ အက်ိဳးေဆာင္ ေပးေနတဲ့ ေဒါက္တာ သိန္းလြင္က “တကယ္လို႔သာ သြားခြင့္ မရွိဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ကေလး တေယာက္ရဲ႕ အခြင့္အေရး ဆုံးရႈံးတာပဲ၊ ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ဒီလို ဆုံးျဖတ္ လိုက္ျခင္းဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံက လူ႔အခြင့္အေရးကုိ ေလးစားတယ္ ဆိုတာ ျပသလိုက္တာပဲ။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသားေတြ အေပၚမွာ စာနာရာလည္း ေရာက္တယ္၊ ကေလးရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္မႈကို အားေပးခံရတဲ့ အတြက္ ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့ ထူးခၽြန္ႏိုင္တယ္” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ေမာင္ေသာင္ဒီရဲ႕ မိဘေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ ေက်ာင္းလည္း တက္ႏိုင္၊ အလုပ္အကိုင္ ရွာေဖြရတာလည္း လြယ္ကူၿပီး အနာဂတ္ ခရီး ပိုမိုေကာင္းမြန္ ေစဖို႔အတြက္ ထိုင္းႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခ်င္ၾကတဲ့ ဆႏၵ ရွိေနပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေမာင္ေသာင္ဒီရဲ႕ မိဘ ၂ ပါး ျဖစ္တဲ့ စိုင္းညႊန္႔နဲ႔ နန္းမြဲတို႔ဟာ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း ခိုလန္ ဇာတိ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ရြာမွာ စီးပြားေရး မေကာင္းတဲ့ အတြက္ လက္ထပ္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံကို အလုပ္လုပ္ဖို႔ ေရာက္လာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား ၂ သန္းကေန ၄ သန္းထိ အလုပ္ လုပ္ကုိင္ ေနၾကၿပီး အမ်ားစုက တရားမ၀င္ လာေရာက္ လုပ္ကိုင္ၾကသူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ေမာင္ေသာင္ဒီရဲ႕ မိဘေတြ ေရာက္စက FANG ေဒသမွာရွိတဲ့ လိုင္ခ်ီး၊ လိေမၼာ္တို႔ စိုက္တဲ့ ၿခံမွာ ၀င္လုပ္ခဲ့ရၿပီး အဲဒီ ၿခံပိုင္ရွင္ကအလုပ္သမား မွတ္ပုံတင္ မလုပ္ေပးခဲ့ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။
၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ေမာင္ေသာင္ဒီကို ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ မွတ္ပုံတင္ မရွိတဲ့အတြက္ ေဆးရုံကို မသြားရဲတာေၾကာင့္ ေမြးစာရင္းမရခဲ့ဘူးလို႔ သိရပါတယ္။
“အဲဒီတုန္းက အလုပ္သမား မွတ္ပုံတင္မရွိတဲ့ အတြက္ ေဆးရုံကုိလည္း မသြားရဲဘူး၊ ေမြးစာရင္း မလုပ္ခဲ့ရဘူး၊ FANG မွာ ၃ ႏွစ္ ၄ ႏွစ္ေလာက္ ေနၿပီးေတာ့ အလုပ္အကိုင္ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ ခ်င္းမိုင္ကို လာခဲ့တာ၊ အဲဒီတုန္းက အလုပ္သမား မွတ္ပုံတင္မရွိေတာ့ ဘယ္မွ မသြားရဲဘူး” လို႔ ေမာင္ေသာင္ဒီရဲ႕ မိခင္ နန္းမြဲက ျပန္ေျပာပါတယ္။
ခ်င္းမိုင္ကို ေရာက္ေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမွာ ပန္းရံအျဖစ္နဲ႔ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ၿပီးေတာ့ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အလုပ္သမား မွတ္ပုံတင္ကို ရရွိခဲ့ဲပါတယ္။
တႏွစ္ၿပီး တႏွစ္ သက္တမ္းတိုးလာတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ အလုပ္သမားကတ္ဟာ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ မွာ သက္တမ္းကုန္ဆုံးမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ထုိင္းႏိုင္ငံကခ်မွတ္မယ့္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ဥပေဒကုိ ေစာင့္ဆိုင္း ေနရတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။
ေမာင္ေသာင္ဒီရဲ႕ ညီမေလး ျမဴ ကိုေတာ့ ဟန္ဒုန္း ဘက္က ေဆးရုံတရံုမွာ ေမြးဖြားခဲ့ရလို႔ ေမြးစာရင္းကို ရယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
“လုပ္အားခအေနနဲ႔ က်ေနာ္က တရက္ကို ဘတ္ ၁၈၀ (က်ပ္ ၅၅၀၀ ဝန္းက်င္)၊ က်ေနာ့္ မိန္းမက ၁၅၅ ဘတ္ (၄၅၀၀ က်ပ္ ဝန္းက်င္) ရတယ္၊ မနက္ ၈ နာရီ ကေန ညေန ၅ နာရီ အထိ ေနပူ မုိးရြာမေရွာင္ လုပ္ရတယ္၊ တခါတေလ အဆင္မေျပဘူး” လို႔ စိုင္းညြန္႔က ဆို ပါတယ္။
မိဘေတြ အေနနဲ႔ အလုပ္ကို ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ၿပီး သားသမီးကုိ ပညာ အေမြေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လုိုက္ရင္း ေမာင္ေသာင္ဒီကို စတင္ ေက်ာင္းအပ္ခဲ့ပါတယ္။ အရင္က ပညာသင္စရိတ္ အေနနဲ႔ တႏွစ္ကို ဘတ္ ၁၀၀၀ (က်ပ္ ၃၀၀၀၀ ဝန္းက်င္) ကုန္က်ခဲ့ေပမယ့္ ဒီႏွစ္ ထိုင္းအစိုးရရဲ႕ ေျပာင္းလဲလိုက္တဲ့ ဥပေဒေၾကာင့္ ေငြကုန္စရာ မလိုေတာ့ဘူးလို႔လည္း ဆိုပါတယ္။
ေမာင္ေသာင္ဒီတို႔ရဲ႕ မိသားစုက အလုပ္လုပ္တဲ့ ေနရာကို မူတည္ၿပီး ေရႊ႕ေျပာင္း ေနထိုင္ရတာေၾကာင့္ တေနရာ တည္းမွာ အတည္တက်ေနေလ့ မရွိဘဲ လက္ရွိ ေနထိုင္ေနတဲ့ အခန္းကို ေျပာင္းလာတာ ၄ လပဲ ရွိေသးတယ္ လို႔ သိရပါတယ္။
“ေမာင္ေသာင္ဒီ မူႀကိဳတုန္းကေတာ့ ခ်င္းမိုင္မဲ့ႀကိဳးဘက္က ေက်ာင္းမွာထားတယ္၊ ၁ တန္းေရာက္မွ ဒီအခုေနတဲ့ Ban Huay Sai ေက်ာင္းကို ေျပာင္းလာတယ္၊ အိမ္က သူ႔ကို အႀကိဳအပို႔ လုပ္ေပးတယ္” လို႔ ဖခင္ျဖစ္သူက ေျပာပါတယ္။
၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ရွမ္းျပည္နယ္ ခိုလန္ရြာ ကေနထြက္လာၿပီးေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ စိုင္းညႊန္႔နဲ႔ နန္းမြဲတို႔ အတြက္ေတာ့ ေမာင္ေသာင္ဒီ့ေၾကာင့္ သတင္းဌာနေတြရဲ႕ ေမးျမန္းမႈေတြကို ေျဖၾကား ေနရတာက စိန္ေခၚမႈတခု ျဖစ္ေနပါတယ္၊
“သတင္းသမားေတြေမးတာကို ေျဖရေတာ့ ထိုင္းစကားတခ်ိဳ႕ေတာင္ခပ္ေမ့ေမ့ျဖစ္ကုန္တယ္၊ တခုခုမွားသြားမွာ စိုးရိမ္တယ္၊ ကင္မရာေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ မလြတ္လပ္ဘူး၊ ေနရခက္တယ္” လို႔ သူတို႔က ေျပာပါတယ္။
ထိုင္းနဲ႔ ျမန္မာ ၂ ႏိုင္ငံလုံးက အသိအမွတ္ မျပဳတဲ့ ႏိုင္ငံမဲ့ေနတဲ့၊ ေမာင္ေသာင္ဒီလို ကေလးေတြဟာ နယ္စပ္ တေလွ်ာက္မွာ ေျမာက္ျမားစြာ ရွိေနတယ္လို႔ သတင္းေတြအရ သိရပါတယ္။
ႏိုင္ငံမဲ့ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ၾကားလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ေမာင္ေသာင္ဒီရဲ႕ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြ ရစ္၀ဲလာၿပီးေတာ့ အေစာပိုင္း တက္ႂကြေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အသံဟာ တိမ္၀င္ နစ္ျမႇဳပ္သြားပါေတာ့တယ္။ ။
Wednesday, November 25, 2009
| [+/-] |
ႏိုင္ငံမဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ဦးရဲ႕ အိပ္မက္ |
Tuesday, November 24, 2009
| [+/-] |
ဘူတာ႐ုံတြင္ ကေလးတစ္ေယာက္ စစ္သားအျဖစ္ စုေဆာင္းခံရ |
Tuesday, 24 November 2009 16:07 ႐ုိးမ ၃
http://www.yoma3.org/index.php?option=com_content&view=article&id=433:2009-11-24-09-10-45&catid=41:2008-09-21-07-44-45&Itemid=124
ပဲခူးတိုင္း၊ သနပ္ပင္ျမိဳ႕၊ ဘုရားႀကီးပိုင္း (၁၂) လမ္းတြင္ ေနထိုင္ေသာ ဦးစိုးလြင္၏ သားျဖစ္သူ အသက္ (၁၆) ႏွစ္ရွိေသာ ေမာင္ေက်ာ္မင္းဦးသည္ မႏၱေလးဘူတာတြင္ ဩဂုတ္လ၊ ၂၀၀၉ တြင္ စစ္သားအျဖစ္စုေဆာင္းခံရသည္ဟု ဖခင္ျဖစ္သူမွ ေျပာသည္။
ေမာင္ေက်ာ္မင္းဦးသည္ ဖခင္ႏွင့္အတူ မႏၱေလးသုိ႔ သြားရာမွ အျပန္ ခိုးခံရေသာ အထုပ္ကို လိုက္ရွာေနစဥ္ ကေလးေပ်ာက္ သြားသည္ကို နီးစပ္ရာထမင္းဆိုင္တြင္ ေမးျမန္းရာ စစ္သားငါးေယာက္က ေခၚေဆာင္သြားသည္ဟု သူ၏ ဖခင္ကေျပာသည္။
“မႏၱေလးမွာ ၂ ရက္ေနၿပီးေတာ့ ၃ ရက္ေန႔ေျမာက္မွာ ျပန္မလို႔ ညေန ၆ နာရီခြဲမွာ လက္မွတ္၀ယ္ၿပီးေတာ့ မနက္ ၅ နာရီ ရထားကို စီးမယ္ေပါ့။ အဲဒီမွာပဲ ပထမညက ခိုးခံရတဲ့ အထုပ္ကို လိုက္တယ္။ အထုပ္က ျပန္ရ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္သားက အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေပ့ါေလ။ ျပန္လာတဲ့အခါမွာ ေစာင္ေပ်ာက္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ လက္မွတ္ဝယ္ၿပီးေတာ့ လုိက္ရွာရင္းနဲ႔ က်ေနာ္သားက ေပ်ာက္သြားတယ္” ဟုေျပာသည္။
၎၏ ဖခင္သည္ အနီးအနားက ထမင္းဆိုင္မွာ ေမးၾကည့္သည့္အခါ စစ္သားငါးေယာက္ႏွင့္အတူ လက္ဖက္ရည္ႏွင့္ မုန္႔မ်ားစားသြားၿပီး အဆိုပါ စစ္သားေတြႏွင့္အတူ ပါသြားတယ္ဟုေေျပာၿပီး အခု အမွတ္ (၄) စစ္အေျခခံေလ့က်င့္ေရးတပ္၊ ပင္ေလာင္းၿမိဳ႕၊ အေနာ္ရထာတပ္ခြဲမွာ ေရာက္ရွိေနသည္။
“က်ေနာ္ စာရရျခင္းလိုက္သြားတယ္။ အဲဒီတပ္ကိုေရာက္ေတာ့ တပ္အဝမွာ က်ေနာ္ကို ဝင္ခြင့္မျပဳဘူး။ က်ေနာ္ကို တပ္ကေစာင့္တဲ့ ၂ ရစ္နဲ႔ စစ္သားတေယာက္က အျပင္ထြက္ၿပီးေတာ့ စကားေျပာတယ္။ ပထမမွာ ေက်ာ္မင္းဦးဆိုတာ မရွိဘူးလို႔ ေျပာတယ္ အဲလိုေျပာၿပီးေတာ့ ေရွ႕က ဆုိင္မွာ ထုိင္ေစာင့္ခုိင္းတယ္။ ၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာမွာ သူျပန္ေရာက္လာတယ္။ ဦးသားက မရွိတာမဟုတ္ဘူး ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ေပးေတြ႔လို႔မရဘူး အရာရွိေတြက ေျပာထားတယ္ ဧည့္ေတြ လံုး၀ အခြင့္မျပဳဘူးလို႔၊ အဲေတာ့ အေရွ႕လ (၁၂) လပိုင္း၊ (၁၅) ရက္ေန႔မွာ သူတို႔ သင္တန္းဆင္းမယ္ အဲဒီအခါက်မွ က်ေနာ္ကို လာေတြ႔ပါလို႔ ေျပာတယ္” ဟု ဖခင္ျဖစ္သူမွ ေျပာသည္။
လမ္းျပၾကယ္အဖြဲ႔မွ ဦးႏိုင္မင္းၾကည္ကလည္း အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ ကေလးစစ္သားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တပ္မေတာ္အက္ဥပေဒကို အခုလို ေျပာပါတယ္။
“တပ္မေတာ္အက္ဥပေဒ ၁၉၅၉ စက္တင္ဘာလ တပ္မေတာ္အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၆၅ အရ တပ္မေတာ္သားထဲဝင္မယ္ဆိုရင္ အသက္ (၁၈) ႏွစ္ျပည့္ၿပီးေတာ့မွ မိဘအုပ္ထိန္းသူ သေဘာတူမွ ဝင္ရမယ္ေလ၊ က်န္းမာေရးလည္း ေကာင္းရမယ္ေလ။ တပ္မေတာ္ အက္ဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အခုကေလးစစ္သားေတြ မရွိသင့္တဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္၍ အက္ဥပေဒကို လိုက္နာဖို႔။” ဟု ေျပာသည္။
| [+/-] |
ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား အတြက္ တရား၀င္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္ခြင့္ျပဳမည္ |
Tuesday, 24 November 2009 18:51
သန္းထိုက္ဦး
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php?option=com_content&view=article&id=2185:2009-11-24-11-52-27&catid=1:news&Itemid=2
ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ျမန္မာရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား ပညာသင္ၾကားရန္ ပုဂၢလိက စာသင္ေက်ာင္းမ်ားကုိ အာဏာပုိင္မ်ားက တရား၀င္ ဖြင့္ခြင့္ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။
အဆိုပါ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားသည္ ထိုင္း ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနတြင္ မွတ္ပုံတင္၍ဖြင့္လွစ္ရန္ လြန္ခဲ့သည့္အပတ္က ျပဳလုပ္သည့္ အစိုးရ၀န္ႀကီးမ်ားအစည္းအေ၀းမွ အတည္ျပဳ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ထုိင္း အာဏာပုိင္မ်ား၏ ယခုအစီအစဥ္အသစ္ကုိ အလုပ္သမားအေရး ကူညီေဆာင္ရြက္ ေပးေနသူမ်ားက ႀကိဳဆိုလိုက္ေသာ္ လည္း ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအတြက္ အခက္အခဲရွိသည္ဟု ထုိင္းႏိုင္ငံ ေတာင္ပုိင္း ဖန္ငခရိုင္ အေျခစိုက္ အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရး ပညာေပးေရးေကာ္မတီ (GHRE) မွ ဒါရိုက္တာ ဦးထူးခ်စ္က ဧရာ၀တီသို႔ေျပာသည္။
“တရား၀င္ ဖြင့္ခြင့္ရတာကေတာ့ ေကာင္းတဲ့ လကၡဏာေဆာင္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေတြအတြက္ နည္းနည္း အခက္အခဲရွိ တာက ဆရာ၊ ဆရာမေတြကုိ ေရြးတဲ့အခါမွာ အခက္အခဲရွိႏိုင္တယ္လို႔ထင္တယ္၊ ကိုယ္ေတြကေတာ့ အဲဒါကုိျပန္ၿပီးေတာ့ ထုိင္း ဥပေဒနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ျပင္ဆင္ထားၿပီးေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကိုခန္႔ဖို႔ရွိတယ္”ဟု ကိုထူးခ်စ္က ေျပာဆုိသည္။
GHRE အဖြဲ႔သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ျမန္မာေ႐ႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား အတြက္ ပညာေရး၊ လူ႔အခြင့္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳ စိတ္ခ်စြာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ရသည့္ အေျခအေနမ်ား ဖြံ႔ၿဖိဳးျမင့္မားေရးအတြက္ လုပ္ကိုင္ေနေသာ အဖြ႔ဲျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းတရား၀င္ ဖြင့္လွစ္ေရးအတြက္ ေက်ာင္းအေဆာက္အဦးအား သီးသန္႔ေဆာက္ေရး၊ ထုိင္းအစိုးရက ျပဌာန္းထားသည့္ သင္ရိုးညြန္တမ္းအရ သင္ၾကာေရး၊ ပညာအရည္အခ်င္း ရွိေသာ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ားျဖစ္ေရး စသည့္အခ်က္မ်ား ပါ၀င္ေနျခင္း ေၾကာင့္ အခက္အခဲရွိေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ထုိင္း -ျမန္မာ နယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ အေျခစိုက္ Kwe Ka Baung စာသင္ေက်ာင္းမွ ဒါရိုက္တာ မန္းဗလစိန္ကလည္း ထုိင္းအစိုးရက ခ်မွတ္သည့္ မူအရ ေက်ာင္းတည္ေဆာက္ရန္အတြက္ အခက္အခဲရွိသည္ဟု ဆိုသည္။
“ေက်ာင္းဟာ ေက်ာင္းနဲ႔တူရမယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္က ေျမကလည္း ေစ်းႀကီးတယ္၊ အခုပဲ ေျမႀကီးသြားၾကည့္ၿပီးေတာ့ ျပန္လာတယ္၊ ေျမက တဧကကုိ ဘတ္ေငြ ၁၈ သိန္း ေပါက္ေစ်းရွိတယ္”ဟု ၎က ေျပာဆိုသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ ကရင္ျပည္နယ္ ျမ၀တီၿမိဳ႕ႏွင့္ ကပ္လ်က္တည္ရိွေသာ မဲေဆာက္၊ မယ္လမ၊ ဖုတ္ဖရ စသည့္ ထုိင္းႏုိင္ငံ အတြင္းရိွၿမိဳ႕ ၃ ၿမိဳ႕တြင္ျမန္မာ ျပည္သား အလုပ္သမားမ်ား၏ သားသမီးမ်ား အတြက္ ဖြင့္ထားေသာ စာသင္ေက်ာင္း အမ်ားအျပား ရွိေၾကာင္းသိရသည္။
“ဒီမဲေဆာက္ေဒသမွာတင္ ေက်ာင္းေပါင္း ၅၀ မွာ တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေပါင္းက ၁၂၀၀၀ ေလာက္ရွိတယ္”ဟု မန္းဗလစိန္က ေျပာသည္။
ျမန္မာ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္သူမ်ားအတြက္ ပညာေရးဌာန(BMWEC)၏ စာရင္းမ်ားအရ ေက်ာင္းေပါင္း ၆၂ ေက်ာင္းရိွသည္ ဟု ဆုိသည္။ BMWEC ႏွင့္ တရားဝင္ အဆက္အသြယ္ မျပဳရေသးသည့္ ေက်ာင္းတခ်ဳိ႕လည္း ရိွသည္ဟု သိရသည္။
ခ်င္းမိုင္အေျခစိုက္ Migrant Learning Center မွ ဒါရိုက္တာ ေဒါက္တာ သိန္းလြင္ကမူ ထုိင္းအစိုးရ၏ ယခုအစီအစဥ္ ကို ႀကိဳဆိုလိုက္သည္။
“ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ကေလးေတြအတြက္ တရား၀င္ ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုတာ ဒါ ေကာင္းတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ လဲဆိုေတာ့ ကေလးေတြက ထုိင္းေက်ာင္းလည္း မတက္ႏိုင္ၾကဘူး၊ ဘာသာစကားမွာ အခက္အခဲရွိတယ္၊ မိဘေတြ ကိုယ္တိုင္က ထုိင္း ေက်ာင္းကို မသြားရဲဘူး၊ မိဘတခ်ဳိ႕က လက္မွတ္မရွိလို႔ လမ္းမွာ ရဲဖမ္းမွာစိုးလို႔ စာသင္ ေက်ာင္းေတြကုိ မသြားရဲဘူး အဲဒီအခက္အခဲ ေတြရွိတယ္၊ ဒါေကာင္းတဲ့အခ်က္ျဖစ္တယ္”ဟု ေဒါက္တာ သိန္းလြင္ကဆိုသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား၏ ကေလးငယ္ စုစုေပါင္း ၁ သန္းေက်ာ္ ရွိသည့္အနက္ သံုးပံု ႏွစ္ပံုမွာ ျမန္မာ ကေလးငယ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
| [+/-] |
ပညာေရး၀န္ထမ္းမ်ားထံမွ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ အေသးစိတ္မွတ္တမ္းမ်ား ေကာက္ခံေန |
ေအာင္ထက္ / ၂၄ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၉
http://www.khitpyaing.org/news/Nov09/241109d.php
ရန္ကုန္တိုင္းအတြင္းရိွ အေျခခံပညာမူလတန္း၊ အလယ္တန္းႏွင့္ အထက္တန္းေက်ာင္းတုိ႔မွ ပညာေရး၀န္ထမ္းမ်ား၏ ကိုယ္ေရး မွတ္တမ္းကို သက္ဆိုင္ရာ ပညာေရးမႉး႐ုံးမ်ားသို႔ ယေန႔ ႏို၀င္ဘာ (၂၄) ရက္ ေနာက္ဆံုးထားေပးပို႔ရမည္ဟု အေၾကာင္းၾကား ထားေၾကာင္း သိရသည္။
ယင္းသုိ႔ ေပးပို႔ရာတြင္ ယခင္က တင္ျပခဲ့ဖူးသကဲ့သို႔ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ေရးအခ်က္မ်ားအျပင္ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္မ်ား ကိုလည္း သီးျခားပုံစံတခုျဖင့္ ထည့္သြင္းျဖည့္စြက္ေပးရသည္ဟု သု၀ဏၰၿမိဳ႕၊ အလက (၂) မွ ဆရာမတဦးက ေျပာသည္။
ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ဖူးသည့္ အသင္းအဖြဲ႔အပါအ၀င္ အခ်က္အလက္ (၂၂) ခ်က္ပါ၀င္သည့္ ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္းပုံစံ (၄) ေစာင္ကို ဓာတ္ပုံႏွင့္တကြ တင္ျပရသည့္အျပင္ သီးျခားပုံစံစာရြက္၌ ကိုယ္အေလးခ်ိန္၊ အရပ္၊ မ်က္မွန္တပ္ျခင္း ရိွ မရိွ၊ ေသြးတိုး၊ ဆီးခ်ဳိ ရိွ မရိွ စသည့္အခ်က္ (၅) ခ်က္ကိုလည္း ပူးတြဲတင္ျပရသည္ဟု အဆုိပါဆရာမက ေျပာသည္။
ေက်ာင္းလက္ခံ၊ ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမႉး၊ အမွတ္ (၃) အေျခခံပညာဦးစီးႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္ပညာေရးဌာနသို႔ တင္ျပရန္ ယခုကဲ့သို႔ ပံုစံ (၄) ေစာင္ ျဖည့္စြက္ရျခင္းျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ပညာေရး၀န္ထမ္းမ်ားက ေျပာသည္။
ထိုသုိ႔ ကုိယ္ေရးမွတ္တမ္းမ်ား ေပးပို႔ေရးအတြက္ ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္းပုံစံခ (၁၀၀) က်ပ္၊ ေဆးစစ္ခ (၈၀၀) က်ပ္၊ ေနျပည္ေတာ္ သို႔ ေပးပို႔ရန္အခ်က္အလက္သြင္းမည့္ စီဒီဖုိး (၃၀၀) က်ပ္အပါအ၀င္ စုစုေပါင္း (၁,၂၀၀) က်ပ္ကို သက္ဆိုင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္ ပညာေရးမႉး႐ုံးသို႔ ေပးသြင္းရေၾကာင္း ေတာင္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္မွ ဆရာ၊ ဆရာမတို႔က ေျပာသည္။
ေဆးစစ္ခ ေတာင္းခံျခင္းသည္ သက္ဆိုင္ရာ ေဆး႐ုံေဆးခန္းမ်ားတြင္ ေဆးစစ္ကုန္က်စရိတ္အတြက္ ေတာင္းခံျခင္းလား၊
ေငြ (၈၀၀) က်ပ္ ေပးသြင္း႐ုံျဖင့္ ေဆးေအာင္မည္ဆိုလိုျခင္းလား ဆိုသည္ကိုမူ မည္သူမွ် ေျပာဆိုႏိုင္ျခင္းမရိွေပ။
ပညာေရး၀န္ထမ္းတုိ႔၏ ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္းမ်ား ေတာင္းခံေနျခင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ သကၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ ပညာေရးမႉး႐ံုးသို႔ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာတြင္ အမွတ္ (၃) အေျခခံပညာဦးစီး (ေအာက္ျမန္မာျပည္) ၏ ၫႊန္ၾကားခ်က္အရဟုသာ ျပန္လည္ ေျဖၾကားခဲ့သည္။
ယင္းသို႔ ရန္ကုန္တိုင္းအတြင္းရိွ ပညာေရး၀န္ထမ္းတုိ႔အား မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္းမ်ား ေတာင္းခံေနေၾကာင္း အတိအက် မသိရေသာ္လည္း ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္လခန္႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာနတြင္ (၅၅) နွစ္ ႏွင့္အထက္ ၀န္ထမ္း မ်ားစာရင္း ေကာက္ခံခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ႏို၀င္ဘာ ပထမပတ္တြင္ ဓာတ္ပုံ (၂) ပုံနွင့္အတူ ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္းမ်ား ျဖည့္စြက္ကာ ေနျပည္ေတာ္ အလုပ္သမား ၀န္ႀကီးဌာနသုိ႔ အြန္လိုင္းစနစ္ျဖင့္ ေပးပို႔ခဲ့ရေၾကာင္း သာသနာေရး၀န္ထမ္းမ်ားထံမွ သိရသည္။
ယခုလပိုင္းအတြင္း အသက္ (၅၅) နွစ္အထက္ ၀န္ထမ္းမ်ား အၿငိမ္းစားယူရမည္ ဆိုသည့္သတင္းမ်ား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ထြက္ေပၚေနၿပီး လုပ္သက္ (၅) ႏွစ္ေအာက္ ၀န္ထမ္းငယ္မ်ား အင္အားေလွ်ာ့မည့္စာရင္းတြင္ ပါ၀င္သည္ဟုလည္း သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚေနသျဖင့္ ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္း ေတာင္းခံေနသည့္အေပၚ ပညာေရး၀န္ထမ္းမ်ားက သို႔ေလာ သို႔ေလာ ျဖစ္ေနၾကသည္။
“၅၅ ႏွစ္အထက္ေတြ ပင္စင္ေပးလည္း တို႔က ၀မ္းမနည္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခုကေလးေတြ စာသင္ေနတာ အလုပ္လုပ္ၾကဖို႔ မဟုတ္ဘူးလား။ အလုပ္၀င္စမွာ အဲလိုေတြ ျဖဳတ္ေနရင္ ကေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္မလဲ” ဟု ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာမႀကီးတဦးက သုံးသပ္သည္။
Sunday, November 22, 2009
| [+/-] |
Children’s Rights Celebrated in Naypyidaw |
By WAI MOE Friday, November 20, 2009
http://www.irrawaddy.org/article.php?art_id=17260
The Burmese military junta celebrated the 20th anniversary of the Universal Convention on Children’s Rights on Friday in Naypyidaw.
The ceremony surprised many people in the human rights community because the junta is often cited as one of the world’s worst regimes in violating the rights of children. The army is regularly accused of conscripting child soldiers.
A non-binding resolution approved on Thursday by the UN Assembly’s Third Committee called on the Burmese government to end the recruitment of child soldiers and “to intensify measures to ensure the protection of children from armed conflict.”
The UN committee called on the junta to cooperate with the UN special representative for Children and Armed Conflict by granting access to areas where child soldiers are recruited.
According to a report by the US State Department: “Urban poor and street children in Rangoon and Mandalay are at risk of involuntary conscription as child soldiers by the Burmese junta. Thousands of children are forced to serve in Burma’s national army as desertions of men in the army rise. Some children were threatened with jail if they did not agree to join the army.”
The Burmese army has an estimated 70,000 child soldiers, one of the highest percentages in the world, according to rights’ groups. Some are as young as 11 years old. Non-state armed groups also recruit thousands of children as soldiers.
The exile-based Human Rights Education Institute of Burma (HREIB), which monitors children’s rights in the country, claimed that the junta recently used child soldiers in military offensives against ethnic minorities.
In a statement on Nov. 9, the group said the military offensive by the regime in the Kokang area of northeastern Burma and Karen State underscored the gravity of the situation.
“Celebrating the convention on children’s rights means respecting child rights,” said Aung Myo Min, the coordinator of HREIB. “The event in Naypyidaw seems to be a showcase without meaning since the Burmese junta has failed to collaborate with the UN Security Council Working Group on Children and Armed Conflict for four years.”
He said that according to the International Labor Organization (ILO), the number of child soldiers in Burma is increasing.
Other abuses involving Burmese children occur in the areas of child labor, human trafficking, healthcare and education.
There are no official statistics on child labor in the country. However, the ILO has estimated that more than 1.1 million Burmese children are economically active. Child laborers are noticeable on the streets and in teashops and markets in Burmese cities.
Burma has one of world’s poorest health care systems. The UN International Children’s Emergency Fund (UNICEF) has said that infant mortality in the country is unusually high, with one out of 10 live births resulting in death.
“Malnutrition is widespread among children under five with about one-third of children severely or moderately stunted and underweight,” according to UNICEF.
The UN says that less than 55 percent of children in Burma complete primary school.
Rights groups say Burmese children work as forced laborers in dangerous jobs in Thailand, China, Bangladesh, Taiwan, India, Malaysia, Korea, Macau and Japan. Oftentimes, the children are exploited in the sex industry.
Independent researchers estimate that at least 20,000 Burmese children work in Thailand alone.
“Burmese children in Thailand are subjected to conditions of forced labor as hawkers, beggars, and for work in shops, agriculture, fish processing and other small-scale industries,” said the US State Department in its “Trafficking in Persons Report 2009.”
“Trafficking in girls for the purpose of prostitution persisted as a major problem, particularly in urban areas. Burma is [also] a destination country for child sex tourism,” the report said.
| [+/-] |
ပညာသင္စရိတ္ တုိးျမႇင့္မႈ ကယ္လီဖုိနီးယားျပည္နယ္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားေတြ ဆႏၵျပ |
22 November 2009
http://www.voanews.com/burmese/2009-11-22-voa2.cfm
အေမရိကန္ႏုိင္ငံ ျပည္နယ္ေတြအနက္ ကမာၻမွာ လူသိအမ်ားဆံုး ထဲမွာပါသလို အစဥ္အလာအရ စီးပြားေရး အင္အားေကာင္း လာခဲ့တဲ့ ကယ္လီဖိုးနီးယား ျပည္နယ္မွာ ျပည္နယ္အစိုးရရဲ ့ ဘ႑ာလုိေငြျပမႈ အခက္အခဲေတြ ႀကီးသည္ထက္ ႀကီးလာတာ ေၾကာင့္ ျပည္နယ္တြင္း အစိုးရတကၠသိုလ္ေတြရဲ ့ေက်ာင္းလခကို ၿပီးခဲ့တဲ့ သီတင္းပတ္အတြင္း တိုးျမႇင့္ေၾကာင္း ေၾကညာ လိုက္ပါတယ္။ ဒါကို မေက်နပ္ၾကတဲ့ ျပည္နယ္တလႊားက ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြက အႀကီးအက်ယ္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လိစ္ ၿမိဳ႕က ဗြီအိုေအ သတင္းေထာက္ Mike O'Sullivan ေပးပို႔ထားတဲ့ သတင္းလႊာနဲ႔အတူ အဲဒီမွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတခ်ိဳ ့ရဲ႕ အျမင္ကို ေနာ္ရိႈးက တင္ျပထားပါတယ္။
အေမရိကန္ႏုိင္ငံက ျပည္နယ္အစိုးရတကၠသိုလ္ႀကီးေတြ အားလံုးထဲမွာ အေကာင္းဆံုးလို႔ သတ္မွတ္ျခင္းခံရတဲ့ ကယ္လီဖိုးနီးယား ျပည္နယ္ အစိုးရ တကၠသိုလ္ေတြမွာ ေက်ာင္းလခ ၃၂% တိုးျမႇင့္ဖို႔ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္အတြင္း ျပည္နယ္အစိုးရက မူသစ္ခ်မွတ္ လိုက္တဲ့အေပၚ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ အႀကီးအက်ယ္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ေသာၾကာေန ့အေစာပိုင္းက University of California, Berkeley (UC Berkeley) လို႔ အေခၚမ်ားတဲ့ ကယ္လီဖိုးနီးယား ျပည္နယ္ အစိုးရတကၠသိုလ္ထဲမွာမွ အေကာင္းဆံုးတခုျဖစ္တဲ့ ကမာၻ႔ထိပ္တန္း တကၠသိုလ္မွာ စာသင္ခန္းတခန္းကို ေက်ာင္းသား အေယာက္ ၅၀ ေလာက္က နာရီအတန္ၾကာ ၀င္စီးခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ကို ေထာက္ခံတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကလည္း ဗံုေတြတီးၿပီး လက္ခုတ္ဩဘာေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ စာသင္ခန္းကို ၀င္စီးခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသား တခ်ိဳ႕ကေတာ အထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရပါတယ္။ လံုၿခံဳေရးရဲေတြက ေက်ာင္းသားေတြကို ေထာင္ထဲပို႔မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ UC Berkeley မွာ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ နုိင္ငံေရးသိပံၸဘာသာ ဆည္းပူးေနတဲ့ မေအာင္ဆိုင္းမိုင္က သူ႔ရဲ႕ အျမင္ကို ခုလိုေျပာပါတယ္။
"အခုက World Street မွာရွိတဲ့ CEO ေတြ၊ ဘဏ္ေတြကိုက်ေတာ အစိုးရက စီးပြားေရး ပိုေကာင္းလာေအာင္ ေငြေပးတာ ေတြ လုပ္ေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ေတာ္တဲ့လူငယ္ေတြ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ တုိင္းျပည္အတြက္ ပိုၿပီး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြ၊ ပညာသင္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြ အတြက္က်ေတာ့ မေပးဘူးဆိုေတာ့။ သမီးတို႔လို လူငယ္ေတြ အတြက္ေတာ့ ဘယ္ေကာင္းမွာလဲ။ အေမရိကား ဆိုတာ အရမ္းတိုးတက္တဲ့ႏိုင္ငံေလ။ ကိုယ္က်ိဳးစားရင္ ကိုယ္ရတယ္။ အခုလုိ အစိုးအေနနဲ႔ ဒီလိုလူေတြကို အားမေပးရင္ ဘယ္သူ႔ကို ဦးစားေပးမလဲ။"
ေနာက္တခါ Santa Cruz ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ကယ္လီဖိုးနီးယား ျပည္နယ္ အစိုးရတကၠသိုလ္တခုမွာလည္း ရံုးအေဆာက္အဦကို ေက်ာင္းသားေတြက ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾကာသပေတးနဲ႔ ေသာၾကာ ႏွစ္ရက္လံုး ၀င္စီးခဲ့ၾကပါတယ္။ ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လိစ္ ၿမိဳ႕နဲ႔ ေဒးဗိစ္ (Davis) ၿမိဳ႕ေတြက ျပည္နယ္အစိုးရ တကၠသိုလ္ေတြမွာလည္း ၿပီးခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဟူးနဲ ့ၾကာသပေတးေန႔ေတြက ေက်ာင္းသားေတြ ဆႏၵျပခဲ့ရာက တခ်ိဳ႕ အထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရပါတယ္။
UCLA ေခၚ ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လိစ္ ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ တကၠသိုလ္က ေနာက္ဆံုးႏွစ္ အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသား ကိုမ်ိဳးသန္႔ ကလည္း ေက်ာင္းလခ တိုးလိုက္တာဟာ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ မတရားဘူးလို႔ သူ႔ရဲ႕ အျမင္ကို ေျပာပါတယ္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ UCLA ရဲ႕ အဓိက Mission က ဘာလဲဆိုေတာ့ သူက public school ျဖစ္တယ္။ public education ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္က လူမ်ိဳးမေရြး ဘာသာမေရြး အဲဒီလို ဆင္းရဲတဲ့သူေရာ ခ်မ္းသာတဲ့သူေရာ တတ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးထားတဲ့ တကၠသိုလ္ဆိုေတာ့ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ၃၂ % တိုးလိုက္လို႔ရွိရင္ နံပါတ္ (၁) ေက်ာင္းသားေတြ အမ်ားစု တတ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ နံပါတ္ (၂) အဲဒီလိုမ်ိဳး ေက်ာင္းသားေတြ အမ်ားစု မတတ္ႏုိင္တဲ့အခါ တကၠသိုလ္က ဘာျဖစ္လာမလဲဆိုေတာ့ ထူးခၽြန္တဲ့လူငယ္ေတြ နည္းလာမယ္။"
အခုလို အျငင္းပြားစရာ ျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းလခ ၃၂ % တိုးျမႇင့္မယ့္ အစီအစဥ္ဟာ အဆင့္ႏွစ္ဆင့္နဲ႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လာမယ့္ ဇန္န၀ါရီလက စလို႔ ေက်ာင္းလခကို တႏွစ္ ေဒၚလာ ၈,၃၀၀ ေက်ာ္ ေပးရမွာျဖစ္ၿပီး ေနာက္ႏွစ္လယ္ ေလာက္ကစလို႔ ေဒၚလာ ၁၀,၀၀၀ ေက်ာ္အထိ ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ပုဂၢလိက တကၠသိုလ္ေတြနဲ႔ စာရင္ အမ်ားႀကီး ေစ်းသက္သာေသးတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္အတြင္း ကယ္လီဖိုးနီးယား အစိုးရ တကၠသိုလ္ေတြရဲ႕ ေက်ာင္းလခထက္ေတာ့ ၃ ဆေလာက္ ပိုမ်ားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒးဗစ္ ၿမိဳ႕မွာုရွိတဲ့ ကယ္လီဖိုးနီးယား တကၠသိုလ္တခုမွာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးသူ တေယာက္ကလည္း အခုလို ေက်ာင္းလခ တိုးလိုက္တာဟာ ထင္သေလာက္မဆိုးဘူး ဆိုၿပီး သူ႔ရဲ႕အျမင္ကို ေျပာပါတယ္။
"တိုင္းျပည္ရဲ႕ အေျခအေနအရ ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ရဲ႕ စီးပြားေရးအရ ေက်ာင္းလခကို တိုးလိုက္ရတယ္ ဆိုေပမယ့္လည္း ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဒီဟာက အရမ္းနဲ႔ဆိုးရြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ။ တျခားျပည္နယ္ေတြမွာရွိတဲ့ တကၠသိုလ္ ပညာေတြနဲ႔ယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ကယ္လီဖိုးနီးယားက အမ်ားႀကီး ေစ်းေတာ္ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ တကယ္လို႔ ေက်ာင္းသားေတြက တကၠသိုလ္တက္ဖို႔အတြက္ ပိုက္ဆံမရွိဘူးဆိုရင္ သူတို႔ဆီမွာ တကၠသိုလ္ပညာကိုရဖို႔အတြက္ တျခား နည္းလမ္းေတြလည္း ရွိတယ္။ ဥပမာ - community college ေပါ့၊ ၂ ႏွစ္တက္ရတဲ့ ေကာလိပ္ကို သူတုိ႔ သြားလို႔ရတယ္။ ၿပီးရင္ University of California ကို ေျပာင္းလို႔ရတယ္။ အဲဒီလို လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ သူတို႔ ၂ ႏွစ္စာ ေက်ာင္းလခ သက္သာမယ္။ ၿပီးေတာ့ University of California ကေပးတဲ့ ဘြဲ႔ကိုလည္း သူတို႔ရမယ္။"
အခုလို ေက်ာင္းလခ ၃၂ % တိုးလိုက္တယ္ဆိုေပမယ့္ မိဘႏွစ္ဦးေပါင္း ၀င္ေငြ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၇ ေသာင္းေအာက္ပဲ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကေတာ့ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီရင္ အစိုးရပညာသင္ ေထာက္ပံ့ေငြေတြ အလံုအေလာက္ ရႏုိင္မွ ျဖစ္တယ္လို႔ တကၠသိုလ္ေတြက ေျပာပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေက်ာင္းလခ တိုးလိုက္တာေၾကာင့္ ေငြမေလာက္လို႔ ပိတ္လိုက္ရတဲ့ အတန္းေတြကိုလည္း ျပန္ဖြင့္ႏုိင္မွာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တကၠသိုလ္ပါေမာကၡေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဟာလည္း လစာမဲ့ ခြင့္ရက္ေတြ မယူမေနရ ယူခဲ့ရပါတယ္။ ပါေမာကၡေတြ စိုးရိမ္ေနတာက တကၠသိုလ္ ပညာ အရည္အေသြးကို ထိခိုက္မွာနဲ႔ ကမၻာ့ အေတာ္အတတ္ဆံုး ပါေမာကၡေတြ၊ သုေတသီေတြကို မဆြဲေဆာင္ႏုိင္ေတာ့မွာကိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အေမရိကန္တႏုိင္ငံလံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ စီးပြားေရး ဆုတ္ယုတ္မႈျပႆနာကေန ရုန္းထြက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ လည္း ကယ္လီဖိုးနီးယား ျပည္နယ္အစိုးရရဲ႕ ဘ႑ာေငြမွာလည္း ေနာက္ ၁၈ လအတြင္း လိုေငြျပမႈ ေဒၚလာသန္းေပါင္း ၂၁,၀၀၀ ေလာက္ ရွိေနတာျဖစ္တယ္လို႔ ေလ့လာအကဲျဖတ္သူေတြက သံုးသပ္ေနၾကပါတယ္။
Thursday, November 19, 2009
| [+/-] |
ပညာေရးဟာသ - ေက်ာင္းမသြားခ်င္သူ |
(ေက်ာင္းမသြားခ်င္သူ)
အေမ။ ။ သားေရအိပ္ရာထေတာ့ကြယ္၊ ေက်ာင္းခ်ိန္ေနာက္က်ေနဦးမယ္။ ထ ....ထ
သား။ ။ ဟာ...အေမကလည္း သားေက်ာင္းမသြားခ်င္ဖူး၊
သားကိုေက်ာင္းကဆရာေတြဆရာမေတြအားလံုးကလည္းမုန္းတယ္၊
ေက်ာင္းသားေတြကလည္းမုန္းတယ္၊ မသြားခ်င္ဖူးအေမရာ
အေမ။ ။ ေၾသာ္ .....သားရယ္ ၊ ဒါေပမယ္. သားေက်ာင္းသြားရမယ္ေလ၊ ထေတာ့
သား။ ။ ဒါဆိုသားကိုဘာေၾကာင္.ေက်ာင္းသြားရမယ္ဆိုတာေျပာ။
ေမေမေျပာတဲ.အေၾကာင္းျပခ်က္ခိုင္လံုမွ သားသြားမယ္
အေမ။ ။ ခက္တဲ.ကေလးပဲ။ သားေက်ာင္းတက္မွျဖစ္မွာေပါ.။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ.သားကေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးမဟုတ္လား။
-----------------------------------------------------------------------------------------
Type the rest of your post here.
| [+/-] |
ပုဂၢလိက အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္ႏိုင္ေတာ့မည္ |
Wednesday, 18 November 2009 18:16 ေအးလဲ့
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php?option=com_content&view=article&id=2158:2009-11-18-11-24-24&catid=1:news&Itemid=2
လာမည့္ ၂၀၁၀ -၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ပညာသင္ႏွစ္မွ စၿပီး ပုဂၢလိက အေျခခံ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ား တရားဝင္ ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ရန္ ပညာေရး ဝန္ႀကီးဌာနႏွင့္ ပူေပါင္းၿပီး ျပင္ဆင္မႈမ်ား စတင္ႏိုင္ၿပီ ျဖစ္္ေၾကာင္း သိရသည္။
ပုဂၢလိက အေျခခံပညာ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ပါက ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနက လက္ရွိ က်င့္သံုးေနေသာသင္႐ုိးညႊန္းတန္း ကိုသာ က်င့္သံုးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း Weekly Eleven သတင္းဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
အေျခခံပညာ အထက္တန္းအဆင့္ တကၠသိုလ္ဝင္ စာေမးပြဲကိုမူ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ စာစစ္အဖြဲ႕ထံ မွတ္ပံုတင္၍ ဝင္ေရာက္ေျဖဆိုရမည္ဟု သိရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ ပညာေရးဆိုင္ရာ ေလ့လာေနသူ ကိုျမင့္ေဇာ္က “ပုဂၢလိက ေက်ာင္းဖြင့္ခြင့္ရရင္ ေကာင္းပါတယ္။ လူငယ္ေတြ ႏိုင္ငံျခားထြက္ၿပီး ပညာသင္တာထက္စာရင္ ေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ပိုက္ဆံရွိ သား သမီးေတြ တက္ႏိုင္တဲ့ ေက်ာင္းနဲ႔ ဆင္းရဲသားေတြ တက္ႏိုင္တဲ့ ေက်ာင္းဆိုတဲ့ ကြာျခားခ်က္မ်ိဳး ျဖစ္လာ ႏိုင္တယ္၊ ဒါဟာ ေရရွည္အနာဂတ္ကို ထိခိုက္ႏိုင္တယ္” ဟု ေျပာသည္။
ပုဂၢလိက အေျခခံပညာ အထက္တန္းေက်ာင္း ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ရန္ အတြက္ ေျမေနရာ၊ အေဆာက္အဦး၊ သင္ၾကား ပို႔ခ်မည့္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၊ သင္ေထာက္ကူ ပစၥည္းမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔ႏွင့္ လိုအပ္သည့္ ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံရမည့္ ေငြေၾကးကို ပညာေရး ဝန္ႀကီးဌာနႏွင့္ ညိႇႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ရမည္ဟု သိရသည္။
လက္ရွွိနာမည္ႀကီးေနေသာ ရန္ကုန္ရွိ ACA၊ ျပင္ဦးလြင္ရွိ စာပန္းအိမ္ႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္မွ စုိးစံ စသည့္ ပုဂၢလိက ပညာေရး လုပ္ငန္းတို႔က အထက္တန္းေက်ာင္းဖြင့္ရန္ ျပင္ဆင္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားသိရသည္။ သို႔ေသာ္ အထက္ပါ အေၾကာင္းရင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အဆိုပါ ပုဂၢလိေက်ာင္းမ်ားကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္း၍ မရခဲ့ေပ။
ဖြင့္လွစ္ထားခဲ့ၿပီးေသာ ေဘာ္ဒါေဆာင္မ်ားမွာ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန ခြင့္ျပဳခ်က္အရ မဟုတ္ဘဲ စီးပြားကူးသန္း ဝန္ႀကီးဌာန (သို႔မဟုတ္) စည္ပင္သာယာ လိုင္စင္ျဖင့္ ဖြင့္လွစ္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အေျခခံပညာေရး ဦးစီး ဌာနမွ သိရသည္။
မႏၱေလးၿမိဳ႕ရွိ “ေနသူရိန္” ေဘာ္ဒါေဆာင္တြင္ တက္ေရာက္ပညာသင္ၾကားေနသည့္ ၁၀ တန္း ေက်ာင္းသား တဦး၏ မိခင္က “ တႏွစ္ကို က်ပ္ သိန္း ၂၀ ေလာက္ ကုန္တယ္၊ ႏွစ္ခါခြဲေပးရတယ္။ ပထမတခါက ၁၀ သိန္း ေနာက္ပိုင္း ၉ သိန္း ခုေတာ့ ေၾကသြားၿပီေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း သူ႕အတြက္ မုန္႔ဖိုးနဲ႔၊ တျခားလိုအပ္တာနဲ႔ဆို အနည္းဆံုး တလ၊ တလကို ၁ သိန္းေလာက္ေတာ့ ျပန္လိုက္ရတယ္” ဟု ေျပာသည္။
တကၠသိုလ္ ျမန္မာစာ ကထိကေဟာင္း စာေရးဆရာမ ေဒၚေမၿငိမ္းက “ပုဂၢလိက ေက်ာင္းဖြင့္ခြင့္ရတာက အခြင့္အလမ္းေကာင္း တခုပါပဲ။ ပုဂၢလိကေက်ာင္း ေပၚလာျခင္းျဖင့္ အဂၤလိပ္စာအျပင္ တျခား သင္ၾကားနည္း စနစ္ေတြပါ တိုးတက္လာႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္အထိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မလဲဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔လိုတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ပုဂၢလိက ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္၊ ပညာသင္ေက်ာင္းမ်ား စသည့္ ေစတနာ အလွဴရွင္မ်ား၏ အေထာက္အပံ့မ်ားျဖင့္ ပညာသင္ေက်ာင္းမ်ားလည္း ဖြင့္လွစ္ထားလ်က္ရွိရာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ပညာသင္ ေက်ာင္း ဖြင့္ထားသည့္ ဆရာေတာ္တပါးက “ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခြင့္ျပဳရင္ ႀကိဳဆိုပါတယ္။ အဲဒီလို မဟုတ္ဘဲ အကန္႔အသတ္နဲ႔ ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈေတြ ပိုမ်ားလာႏိုင္တယ္။ ဥပမာ အိႏိၵယ ႏိုင္ငံမွာ အစိုးရနဲ႔ ပုဂၢလိက ၾကားက ပညာေရးစနစ္ကို နမူနာယူရမယ္” ဟု ေျပာသည္။
လက္ရွိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ လူနည္းစုျဖစ္သည့္ ခ်မ္းသာေသာ အသိုင္းအဝန္းမွ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ား တက္ေရာက္ သင္ၾကားႏိုင္သည့္ ႏိုင္ငံတကာ ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားေသာ ILBC၊ YIEC အစရွိသည့္ ပုဂၢလိက ေက်ာင္းေပါင္း ၂၉ ေက်ာင္းရွိေၾကာင္း သိရသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔တြင္ အထက္တန္း ပညာသင္ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား မ်ားအတြက္ ေဘာ္ဒါေဆာင္ အမ်ားအျပား အၿပိဳင္အဆိုင္ ထြက္ေပၚလာကာ ပညာေရး ဝန္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းႀကီးထြားခဲ့သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အလြတ္ပညာသင္ ေက်ာင္းအေနႏွင့္ ကိုလိုနီေခတ္မွ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္အထိ ေအာင္ျမင္မႈႀကီးမား ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ အဆိုပါေက်ာင္းမ်ားကို ျပည္သူပိုင္ သိမ္းခဲ့သည္။
| [+/-] |
ဝန္ႀကီးဌာန လက္ေအာက္ခံ အလြတ္သင္ေက်ာင္းစနစ္ စမ္းသပ္ |
မဇၩိမသတင္းဌာန
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ႏုိဝင္ဘာလ 18 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 19 နာရီ 47 မိနစ္
http://www.mizzimaburmese.com/news/inside-burma/4234-2009-11-18-13-31-06.html
နယူးေဒလီ (မဇၥ်ိမ)။ ။ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန လက္ေအာက္တြင္ တိုက္႐ိုက္ထားရွိမည့္ အလြတ္သင္ေက်ာင္း အမည္ျဖင့္ ယခုလ ၉ ရက္ေန႔မွ စတင္၍ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဖြင့္လွစ္ရန္ ဝန္ၾကီးက ရန္ကုန္တြင္ ေက်ာင္းတေက်ာင္းကို ဖြင့္ခြင့္ျပဳလုိက္ေၾကာင္း အေျခခံပညာ ဦးစီးဌာန ဒုညႊန္မႉးတဦးက ေျပာသည္။
ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္ လက္ေအာက္တြင္ ရွိခဲ့သည့္ ရန္ကုန္တိုင္း ေျမာက္ဥကၠလာပရွိ ACA ေဘာ္ဒါေဆာင္ကို အလြတ္သင္ေက်ာင္း (ပုဂၢလိကေက်ာင္း) အမည္ျဖင့္ ပညာေရးဝန္ၾကီးဌာန အသိအမွတ္ျပဳ ေက်ာင္းအျဖစ္ ထားရွိသြားရန္ ဝန္ၾကီးက ခြင့္ျပဳသည္။
“ဝန္ၾကီးက ႏႈတ္မိန္႔နဲ႔ ေျပာခဲ့တာပါ။ တရားဝင္ စာထုတ္ၿပီး ေၾကညာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၂၉ ရက္ေန႔က်မွ က်ေနာ္တို႔ကို အဲဒီကို လာခဲ့ပါလို႔ေခၚၿပီး ေရာက္သြားေတာ့ ဝန္ၾကီးနဲ႔ တိုင္းမႉးက ေရာက္ႏွင့္ၿပီး ACA ကို အလြတ္သင္ေက်ာင္း လုပ္ခြင့္ျပဳတယ္။ ၉ ရက္ေန႔ (ယခုလ) ဖြင့္ပါလို႔ ေျပာခဲ့တာပါ။ ေဘာ္ဒါကေန အလြတ္သင္ေက်ာင္း လုပ္လိုက္တာ” ဟု ရန္ကုန္ရွိ အေျခခံပညာ ဦးစီးဌာနတခုမွ အမည္မေဖာ္လိုသူ ဒုညႊန္ၾကားေရးမႉးတဦးက မဇၥ်ိမကို ေျပာဆိုသည္။
၅ တန္းမွ ၁ဝ တန္းအထိ ေဘာ္ဒါေဆာင္ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ ACA သည္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို အစိုးရေက်ာင္းခ်ိန္တြင္ ေစလႊတ္သင္ၾကားေစၿပီးေနာက္ ျပန္ေရာက္လာသည့္အခါ မရွင္းလင္းသည္မ်ားကို ျပန္လည္သင္ေပးျခင္း၊ အျခားဘာသာရပ္အခ်ဳိ႕ျဖင့္ အပိုေဆာင္းသင္ၾကားေသးျခင္း၊ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းမ်ားႏွင့္ လက္ေတြ႔ ကြန္ျပဴတာသင္ခန္းစာမ်ား ပို႔ခ်ျခင္းတို႔ျဖင့္ ပညာေရးဝန္ေဆာင္မႈ ေပးေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ယခုလို အလြတ္သင္ေက်ာင္းအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလဲ၍ ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္မွ ဝန္ၾကီးဌာန ၾကီးၾကပ္မႈေအာက္သို႔ ထားရွိလိုက္ ေသာ္လည္း ယခင္ကဲ့သို႔ပင္ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေန႔ခင္းတြင္ အခ်ိန္ပိုင္းအလိုက္ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားသို႔ ေစလႊတ္ သင္ၾကားရသည္သာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ စာသင္ခန္းမ်ားကိုမူ အေျခခံပညာ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားတြင္ သတ္မွတ္ေပးထားသည့္ စာသင္ခန္းပံုစံမ်ားအတုိင္း ေျပာင္းလဲသြားရမည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လက္ရွိလုပ္ကိုင္ေနေသာ ပညာေရးဝန္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းမ်ားကို ပညာေရးဝန္ၾကီးဌာနမွ တိုက္႐ိုက္ခြင့္ျပဳျခင္း မရွိဘဲ စီးပြားကူးသန္းဝန္ၾကီးဌာနက လိုင္စင္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အခ်ဳိ႕မွာ စည္ပင္လိုင္စင္ျဖင့္လည္းေကာင္း လုပ္ကိုင္ေနၾကရသည္။
“ပညာေရးဝန္ၾကီးဌာနကေန တရားဝင္ ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးထားတာက ညအိပ္ခြင့္မရွိတဲ့ အခ်ိန္ပိုင္း က်ဳရွင္ေတြကို၊ ပညာေရး ဝန္ထမ္းမဟုတ္တဲ့ ပုဂၢလိကေတြကို လုပ္ကိုင္ခြင့္ ျပဳထားတာပဲ ရွိတယ္။ စိုးစံ (ေဘာ္ဒါ) တို႔လို လူေထာင္ခ်ီရွိတဲ့ဟာက စီးပြား ကူးသန္းက ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔လုပ္တာ။ လူ ၆ဝ၊ ၁ဝဝ ေလာက္ရွိတာကိုေတာ့ စည္ပင္က တည္းခိုခြင့္ ဥပေဒနဲ႔ လုပ္တာ” ဟု ပညာေရးဦးစီးဌာန ဒုညႊန္မႉးက ရွင္းျပသည္။
ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚလုိက္ေသာ္လည္း ယခင္က ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ တည္ရွိခဲ့သည့္ အလြတ္သင္ ေက်ာင္းမ်ားကဲ့သုိ႔ ကိုယ္ပိုင္ သင္႐ိုး ညႊန္းတမ္းျဖင့္ သင္ၾကားျခင္း၊ ၈ တန္းႏွင့္ ၁ဝ တန္းကလဲြ၍ ေက်ာင္းတြင္း စာေမးပဲြမ်ားျဖင့္ အေအာင္-အ႐ႈံး စစ္ေဆး ဆံုးျဖတ္ျခင္းတို႔ျဖင့္ တူညီမႈ မရွိေၾကာင္း ရန္ကုန္ ပညာေရး အသိုင္းအဝိုင္းက ေထာက္ျပေျပာဆိုၾကသည္။
ေက်ာင္းသားမိဘတဦးကလည္း “က်မကေလးကို အပ္ခ်င္လို႔ ACA ကို ေမးၾကည္ေတာ့ ေဘာ္ဒါေဆာင္လိုပါပဲ။ သူတို႔ဆီကို တႏွစ္စာေပးၿပီး အပ္ထားလိုက္ရမွာ။ သူတို႔က အနီးအနားမွာရွိတဲ့ (အစိုးရ) ေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအပ္ေပးၿပီး အစိုးရက ျပ႒ာန္းတဲ့ သင္႐ိုးညႊန္တမ္းကိုပဲ သင္ရမယ္။ ၁ဝ တန္းကိုေတာ့ အစိုးရစစ္ ေျဖရမယ္။ က်န္တဲ့အတန္းေတြကိုေတာ့ (အစိုးရ) ေက်ာင္းက စစ္တာပဲ ေျဖရမယ္တဲ့” ဟု ေျပာသည္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အမည္ျဖင့္ စစ္တပ္က ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာ သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္တြင္ အလြတ္သင္ေက်ာင္းမ်ားကို ျပည္သူပိုင္သိမ္းပိုက္ျခင္းျဖင့္ လြတ္လပ္ေသာ တသီးပုဂၢလ ေက်ာင္းပညာေရးစနစ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သည္။ အလြတ္သင္ ပညာေရးစနစ္ကို ၁၉၂ဝ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းမ်ားျဖင့္ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ယခုလုိ အမည္ေျပာင္းလဲျခင္းႏွင့္ ပညာေရးဝန္ၾကီးဌာန လက္ေအာက္တြင္ ေရႊ႔ေျပာင္းထားရွိလိုက္ျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ၊ ယခင္က က်င့္သံုးခဲ့ဖူးသည့္ အလြတ္သင္ေက်ာင္းမ်ားအတုိင္း လြတ္လပ္စြာ ေပၚထြက္လာလွ်င္ ၾကိဳဆိုလိုေၾကာင္း ၿပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္တြင္ ၿမိဳ႕နယ္ ပညာေရးမႉးအျဖစ္မွ အၿငိမ္းစားယူခဲ့သူ ဆရာမၾကီးက ေျပာသည္။
''အလြတ္သင္ေက်ာင္းေတြ ေပၚလာမယ္ဆိုရင္ ၾကိဳဆိုပါတယ္။ က်မက ၁၉၅၈ မွာ အလြတ္သင္ ေက်ာင္းေတြမွာ တက္ခဲ႔တာပါ။ အဲဒီလို ေက်ာင္းေတြဟာ စည္းကမ္းတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္နဲ႔ဲ ထိထိေရာက္ေရာက္ သင္တဲ့အျပင္ တေက်ာင္းနဲ႔ တေက်ာင္း ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ ရွိတဲ့အတြက္ ေအာင္ခ်က္လည္း ေကာင္းပါတယ္။ အျပင္က်ဴရွင္လည္း တက္စရာမလိုဘူး။ ဘယ္မ်က္ႏွာမွ မၾကည့္ဘဲ အားလံုးကို ေကာင္းေကာင္း သင္ေပးပါတယ္” ဟု သူက ေျပာသည္။
ACA တြင္ ၅ တန္း ေက်ာင္းသားတဦးသည္ တႏွစ္စာအတြက္ က်ပ္သိန္း ၂ဝ၊ ၉ တန္းအတြက္ က်ပ္ ၂၅ သိန္းႏွင့္ ၁ဝ တန္း အတြက္ သိန္း ၃ဝ ကုန္က်မည္ျဖစ္သည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ ခန္႔မွ စတင္၍ ရန္ကုန္တြင္ ACA ကဲ့သို႔ပင္ ေငြကုန္ေၾကးက်ခံကာ သင္ၾကားႏိုင္သည့္ ပညာေရး ဝန္ေဆာင္မႈေပးေနေသာ ေဘာ္ဒါေဆာင္မ်ား တျဖည္းျဖည္း ေပၚေပါက္လာရာ ယခုအခါ ရာႏွင့္ခ်ီ၍ တည္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ILBC (ရန္ကုန္၊ မႏၲေလး) ႏွင့္ YIEC (ရန္ကုန္) ကဲ့သို႔ ႏုိင္ငံတကာ ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ ေက်ာင္းေပါင္း ၃ဝ ခန္႔လည္း တည္ရွိေနရာ ထိုေက်ာင္းမ်ားကိုမူ စစ္အစိုးရက အသိအမွတ္ျပဳျခင္း မရွိပါ။
ACA ကဲ့သို႔ပင္ ပုဂၢလိက အလြတ္သင္ေက်ာင္းအျဖစ္ ျပင္ဦးလြင္ (ေျမၿမိဳ႕) ရွိ စာပန္းအိမ္ႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္ရွိ စိုးစံေဘာ္ဒါေဆာင္ တို႔လည္း ကနဦး ဖြင့္လွစ္ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။
Tuesday, November 17, 2009
| [+/-] |
စကားထာကဗ်ာ ၁၆ |
ေခါင္းေပါင္းစေလး ငိုက္ငိုက္ေန
ေဘာ္ၾကယ္ျပိဳးျပက္ေ၀။
စိမ္းျပာ၀ါေရႊ ေတာင္ရွည္ပိုး
ေရာင္ရည္ လက္လက္ျဖိဳး။
ျဖန္႔က်က္ကၾကိဳး ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္
ျမဳိင္ထ ပိုင္ပိုင္ႏုိင္။
ႏွစ္ပါးတူျပိဳင္ ေတာခရီး
ခြန္းေထာက္ “အိုးေ၀” ညည္း။ ။
တကၠသိုလ္ေတာသား
အေတြးလွလွ ေတးျမျမ
စကားထာကဗ်ာမ်ား
အေျဖ၊ ၊ ( )
အေျဖ၊ ။ ဥေဒါင္းဖိုမ။
Sunday, November 15, 2009
| [+/-] |
တသက္တာ ဆူး (၀တၳဳတို) လူဗိုလ္ |
လူဗိုလ္
ႏို၀င္ဘာ ၁၂၊ ၂၀၀၉
http://moemaka.com/index.php?option=com_content&task=view&id=5067&Itemid=1
(၁)
၄ - တန္း ေအာင္လက္မွတ္ လာထုတ္လွ်င္
ကြမ္းသီးအလုံး (၄၀) ယူခဲ့ၾကပါ။
ပုံ
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး
ေက်ာင္းေရွ႕ေၾကျငာသင္ပုန္းမွ ထုိစာသည္ မိမိႏွလုံးအိမ္အတြင္းသို႔ အလြယ္တကူ ၀င္ေရာက္ခဲ့၏။ ထိုစာတြင္ အဓိပၸါယ္ မ်ားစြာ ပါ၀င္ေနသည္ဟုလည္း ျမင္၏။ ဆိုလိုသည္မွာ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဤကဲ့သုိ႔အေရးအသားမ်ဳိးကို ထင္ထင္ေပၚေပၚ ေရးၾက လိမ့္မည္မဟုတ္။ ေရးရဲၾကလိမ့္မည္လည္းမဟုတ္။ ယခုေရးသားထားပုံႏွင့္ အမ်ားျမင္သာေအာင္ ေဖၚျပထားပုံမွာ စိတ္၀င္စားစရာ။
မိမိတို႔တြင္ အေလ့အထတခုရိွ၏။ စစ္ေၾကာင္းရြာထဲ၀င္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ေက်ာင္း၊ ေက်ာင္းဆရာႏွင့္ ေက်ာင္း သားမ်ားမွာ မိမိတို႔၏ရင္းႏွီးရာ မိတ္ေဆြအရင္းအခ်ာမ်ား။ လည္ပတ္ရာ၊ ရင္ခ်င္းဆက္ရာမ်ား။ မိမိတို႔က ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ ျဖစ္ေနသည္ကိုး။
ယခုလည္း ေကေကာရြာသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ RC ဘုရားေက်ာင္းအနီးက စာသင္ေက်ာင္းကေလးမွာ မိမိတို႔ကို ႀကိဳဆို ေနျပန္ပါၿပီ။ ေက်ာင္းပိတ္ထားခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ ေက်ာင္းေရွ႕၀ရန္တာတြင္ မိမိတုိ႔၀င္ထိုင္လိုက္ၾကသည္။ ရြာဘက္ သုိ႔႔ လွမ္းၾကည့္ လိုက္စဥ္ ေက်ာင္းေရွ႕ေဘာလုံးကြင္းႏွင့္ ရြာေလး၏ အနိမ့္အျမင့္အေနအထားေၾကာင့္ အိမ္ေခါင္မုိးမ်ား အဆင့္ဆင့္ ဆက္စပ္တည္ရိွ ေနပုံျမင္ကြင္းမွာ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ကို ျမင္လိုက္ရသည့္အလား။
(၂)
မိမိတို႔စစ္ေၾကာင္းမွာ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္မွ ကရင္ျပည္နယ္၊ တပ္မဟာ(၂) နယ္ေျမသုိ႔သြားမည့္ခရီးစဥ္။ သို႔ ေသာ္ ျဖတ္သန္းရာလမ္းေၾကာင္းမွာ ကရင္နီနယ္ေျမျဖစ္ေန၍ KNPP စစ္ေၾကာင္းႏွင့္ပူးေပါင္းလာရသည္။ ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္ရိွ ကရင္နီ ျပည္ေဒသခံ တိုင္းရင္းသားအသီးသီး၏ ဘ၀မ်ားကိုေတြ႔ျမင္ရသည္မွာ မိမိတို႔အတြက္ အသစ္အ ဆန္းခ်ည္းသာ။
ရြာမ်ားကို ေတာင္ကုန္းအေပၚတြင္သာ တည္ထားေလ့ရိွသျဖင့္ ေရရိွရာအရပ္ႏွင့္မနီးျခင္း။ ရြာရိွအိမ္မ်ားမွာ တအိမ္လုံး တံခါးေပါက္တေပါက္သာရိွ၍ အလုံပိတ္ျဖစ္သည့္ အလင္းအားနည္းနည္းတည္ေဆာက္မႈျဖစ္ေနျခင္း။ ရြာမ်ားတြင္ အိမ္သာဟု သတ္သတ္မွတ္မွတ္မထားၾကပဲ ရြာအျပင္တြင္သာသြားၾက၍ ရြာမေရာက္မီအေ၀းကပင္ အနံ႔ အသက္မ်ားက ႀကိဳဆိုေနျခင္း။ အိုးခြက္ပန္းကန္မ်ားမွာ ေဆးေၾကာသည့္အေလ့အထ အားနည္းျခင္းေၾကာင့္ ညစ္ေပ ေနျခင္းႏွင့္ အခ်ဳိ႕ရြာမ်ားတြင္ ပန္းကန္၊ ေဒါင္းလန္းပုံစံ ေျခေထာက္ပါေသာ ဗန္းႀကီးမ်ားတြင္ ထည့္စားၾက၍၊ လူစားၿပီး ေခြးမ်ားကို ထိုပန္းကန္၊ ဗန္းမ်ားျဖင့္ပင္ ေပးစား ေလ့ရိွျခင္းမ်ားမွာ မိမိတို႔အတြက္ သတိမူမိစရာမ်ားျဖစ္ေနသည္။ ၿခဳံေျပာရလွ်င္ လူေနမႈအဆင့္အတန္းျမင့္မားမႈကို မ်က္ကြယ္ျပဳ ထားရေလာက္ေအာင္ ဘ၀ၾကမ္းၾကမ္းမ်ားကို ျဖတ္ သန္းေနၾကရသည့္ ပကတိအေျခအေနမ်ားပင္။
ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားတြင္ ရင္ထဲစြဲေလာက္ေအာင္ အမွတ္တရေလးေတြလည္းရိွ၏။ တခုက နယ္စပ္ႏွင့္ သံလြင္ျမစ္ၾကားမွအျဖစ္အပ်က္။ ရြာတရြာ တြင္ စခန္းခ်ထားစဥ္။ မိမိႏွင့္တအိမ္ထဲအတူတည္းေသာ ကိုမင္းေ၀ တေယာက္ မနက္ေစာေစာ အိမ္ေပၚသို႔ အူယားဖားယားေျပးတက္လာၿပီး … ။
“ကိုလူဗိုလ္ေရ ပြဲပဲဗ်ဳိ႕။ က်ေနာ္ဗ်ာ ၀မ္းတအားသြားခ်င္လို႔ အိမ္သာလိုက္ရွာတာ၊ ဘယ္နားမွာမွမေတြ႔လို႔ ရြာ ျပင္ကို ထြက္လိုက္ရတယ္ဗ်ာ။ မလင္းတလင္းမို႔ ေၾကာက္စိတ္၀င္ေနရတဲ့အထဲ၊ ေနာက္ဖက္က အသံၾကားလို႔ လွည့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ … ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ ၀က္တအုပ္ေလ က်ေနာ့္ေနာက္မွာ၀ိုင္းေနၾကတယ္။ ၀က္ေတြကလည္း ရဲလိုက္ၾကတာဗ်ာ။ လူကို၀င္ဆြဲမတတ္ အနားထိကိုကပ္လာတာ။ ဆက္မေနရဲေတာ့လို႔ကို ေျပးခဲ့ရတာဗ်ဳိ႕။”
ဟုတ္ပါသည္။ ဒီအျဖစ္မ်ဳိးကို ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္လုံး တေယာက္မဟုတ္တေယာက္ ႀကဳံခဲ့ၾကရသည္။ ေလ့လာေရး မ်က္လုံးျဖင့္ စူးစမ္းၾကည့္မိမွ သိလိုက္ရသည္က ဤေဒသတြင္ ၀က္မ်ားကို ေမြးၾကေသာ္လည္း အစာေကၽြး ရိုးထုံးစံမရိွ။ ၀က္မ်ားမွာ သင့္ေတာ္ရာ စားေသာက္ၾကရင္းျဖင့္ အသက္ရွင္ေနၾကရပုံေပၚသည္။ ကိုမင္းေ၀လိုအျဖစ္မ်ဳိးမွာ ၀က္မ်ားအတြက္အစာလာေကၽြးသည့္ အေနအထားျဖစ္ေနသျဖင့္ အလုအယက္၀ိုင္းအုံလာၾကျခင္းသာ။ ၀က္မ်ား၏ ပုံသ႑ာန္မွာလည္း ၿမိဳ႕၀က္မ်ားႏွင့္လည္းမတူ၊ ေတာ၀က္မ်ားႏွင့္လည္းမတူ၊ ခႏ¨ာကိုယ္မ်ားမွာ ေခြးမ်ားကဲ့သုိ႔ ပိန္ပိန္ပါး ပါးေလး။
ေနာက္ထပ္အျဖစ္တခုကေတာ့ ပထမအျဖစ္အပ်က္၏အဆက္ဟုပင္ဆိုရမလိုလို။ မိမိတို႔တြင္ ေဆး၀ါးမ်ားပိုပို လွ်ံလွ် ံပါလာ၏။ သုိ႔အတြက္ ရြာမ်ားကိုေရာက္တိုင္း က်န္းမာေရးပညာေပးစကားမ်ားေျပာရင္း ရြာရိွလူနာမ်ားကို ေဆး ကုေပးေလ့ရိွသည္။ ဒီလိုႏွင့္ရြာတရြာအေရာက္ ပုံမွန္အတိုင္းလုပ္ရိုးလုပ္စဥ္မ်ားကိုစၾကပါသည္။ က်န္းမာေရးပညာ ေပးစကားမ်ားေျပာအၿပီး၊ ၿမိဳ႕ေရာက္ဖူး ၍ ဗမာရည္လည္ေသာရြာသားတဦးမွ ထရပ္ကာ … ။
“က်ေနာ္တို႔ရြာေတြမွာ အိမ္သာမရိွတာမွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုနေျပာသလို ေရာဂါရတယ္ဆိုတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ ဘာလို႔လည္းဆိုရင္ ၿမိဳ႕မွာအိမ္သာေတြ အိမ္တိုင္းရိွၾကေပမယ့္ ေဆးရုံမွာ လူနာေတြအျပည့္ပဲေလ။ က်ေနာ္တို႔ရြာမွာရိွတဲ့လူနာက နဲနဲေလး”
“ေနာက္တခုက ၿမိဳ႕မွာအိမ္သာေတြရိွေပမယ့္ လူတင္မကဘူး၊ ၀က္နာ၊ ၾကက္နာ၊ ေခြးနာေတြပါျဖစ္ၾကတယ္ က်ေနာ္တို႔ ဆီမွာ တခါမွ ဒီလိုမျဖစ္ဖူးဘူး”
က်ေနာ္တို႔အားလုံး ျပန္ရွင္းျပဖို႔ပင္ ဆြံ႕အခဲ့ၾကရသည္။ အေသးစိတ္ျပန္ရွင္းျပဖို႔လိုေသာ္လည္း အခ်ိန္ကိုငဲ့ ကြက္၍ မရွင္းျပ ျဖစ္ခဲ့။ သို႔ေသာ္ ထိုအျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ထုိလူ၏စကာမ်ားမွာကား၊ မိမိတုိ႔ႏွင့္အတူ ပါလာႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ကို အမွတ္တရ။
(၃)
“ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးအိမ္ဘယ္နားမွာလဲဗ်”
“ဒီလမ္းေလးအတိုင္းဆင္းသြား။ ေရခပ္ဆိပ္ေဘးနားက ေျခတံရွည္ရွည္နဲ႔အိမ္က ဆရာႀကီးအိမ္ပဲ”
ရြာသားမ်ား၏ အဆင့္ဆင့္လမ္းညြန္မႈမ်ားအရ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးအိမ္သို႔ မိမိတို႔ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ အျပန္ အလွန္ မိတ္ဆက္ ၾကၿပီး စကားလက္ဆုံက်မိရာမွ ဆရာႀကီးႏွင့္မိမိတို႔ တသားတည္းျဖစ္သြား၏။ ဘာသာစကား တ ထပ္တည္း ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ဟု ဆိုရမည္ထင္သည္။
“ႏွစ္တိုင္းေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ (၂)ေယာက္၊ (၂)ေယာက္ ေရာက္လာၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာ ပါဘူး။ အေမဘာျဖစ္လို႔၊ အေဖဘာျဖစ္လို႔နဲ႔ အေၾကာင္းျပၿပီး ျပန္္ျပန္သြားၾကတာ ဒီမွာေတာ့ ထုံးစံလိုျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီရြာမွာက အစား အေသာက္၊ အေနအထိုင္က အစစဆင္းရဲတယ္မဟုတ္လား။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ က်ေနာ္တေယာက္ တည္းပဲ ေက်ာင္းတေက်ာင္း လုံးကို တာ၀န္ယူရျပန္တာေပါ့။”
“က်ေနာ္လည္း ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ တာ၀န္ေက်ေအာင္ႀကိဳးစားပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ တေယာက္တည္းနဲ႔ တေက်ာင္းလုံး ကို ဘယ္လိုမွ ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္းမသင္ႏိုင္ဘူးေလ။ အခုလို အသက္အရြယ္လည္းရ၊ သားသမီးေတြလည္း မ်ားလာေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့”
“ရြာကလူႀကီးေတြနဲ႔ father ဆီမွာ က်ေနာ္ ခဏခဏေတာင္းထြက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အားလုံးက ၀ိုင္းၿပီးေတာင္း ပန္ၾက ေတာ့လည္း အားနာရျပန္ေရာ။ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ကလည္း ၀ါသနာကရိွေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ မထြက္ရက္ဘူး ဗ်ာ။ ငါမရိွရင္ ေက်ာင္း ရိွေတာ့ပါ့မလားလို႔ ေတြးပူေနရင္းက အခုဆို ေက်ာင္းဆရာသက္တမ္း အႏွစ္ (၂၀)ေက်ာ္ၿပီ”
ဆရာႀကီးတပည့္မ်ားတြင္တခ်ဳိ႕မွာ ဘြဲ႕ရမ်ားပင္ရိွေနၾကၿပီ၊ အထက္တန္းအဆင့္ေလာက္ တပည့္မ်ားမွာလည္း အမ်ား အျပား။ တခ်ဳိ႕မွာ ၿမိဳ႕ေပၚေရာက္ကုန္၍ တခ်ဳိ႕မွာ ဒီရြာထဲတြင္ပင္ ရိွေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းဆရာ အလုပ္ကိုကား မည္သူမွ် စိတ္၀င္စားမႈမရိွၾကဟုလည္း သိရ၏။
ဟုတ္ေတာ့လည္း အဟုတ္သား။ ဒီလိုေဒသမ်ဳိးတြင္ ေက်ာင္းဆရာရိွဖို႔လိုသည္ကို အားလုံးလိုလိုက လက္ခံ ထားၾက ေသာ္လည္း ေက်ာင္းဆရာအလုပ္မွာကား အပင္ပန္းဆုံးႏွင့္ ၀င္ေငြအနည္းဆုံးမို႔ လုပ္မည့္သူမရိွ။ ပညာ အသင့္ အတင့္တတ္ လာလွ်င္ပင္ အရပ္ေဆးဆရာ၊ အေရာင္းအ၀ယ္သမားႏွင့္ ေစ်းဆိုင္ေထာင္ျခင္းတို႔ေလာက္သာ စိတ္၀င္ စားၾကသည္။ ယင္းအလုပ္မ်ားက ၀င္ေငြေကာင္းၾကသည္ကိုး။
(၄)
ဆရာႀကီးဦးေစာထူးမွာ ကရင္ပီသစြာ ရိုးသားပြင့္လင္း၏။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးဆိုေသာ္လည္း့ ထည္ထည္၀ါ၀ါမရိွ။ မာန ဟူ၍မေတြ႔ရ။ မိသားစု (၇)ေယာက္ တာ၀န္ကို ေအာက္ေျခအလုပ္မ်ားမွစ၍ တာ၀န္ေက်သူလည္းျဖစ္သည္။ မိမိ တို႔ႏွင့္ စကား ေျပာေနရင္းႏွင့္ပင္ ၀က္စာေကၽြးျခင္းကိစၥ၊ ကေလးထိန္းျခင္းကိစၥမ်ားကို လုပ္ကိုင္ေနသည့္အျပင္ ပလိုင္း တလုံးကိုပင္ ရက္ ေနေသး၏။ အိမ္ေအာက္တြင္ လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို ဆင္းလုပ္လိုက္၊ စကားျပန္ေျပာလိုက္၊ ပလိုင္း ရက္လိုက္၊ ႏွီးျဖာလိုက္၊ ေဆးတံမီးညိွလိုက္၊ ဖြာလိုက္။
ဆရာႀကီးကိုၾကည့္ရသည္မွာ ကြမ္းကိုလည္း အလြန္ႀကိဳက္ပုံရသည္။ သူ႔သြားမ်ားမွာ စစ္စီးေရာင္တင္ထား သည့္အလား။ ပါးစပ္ထဲတြင္လည္း ကြမ္းကမျပတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေအာင္လက္မွတ္အတြက္ ကြမ္းသီးအလုံး(၄၀) ဟု ေရးထားျခင္းျဖစ္မည္။
“က်ေနာ္လည္း ဒီရြာက ကေလးေတြအတြက္ တာ၀န္ေက်ခ်င္လို႔၊ ၀ါသနာပါလြန္းလို႔သာ စာသင္ေနရတာပါ။ မိသားစု မ်ားလာေလေလ ရပ္တည္ရခက္ေလေလပါပဲ။ ေက်ာင္းဆရာအလုပ္က အခ်ိန္ျပည့္ဆိုေတာ့ ေတာင္ယာလည္း မခုတ္ႏို္င္၊ ၿခံလည္း မလုပ္ႏိုင္။ ရြာကေက်ာင္းသားမိဘေတြ ၀ိုင္းၾကည့္ၾကလို႔သာ ခံသာတာေပါ့။ က်ေနာ့္ေက်ာင္းဆရာ လစာက ဒီေမာဆိုးမွာ ေက်ာင္း သြားတက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္သားရဲ႕ ေက်ာင္းစရိတ္ဖိုးေတာင္ မရိွပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ့္သား ႀကီးနဲ႔ သမီးတေယာက္ကလည္းလိြဳင္ေကာ္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ေနတယ္ေလ။ သူတို႔အတြက္ေတာ့ ဘာသာေရး (ဘုန္းေတာ္ႀကီး)က တာ၀န္ယူထားလို႔ ေတာ္ေသးတယ္”
ဆရာႀကီးက က်ေနာ္တို႔သြားလည္တိုင္း ေခါင္ရည္ႏွင့္ဧည့္ခံေလ့ရိွ၏။ ၀ါးဗူးထဲတြင္ ေျပာင္းေကာက္မ်ားကို ထည့္၍ မည္သို႔ျပဳလုပ္ထားသည္မသိ။ ေသာက္ခါနီးမွ ေရေႏြးေလာင္းထည့္၍ ပိုက္ျဖင့္စုပ္ေသာက္ရေသာ ေခါင္ရည္ မ်ဳိးျဖစ္သည္။ ေခါင္တဗူးထဲကို တေယာက္တလွည့္ အလွည့္က် စုပ္ေသာက္ၾကေလ့ရိွသည္။ ေရခမ္းသြားလွ်င္ ေရေႏြး ျပန္ထည့္၍ ေသာက္ႏိုင္ သည္။ အရသာက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မပ်ယ္သြား။ ေသာက္၍ အေတာ္ေကာင္းသည္။ က်ေနာ္ ဆိုလွ်င္ ေရေႏြးတခါထည့္ေခါင္ရည္ တအိိုးတည္းႏွင့္ပင္ ေခါင္းထဲ ရီေ၀ေ၀။
“က်ေနာ္လည္း ကေလးေတြကို စာသင္ရတာ အားမရပါဘူးဗ်ာ။ ကေလးေတြလည္း ေကာင္းေကာင္းရသြား ၾကမယ္ မထင္ဘူး။ တေယာက္ထဲ ဟိုအတန္းေျပးသင္လိုက္၊ ဒီအတန္းေျပးသင္လိုက္နဲ႔ဆိုေတာ့။ က်ေနာ့္အေတြ႔အႀကဳံ အရ ေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားအႀကီးေတြရဲ႕ အကူအညီကို သင္ၾကားေရးမွာထည့္သုံးထားလို႔ သက္သာတာ။ အတန္း အလိုက္ ေမာ္နီတာထားၿပီး ထိမ္းခိုင္းတာတို႔၊ စာေခၚခိုင္းတာတို႔လည္းပါတာေပါ့ဗ်ာ။ စာစစ္ၿပီဆိုရင္လည္း က်ေနာ္ကိုယ္ တိုင္မစစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္းပဲ အျပန္အလွန္ စစ္ခိုင္းလိုက္ရတယ္။ ဒါက ပိုၿပီးထိေရာက္ တယ္ဗ်။ ကိုယ္တုိင္လည္းေရးရ၊ စစ္လည္း စစ္ရေတာ့ ကေလးေတြ အေလ့အက်င့္ပိုရသြားၾကတာေပါ့။ က်ေနာ္က ပုံစံက်လာေအာင္၊ ၿပီးစလြယ္မျဖစ္ေအာင္၊ မလုပ္ပဲ မေနရေအာင္ေလာက္ပဲ ထိ္မ္္းေပးရတယ္ေလ”
က်ေနာ္တို႔ကို ရင္ဖြင့္လိုက္ရျခင္းက ဆရာႀကီးအတြက္ အာဟာရျဖစ္ေနပုံေပၚသည္။ ဆရာႀကီးကေတာ္၏ အေျပာအရ က်ေနာ္တို႔နဲ႔စကားေျပာျဖစ္မွ ေခါင္ရည္ႏွင့္ကြမ္းစားႏႈန္း ခါတိုင္းထက္ က်သြားေၾကာင္းသိရသည္။
“တခါတခါလည္း က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ေက်ာင္းက ကေလးေတြ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းေတြမွာ သြားတက္ရင္ ပထမစစခ်င္း တႏွစ္မွာ စာေမးပြဲက်ၾကတာမ်ားတယ္ဗ်။ က်ေနာ္တေယာက္တည္း မႏိုင္မနင္းသင္လိုက္ ရတာအျပင္၊ ဒီမွာက စာသင္ရင္ ေဒသခံစကားနဲ႔ပဲရွင္းျပရေတာ့ ၿမိဳ႕ေရာက္ရင္ ဒုကၡေရာက္ၾကတာေပါ့။ ဒီရြာမွာက ေကေကာစကားနဲ႔ပဲ ေျပာၾကတာ။ ကေလးေတြက ဗမာစကားမတတ္ၾကဘူးေလ”
က်ေနာ့္မွာ ဆရာႀကီး၏ခံစားခ်က္ေတြကို တနင့္တပိုးရလိုက္သည္။ ဆရာႀကီးအေပၚလည္း စာနာသြားမိ၏။ ေက်ာင္းသား ေလးေတြအတြက္လည္း စိတ္မေကာင္း။ သူတို႔က သူတုိ႔ရြာမွာ စာေတာ္ႏိုင္ၾကေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ေက်ာင္း ေရာက္သည္ႏွင့္ ဘာသာ စကားအခက္အခဲေၾကာင့္ စာမလိုက္ႏိုင္ျဖစ္ၾကရသည့္အတြက္…။ မည္သို႔ေသာ နည္းမ်ားျဖင့္ ေျဖရွင္းရမည္ကို မိမိ ေတြးမဆုံး ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိ၏။
“ဆရာႀကီးရယ္ ဒီအခက္အခဲေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းရရင္ေကာင္းမလဲဗ်ာ။”
ဒီကိစၥက က်ေနာ့္အတြက္ စိတ္ပင္ပန္းလြမ္းအားႀကီး၍ ေမးလိုက္မိသည္။
“က်ေနာ္လည္း ဒီကိစၥကို အၿမဲတမ္းေတြးေနတာပါပဲ။ ဒီလိုဗ်။ ဟိုတေန႔ကေျပာသလို ၿမိဳ႕ကဆရာ၊ ဆရာမ ေတြေရာက္ လာၾကတယ္။ ေရာက္စေတာ့ ဒီရြာကစကားကိုမတတ္ၾကဘူး။ အေနၾကာေတာ့ တတ္လာၾကၿပီး၊ ဒီရြာက စကားနဲ႔ပဲေျပာ၊ ဒီရြာက စကားနဲ႔ပဲသင္လာၾကတယ္ေလ။ ဆရာေတြကပဲ ဒီရြာကစကားကို တတ္တတ္သြားၾကၿပီး ကေလးေတြက ဗမာလိုမတတ္ၾကေတာ့ဘူး၊ အရင္လိုဒုံရင္းပဲ။”
“အဲဒီေတာ့ ဒီရြာကစကားကို မသင္ပဲ၊ မေျပာပဲ ေတာင့္ခံႏိုင္မယ့္၊ ဗမာ့စကားနဲ႔ပဲသင္ေပးမယ့္ ေက်ာင္းဆရာ ေတြရိွ လာရင္၊ အခု က်ေနာ့္ေက်ာင္းသားေတြ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့အခက္အခဲကို တစုံတရာေျဖရွင္းေပးႏုိင္မယ္လို႔ ယုံ တယ္ဗ်ာ။ အနည္းဆုံး၊ အေထာက္အပ့ံေတာ့ ရႏိုင္မယ္ေလ။ ခုက က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ ကရင္ျဖစ္ေပမယ့္ ေကေကာ စကားနဲ႔ပဲ စာသင္ေပးေနရတာ။ က်ေနာ္လည္း ဗမာလို သိပ္မတတ္ဘူး။ ကေလးေတြက ျမန္မာစာကိုေတာင္ ၾကက္တူး ေရြးလို အလြတ္က်က္ေနရတာေလ။ အဓိပၸါယ္ နားလည္ၾကတာမဟုတ္ဘူး။”
ဆရာႀကီးလည္း စကားေျပာရတာ အေတာ္ေမာသြားပုံေပါက္၏။ ေခါင္ဗူးထဲကို ေရေႏြးအသစ္ျဖည့္ကာ အားရပါးရ စုပ္ ေသာက္ေနပါေတာ့သည္။ သူတခါတခါေသာက္သည္မွာ က်ေနာ္တို႔ ၃ ၊ ၄ ခါ စုပ္ေလာက္ႏွင့္ ညီမွ်ႏုိင္သည္။ ရုတ္တရက္ စုပ္ေသာက္ေနရာက ေခါင္းေထာင္လာကာ …
“ခင္ဗ်ားတို႔ အဖြဲ႕ထဲမွာ ေက်ာင္းဆရာ၀ါသနာပါတဲ့လူ မရိွဘူးလားဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ရြာအတြက္၊ က်ေနာ္တို႔ ကေလးေတြ အတြက္ ကူညီေပးၾကပါလား။ ခင္ဗ်ားတုိ႔လို ပညာတတ္ေတြသာ ေက်ာင္းဆရာအလုပ္ကို ၀ါသနာပါၿပီး လုပ္ၾကရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။”
အျခားသူမ်ားေတာ့မသိ။ က်ေနာ္ေတာ့ ဆရာႀကီး၏စကားေၾကာင့္ ေခါင္ရည္အမူးေလးပင္ ေျပသြား၏။ ဆရာႀကီး၏ အေမးကို မည္သုိ႔ေျဖရမည္ကိုပင္ စဥ္းစားမရ … ။
(၅)
“က်ေနာ္ဒီရြာမွာ ေနခဲ့ေတာ့မယ္ ကိုသန္းေက်ာ္ေဌး။ က်ေနာ္ေက်ာင္းဆရာလုပ္ေတာ့မယ္။”
ကိုသန္းေက်ာ္ေဌးမွာ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔၏ေခါင္းေဆာင္။ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးႏွင့္ ပရဟိတစိတ္ရိွသူလည္းျဖစ္ သည္။ က်ေနာ္စကားအေပၚ သူနားလည္ႏိုင္မည္ဟုယူဆ၍ လိုရင္းကိုဒဲ့ေျပာလိုက္သည္။
“ဒီအလုပ္က ေကာင္းတဲ့အလုပ္ပဲ ကိုလူဗိုလ္ရယ္။ ေနာက္ၿပီး ဆရာႀကီးေျပာျပခ်က္အရဆိုရင္ ဒီရြာအတြက္ တကယ့္ လိုအပ္ခ်က္လည္း ျဖစ္ေနတာပဲဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားခံႏိုင္ရည္ရိွဖို႔နဲ႔ ေသခ်ာဖို႔ပဲလိုတာ။ က်န္တဲ့ကိစၥအားလုံး က်ေနာ္ တာ၀န္ယူတယ္။ ေလးစားပါတယ္ ရဲေဘာ္။”
က်ေနာ္တို႔စစ္ေၾကာင္းႀကီး ခရီးဆက္ၾကပါၿပီ။ က်ေနာ္တေယာက္တည္းသာ ရြာမွာက်န္ရစ္ခဲ့၏။ သို႔ေပမယ့္ အားငယ္စရာ မရိွ။ ဖာသာလူး၀ီစ္၊ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးႏွင့္ ရြာသူရြာသားအားလုံးက က်ေနာ္ကို ၀ုိင္းရံေပးသြားႏုိင္မယ္လို႔ ယုံၾကည္သည္။ အထူး သျဖင့္ လိုအပ္ခ်က္ကြက္လပ္တခုကို မိမိရရျဖည့္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယုံၾကည္မိ၍ လည္း ျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းျပန္မဖြင့္ေသးေပမယ့္ ေက်ာင္းေလးကိုေန႔တိုင္းလိုလို က်ေနာ္ေရာက္၏။ ေက်ာင္းတြင္းေက်ာင္းျပင္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ရန္ရည္ရြယ္၍။ ဒီရြာကိုေရာက္စ၊ ဒီေက်ာင္းေရွ႕မွာ က်ေနာ္တို႔ရဲေဘာ္ေတြ ထိုင္ခဲ့ၾကတာကို ျပန္ျမင္ ေယာင္ မိေသးသည္။
အင္း … အဲဒီတုန္းက ဒီေၾကျငာသင္ပုန္းကစာဟာ က်ေနာ့္ေက်ာင္းဆရာဘ၀ျဖစ္တည္မႈကို အစျပဳေစလိမ့္ မယ္လို႔ မထင္ခဲ့မိတာ အမွန္ … ။ ။
၁/၁၁/၂၀၀၉
၂၂ ႏွစ္ျပည့္ ABSDF ေမြးေန႔အမွတ္တရ
| [+/-] |
အေဝးသင္ေက်ာင္းသား/သူမ်ား မြန္ဝတ္စုံျဖင့္ ေလ့လာေရးခရီး ထြက္ခဲ့သည္ |
Fri 13 Nov 2009, မင္းအာသံ
http://www.monnews-imna.com/burmese/newsupdate.php?ID=513
ေမာ္လၿမဳိင္တကၠသုိလ္၌ ပညာဆည္းပူးေနေသာ မြန္အေဝးသင္ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသား/သူမ်ား သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ရက္ သတၲပတ္က မြန္ဝတ္စုံျဖင့္ ေလ့လာေရးခရီးစဥ္ ထြက္ခဲ့ၾကသည္ဟု စုံစမ္းသိ႐ွိရပါသည္။
တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား/သူးမ်ားသည္ ၄င္းတုိ႕၏ အေဝးသင္စာေမးပြဲကုိ ေျဖဆုိၿပီးေနာက္ ႏုိဝင္ဘာလ (၄) ရက္ေန႕တြင္ မြန္ျပည္နယ္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕နယ္ ေကာ့ႏွတ္ေက်းရြာရွိ ဦးနာေအာက္ဘုရားသို႕ ခရီး ထြက္ခဲ့သည္။ ေလ့လာေရးခရီး ထြက္ခဲ့ရာတြင္ မြန္ေက်ာင္းသား/သူ အခ်င္းခ်င္း စည္းစည္းလုံးလုံး ႐ွိသြားရန္ႏွင့္ ယခုကဲ့သုိ႕ စီစဥ္ထားသည္ဟု ဦးေဆာင္သြားခဲ့ေသာ မြန္ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးက ေျပာသည္။
“က်ေနာ္တုိ႕ ဒီလုိမ်ဳိးေလ့လာေရးခရီးထြက္တာ ပထမအႀကိမ္လုိ႕ ေျပာလုိ႕ရတယ္။ အစက က်ေနာ္တုိ႕ အေယာက္ ၃၀-၄၀ ေလာက္ပဲ စီစဥ္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သြားခ်င္တဲ့လူက မ်ားေတာ့ အေယာက္ ၁၈၀ ေက်ာ္သြားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕အခုလုိ စီစဥ္တာက တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ရင္းႏွီးခင္မင္မႈ ႐ွိသြားေစခ်င္တာရယ္ မြန္ေက်ာင္းသား/သူ ေတြအၾကားမွာ စည္း႐ုံးေရး တစ္ရပ္လည္း ျဖစ္သြားတယ္”ဟု ၄င္းက ေျပာသည္။
ယင္းေလ့လာေရးခရီးစဥ္မထြက္မွီ ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူမ်ားက ပါေမာကၡခ်ဴပ္ထံတြင္ သြားေရာက္ အသိေပးခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ “တကယ္လို က်ေနာ္တုိ႕ ေလ့လားေရးခရီးထြက္ရင္ ပါေမာကၡခ်ဴပ္ တားလည္း မတားဆီးပါဘူး၊ သြားခြင့္လည္း မျပဳခဲ့။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ လမ္းမွာ ျပသနာတစ္ရပ္ ေပၚလာရင္ ကုိယ့္ကုိယ္႐ွင္းယူၿပီး ပါေမာကၡခ်ဴပ္မွ တာဝန္မခံေပ” ဟု ၄င္းက ဆက္ေျပာပါသည္။
ထုိေကာ့ႏွတ္ေက်း႐ြာေရာက္သည့္အခါ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက လက္ဖက္ရည္ႏွင့္ ႀကဳိဆုိခဲ့ၿပီးေနာက္ မြန္ေက်ာင္းသား/သူမ်ားကုိ ဦးနာေအာက္အေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့သည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝင္းတြင္ ေက်ာင္းသား/သူမ်ားက ဂိမ္းကစား ခဲ့ရာ အလြန္ပင္ ေပ်ာ္႐ြင္မႈရ႐ွိခဲ့သည္ဟု လိုက္ပါသြားသည့္ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးက ေျပာသည္။
“ဒီခရီးစဥ္အတြက္ တစ္ေယာက္ကုိ က်ပ္ ၃၀၀၀ ေလာက္ပဲေပးရတယ္၊ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္တယ္။ နယ္အသီးသီး ကေနလာတဲ့ မြန္ေက်ာင္းသား/သူကုိလည္း ခင္သြားေတာ့ ဒီခရီးစဥ္ဟာ က်ေနာ္တုိ႕အတြက္ မေမ့ႏုိင္ေလာက္ ေအာင္ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး အခုလုိလုပ္တာ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႕ရဲ့ အင္အားတစ္ရပ္လည္းျဖစ္တယ္” ဟု ၄င္းက ေျပာသည္။
လိုက္ပါသြားသည့္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းတစ္ဦး၏ ေျပာျပခ်က္အရ “ခရီးစဥ္မွာ က်ေနာ္ဘက္ကေန တတ္ႏုိင္ သေလာက္ေတာ့ ဝုိင္းဝန္းကူညီေပးတယ္။ သူတုိ႕အတြက္ အိမ္မျပန္မွီ အမွတ္တရလည္း ျဖစ္သြားေအာင္ လိပ္စာ-စာအုပ္ စီစဥ္ၿပီး ထုတ္ခဲ့တယ္။ သူတုိ႕က ႀကဳိက္လည္းႀကဳိက္တယ္၊ သေဘာလည္းက်တယ္”ဟု ၄င္းက ေျပာ သည္။
ယခုကဲသုိ႕ ေကာ့ႏွတ္ေက်း႐ြာမွာ ေ႐ြးၿပီး ေလ့လာေရးခရီးစဥ္ ထြက္ခဲ့သည့္အေၾကာင္းသည္ ေကာ့ႏွတ္႐ြာသည္ ၁၉ ရာစုတြင္ ေက်ာ္ေဇာထင္ရွားခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈပုညရွင္ႀကီးျဖစ္ေသာ သစ္ကုန္သည္၊ ဆန္စက္ပုိင္ရွင္၊ ဧရာ၀တီ သေဘၤာ ကုမၸဏီႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ေသာ ျမန္မာျပည္ မီးသေဘၤာသူေ႒းႀကီး၊ မြန္ဘုရားဒကာ သူေဌးႀကီး ဦးနာေအာက္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ သာသနာ ထြန္းကားျပန္႔ပြားရာ ေက်းရြာအျဖင့္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္။
| [+/-] |
စာသင္ေက်ာင္းျပင္ဆင္ခြင့္မရသျဖင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား စာသင္ရန္ခက္ခဲ |
Submitted by Karen Information Center on November 13, 2009 – 4:15 am
ေအာက္တုိဘာလ ၁၃ရက္။ (ေကအုိင္စီ)
http://www.kicnews.org/?p=1281
ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ ထာ့ေဆာင္ယန္းၿမဳိ႕နယ္ ႏုိဘုိးေက်းရြာအတြင္းရွိ ယာယီဒုကၡသည္စခန္းတြင္ စာသင္ေက်ာင္းအေဆာက္အဦး ျပင္ ဆင္ခြင့္ မရသည့္အတြက္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား စာသင္ရန္အခက္အခဲျဖစ္ေနၿပီး ယခုခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းကုိ ပိတ္ထားရသည္ ဟု ေက်ာင္းဆရာတဦး၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရသည္။
အလယ္တန္းအထိ ဖြင့္လွစ္ထား အဆုိပါေက်ာင္းသည္ ပထမအစမ္းစာေမးပြဲေျဖၿပီး ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ အား လပ္ရက္အေနျဖင့္ ေအာက္တုိဘာ ၁၆ရက္မွစ၍ ႏုိဝင္ဘာလ ၁ရက္ေန႔အထိ ေက်ာင္းကုိ ပိတ္ထားခဲ့ၿပီး ထုိေက်ာင္းပိတ္ရက္ အေတာအတြင္း ေက်ာင္းအမုိးအကာမ်ား ျပန္လည္ျပဳျပင္ရန္ လုပ္ေဆာင္ေနစဥ္ ထုိင္းအာဏာပုိင္မ်ား လာေရာက္တားျမစ္ခဲ့ သျဖင့္ ယခုအခ်ိန္ထိ ေက်ာင္းကုိ ျပန္မဖြင့္ႏုိင္ဘဲ ပိတ္ထားရသည္ဟု ေက်ာင္းဆရာ ေစာဂ်စ္ပစီက ေကအုိင္စီကုိ ေျပာသည္။
သူက “က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းဟာ အစကတည္းက တာလာပါ့အမိုးနဲ႔ပဲ မုိးထားတယ္ဆုိေတာ့ အခုေႏြမွာ ေနက အရမ္းပူလာၿပီ ေလ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားမိဘေတြက ေက်ာင္းကုိ နည္းနည္းေလး ျပန္ျပင္ၿပီးေတာ့ ဖက္နဲ႔ျပန္မုိးဖို႔ လုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီမွာရွိတဲ့ ထုိင္းအာဏာပုိင္ေတြက ခြင့္မေပးဘူး။ သူတုိ႔က(ထုိင္းအာဏာ) ျပင္စရာမလုိေတာ့ဘူး၊ နင္တုိ႔မၾကာ ခင္ ေျပာင္းရေတာ့မယ္လုိ႔ ဒီလ ၈ရက္ေန႔မွာ လာေျပာသြားတယ္။ ေက်ာင္းက ဒီလ ၂ရက္ေန႕မွာ ျပန္ဖြင့္ရမယ္ဆုိေပမယ့္ေက်ာင္းအမိုး အကာ မျပည့္မစုံတဲ့အေနအထားမွာ ေနပူက်ဲက်ဲထဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြ ဘယ္လုိလုပ္ စာသင္လုိ႔ရမွာလဲ”ဟု ဆုိ သည္။
ထုိ႔အျပင္ “အာဏာပုိင္ေတြကေတာ့ ကေလးေတြ စာမသင္ရဘူးလုိ႔ေတာ့ မေျပာေပမယ့္ အခုလုိမ်ဳိး စာသင္ေက်ာင္း အမုိးအ ကာ တဝက္တပ်က္နဲ႔ဆုိ ကေလးေတြ စာသင္လုိ႔မရေတာ့ဘူးလုိ႔ ထင္မွာေပါ့။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္တပတ္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ကေလး ေတြ စာသင္ေပးဖုိ႔ စဥ္းစားထားတယ္။ အိမ္မွာပဲ ကေလးေတြကုိ စုၿပီးေတာ့ စာသင္ေပးမယ္။ ေက်ာင္းတက္တဲ့ ပုံစံ ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ က်ဴရွင္ျပတဲ့ပုံစံမ်ဳိးေပါ့၊ တေန႔ကုိ သင္ခန္းစာ နည္းနည္းေလးေလာက္ သင္သြားမယ္၊ သူတုိ႔ (ထိုင္းအာဏာ ပုိင္)ေတြကုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ အသိေပးရမယ္။ သူတုိ႔ခြင့္မျပဳရင္ေတာ့ မသင္ရဘူးေပါ့။ ဒီလုိအေျခအေနေတြေၾကာင့္ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအတြက္ အရမ္းနစ္နာတယ္”ဟု ဆရာေစာဂ်စ္ပစီက ေျပာဆုိသြားသည္။
ႏုိဘုိးယာယီဒုကၡသည္စခန္းတြင္ရွိ အဆုိပါေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားဦးေရ (၂၂၄)ဦးႏွင့္ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမ (၁၆)ဦးရွိၿပီး အတန္းပညာအားျဖင့္ အတန္းငယ္ KGမွ (၇)တန္းအထိ ရွိသည္။
ထုိ႔အျပင္ သက္ဆုိင္ရာ ထုိင္းအာဏာပုိင္မ်ားက စခန္းအတြင္းရွိ ဒုကၡသည္မ်ားကုိ ေန႔တုိင္းလုိလုိ ဝင္ေရာက္စစ္ေဆးလွ်က္ရွိၿပီး ယခုလ (၄)ရက္ေန႔က ထုိေဒသအတြင္းရွိ ထုိင္း(ေတာေခ်ာေဒါ)စစ္သား၊ ရဲမ်ားႏွင့္ သက္ဆုိင္ရာ တာဝန္ရွိသူမ်ားက စခန္းတာ ဝန္ရွိသူမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းဆရာအခ်ဳိ႕ကုိ ေခၚယူေမးျမန္းမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္သည့္အျပင္ ႏုိဘုိးရြာသားအခ်ဳိ႕၏ ေနအိမ္မ်ားကုိ လည္း ဝင္ေရာက္စစ္ေဆးရွာေဖြမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
အဆုိပါ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ သက္ဆုိင္ရာ ထုိင္းအာဏာပုိင္မ်ားအား ေကအုိင္စီက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခဲ့ေသာ္လည္း ဆက္ သြယ္၍ မရပါ။
အလားတူ ထုိင္းႏိုင္ငံ ထေဆာင္ယမ္းၿမဳိ႕နယ္ အူးသူးထာ့ေဒသအတြင္းရွိ ယာယီဒုကၡသည္စခန္းတြင္လည္း ယခုလ ၄ရက္ေန႔မွ စ၍ သက္ဆုိင္ရာ ထုိင္းအာဏာပုိင္မ်ားက စခန္းအတြင္းရွိ ဒုကၡသည္မ်ားအား ႏုိဘုိးယာယီစခန္းအတြင္းသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္ ရန္ လူဦးေရစာရင္းမ်ား လာေရာက္ေကာက္ခံေနေၾကာင္း အူးသူးထာ့စခန္းေကာ္မတီဝင္တဦးက ေကအုိင္စီကုိ ယခုလုိ ေျပာသည္။
သူက “အူးသူးထာ့မွာေတာ့ ကေလးေတြက ေက်ာင္းပုံမွန္တက္ေနပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီလ ၄ရက္ေန႔ကစၿပီးေတာ့ ၃-၄ရက္ ဆက္တုိက္ ထုိင္းအာဏာပိုင္ေတြက စခန္းထဲမွာလာၿပီးေတာ့ စခန္းရဲ႕လုံၿခဳံေရးအတြက္ ဒုကၡသည္ေတြ ႏုိဘုိးဘက္ကုိ ေျပာင္း မလား။ ရြာကုိျပန္မလားေပါ့၊ ရြာကုိျပန္မယ့္လူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္၊ ႏုိဘုိးဘက္ ေျပာင္းမယ့္လူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ သူတုိ႔စီကုိ စာရင္းလာသြင္းပါလုိ႔ ေျပာလာတယ္။ ရြာသားေတြ တေယာက္မွ စာရင္းမသြားေပးၾကဘူး။ ရြာသားေတြက က်ေနာ္တုိ႔ကုိ အခ်ိန္ တလႏွစ္လေလာက္ ေစာင့္ေပးပါ။ အေျခအေနေကာင္းလာရင္ ရြာကုိပဲျပန္ခ်င္တယ္လုိ႔ ေတာင္းပန္ေတာ့ သူတုိ႔(ထိုင္း အာဏာပုိင္)ကလည္း အတင္းအၾကပ္မလုပ္ဘူး”ဟု ေျပာဆုိသြားသည္။
အဆုိပါ ဒုကၡသည္မ်ားသည္ ကရင္ျပည္နယ္ ဖားအံခရုိင္အတြင္း ေနထုိင္ၾကသည့္ ရြာသူရြာသားမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး လြန္ခဲ့သည့္ ဇြန္ လက ထုိေဒသရွိ ေကအဲန္အယ္လ္ေအတပ္ဖြဲ႔မ်ားကုိ နအဖႏွင့္ ဒီေကဘီေအ ပူးေပါင္းတပ္ဖြဲ႔တုိ႔က ထုိးစစ္ဆင္ တုိက္ခုိက္လာ စဥ္ အုိးအိမ္မ်ားကုိ စြန္႔ၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္းသုိ႔ ထြက္ေျပးေရာက္ရွိလာျခင္းျဖစ္ရာ ထုိင္းအာဏာပုိင္မ်ားက ထေဆာင္ယမ္းၿမဳိ႕ နယ္အတြင္းရွိ ႏုိဘုိး၊ မဲ့သရီႏွင့္ အူးသူးထာ့ေဒသအတြင္း ယာယီစခန္းဖြင့္ကာ ခုိလႈံခြင့္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။
| [+/-] |
ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္မ်ားမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း |
ထိန္လင္း
ႏုိ၀င္ဘာ ၁၅၊ ၂ဝဝ၉
http://moemaka.com/index.php?option=com_content&task=view&id=5084&Itemid=1
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲလ်က္ရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေတြဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စာေပအႏုပညာ နယ္ပယ္မ်ား သာမက ဘဲ ပညာေရးနယ္ပယ္ကိုလည္း ရိုက္ခတ္လ်က္ရွိပါတယ္။ နမူနာ ျပရမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားမွာ ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ေက်ာင္းသံုး စာအုပ္မ်ားကို ျပရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ကေလးသူငယ္မ်ားရဲ႕ ပညာေရးဟာ ႏိုင္ငံေရးၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈေတြ၊ အေရာင္ဆိုးမႈေတြ မရွိရဘူးဆိုေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ ေက်ာင္းသံုး စာအုပ္မ်ား၊ ျပ႒ာန္းစာမ်ားမွာေတာ့ ျဖစ္ေပၚတဲ့ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေတြ၊ ေျပာင္းလဲတဲ့ ေခတ္စနစ္ေပၚမွာ ဒါမွမဟုတ္ အာဏာရွင္ေတြ အေပၚမွာလိုက္ၿပီး ေျပာင္းလဲေနရပါတယ္။ အထင္ရွားဆံုးဥပမာ ျပရမယ္ဆိုရင္ မဆလ လို႔ အလြယ္တကူ ေခၚေနတဲ့ ျမန္မာ့ ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီလက္ထက္ အေျခခံပညာ အထက္တန္းမွာ စီးပြားေရးဘာသာရပ္ သင္ၾကားတဲ့အခါ ဆိုရွယ္လစ္ စီးပြားေရး ကိုပဲ ဦးတည္သင္ၾကားေစခဲ့သလို ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီရဲ႕ အညမညသေဘာတရား အစရွိတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ သေဘာတရား ေတြကို ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ ဆိုတဲ့ ဘာသာရပ္ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ သင္ၾကားခဲ့ပါတယ္။
ဒီ ျပ႒ာန္းစာေတြမွာ သေဘာတရား ေရးရာေတြကို သိေအာင္၊ ယွဥ္တြဲေလ့လာႏိုင္ေအာင္ သင္ၾကားျခင္းမဟုတ္ဘဲ ဒီစနစ္က ေကာင္းတယ္၊ တျခားစနစ္ေတြက မေကာင္းဘူး လို႔ တဖက္သတ္ေကာက္ခ်က္ခ်ၿပီး က်က္စာအျဖစ္ သင္ၾကားခဲ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အခု လက္ရွိစစ္အစိုးရ လက္ထက္မွာလည္း ထိုင္းႏိုင္ငံနဲ႔ မသင့္ျမတ္တဲ့အခါ ထိုင္းႏိုင္ငံမေကာင္းေၾကာင္း ေရးထား တဲ့ သမိုင္းစာအုပ္ကို ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္အျဖစ္ ျပ႒ာန္းခဲ့တာေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေတြဟာ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ေတြေပၚမွာ သက္ေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုပဲ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲေတြေၾကာင့္ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ထဲက ျဖဳတ္ပစ္တဲ့ သင္ရိုးေတြ၊ သင္ခန္းစာေတြလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။ ဥပမာဆိုရရင္ေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္အတြင္း အေျခခံပညာ အထက္တန္း ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ေတြကေန ထုတ္ပယ္ပစ္ တဲ့ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ႕ကဗ်ာေတြနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေဆာင္းပါးတို႔ကို ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းတို႔ဟာ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲရဲ႕ သေကၤတေတြ၊ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ျပယုဂ္ေတြ ျဖစ္ေနလို႔ သူတို႔ အမည္၊ သူတို႔အေၾကာင္းကို အထက္တန္းေက်ာင္းသားေတြစိတ္ထဲ မေရာက္ေအာင္ ကာကြယ္တဲ့သေဘာ လုပ္လိုက္တာလို႔ ယူဆမိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြမွာ အာဏာရွင္ကို ေတာ္လွန္ခ်င္တဲဲ့ သူပုန္စိတ္ေတြ မေပၚေအာင္ အထက္တန္း အဆင့္မွာကတည္းက ႀကိဳတင္ပိတ္ဆို႔တဲ့သေဘာေတြလည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ စာေပေတြကို ေက်ာင္းသင္ခန္းစာအျဖစ္ ျပ႒ာန္းခဲ့တာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၄ဝ ေလာက္ကတည္းက စတင္ခဲ့တာပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေရးသားခဲ့တဲ့ စာေတြထဲက ေကာက္ႏုတ္ၿပီး ေဖာ္ျပထားတဲ့ ေလာကဝိဟာ၊ ေက်ာင္းသားဝတၱရား၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေက်ာင္းသားဘဝႏွင့္ ပညာေရးအျမင္ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြကို အထက္တန္းေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ေတြမွာ ျပ႒ာန္းခဲ့သလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ေအာင္ဆန္းဇာနည္ကဗ်ာ နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသီခ်င္းတို႔ကိုလည္း မူလတန္း ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္တို႔မွာ ျပ႒ာန္းခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိမွာေတာ့ မူလတန္းအဆင့္မွာ ျပ႒ာန္းထားတဲ့ သင္ခန္းစာေတြပဲ က်န္ေတာ့မယ္ထင္ပါတယ္။
နဝမတန္း ပင္ရင္းျမန္မာစကားေျပ လက္ေရြးစင္ မွာ ျပ႒ာန္းခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေက်ာင္းသားဘဝႏွင့္ ပညာေရးအျမင္ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိထဲဲက ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားတာျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ပညာေရးျဖတ္သန္းမႈ၊ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အျမင္၊ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားဘဝ တစိတ္တေဒသကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးကို ပိုၿပီး စိတ္သန္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းစာထက္ ႏိုင္ငံေရးကို ပိုၿပီး အာရံုစိုက္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း၊ တိုင္းျပည္အတြက္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္လုပ္ကိုင္ဖို႔ ေက်ာင္းကေန ႏွစ္ဝက္မွာထြက္ၿပီး သခင္ဘဝ ေျပာင္းလဲခဲ့ပံုေတြကို ေရးသားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ပညာရဲ႕သေဘာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သူ႔ရဲ႕အျမင္ကို ရွင္းလင္းေရးသားထားပါတယ္။ အဲဒီအထဲက လူအမ်ား အႏွစ္သက္ဆံုး စာပိုဒ္ကေလးကေတာ့ “ေလာကျပင္က်ယ္တည္းဟူေသာ ေက်ာင္းႀကီး၌ ကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ပုခက္တြင္းမွသည္ ေျမႀကီး ထဲသို႔ ေရာက္သည္အထိ ပညာသင္သားမ်ား ျဖစ္ေနၾကေပသည္။” ဆိုတဲ့ အဆိုအမိန္႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္နဲ႔ အဓိပၸာယ္ျပည့္ဝတဲ့ စာပုိဒ္ကေလးျဖစ္ပါတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ ‘ေအာင္ဆန္းဇာနည္’ ကဗ်ာကို လက္ရွိ တတိယတန္း ျမန္မာ ဖတ္စာမွာ ျပ႒ာန္းထားၿပီး ‘ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း’လို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ သင္ခန္းစာကိုေတာ့ စတုတၳတန္း ျမန္မာဖတ္စာမွာ ျပ႒ာန္းထားပါတယ္။ အဲဒီသင္ခန္းစာမွာ ေရနံ႔သာရြာ မူလတန္းေက်ာင္းမွာ လြတ္လပ္ေရးေန႔ အခမ္းအနားက်င္းပရင္း ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာႀကီးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ေျပာျပတဲ့ပံုစံ ေဖာ္ျပထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီထဲမွာ ဆရာႀကီးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဘဝ တစိတ္တေဒသနဲ႔အတူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေလးစားစရာ စိတ္ဓာတ္ေတြအေၾကာင္း ေျပာျပထားပါတယ္။ အဲဒီအထဲက တခ်ဳိ႔ကို ေဖာ္ျပရရင္ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ သတၱိလည္းရွိတယ္။ သေဘာထားလည္း အလြန္ႀကီးတယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ရန္သူလို သေဘာမထားဘူး။ ရန္ၿငိဳးလည္း မထားဘူး။ သူလုပ္သမွ် လုပ္ငန္း ေတြဟာ တိုင္းျပည္အတြက္သာ ျဖစ္တယ္။ သေဘာထားႀကီးတယ္။ ဘယ္သူ႔ကို မဆို ေမတၱာနဲ႔ ဆက္ဆံတယ္။” ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ကေလးေတြကို သင္ေပးတ့ဲ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာထဲက လူႀကီးေတြပါ သတိျပဳရမယ့္ အခ်က္တစ္ခုကို သတိထား မိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သင္ခန္းစာရဲ႕ ေနာက္ဘက္က ေမးခြန္းမ်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီသင္ခန္းစာအတြက္ ေျဖရမယ့္ေမးခြန္း စုစုေပါင္း ၇ ခုကို ေမးထားပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေမြးရပ္၊ ေမြးသကၠရာဇ္၊ ဘယ္ႏွစ္မွာ တကၠသိုလ္ေရာက္သလဲ၊ ေက်ာင္းသားဘဝမွာ ဘယ္တာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္သလဲ၊ ဘယ္ႏွစ္မွာ တို႔ဗမာအစည္းအရံုးရဲ႕ အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္သလဲ စတဲ့ ေမးခြန္း ၆ ခုကို ေမးၿပီးတဲ့ေနာက္ အေရးႀကီးတဲ့ ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းကို ေမးထားပါတယ္။ အဲဒီေမးခြန္းကေတာ့ ‘ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေက်းဇူးကို မည္သို႔ ဆပ္ၾကရမည္နည္း’ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေမးခြန္းရဲ႕အေျဖကို ေရွ႕က သင္ခန္းစာထဲမွာ ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ “တိုင္းျပည္အတြက္ လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ အသက္နဲ႔လဲၿပီး ေဆာင္ရြက္ေပးသြားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေက်းဇူးကို ျပန္ဆပ္ခ်င္ရင္ သူ႔လို အက်င့္ေကာင္းၿပီး အရည္အခ်င္းရွိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမယ္”ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးရဲ႕ ၾသဝါဒကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ဒါဟာ ကေလးေတြသာမဟုတ္ဘဲ လူႀကီးေတြပါ စဥ္းစားရမယ့္အခ်က္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေလးတန္း ေက်ာင္းသားေတြ သင္ယူရမယ့္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာကို တိုင္းျပည္အုပ္စိုးေနသူေတြ၊ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳေနသူေတြ အမွတ္ရေစဖို႔ တခုခု လုပ္ရင္ေကာင္းေလမလားလို႔ေတာင္ ေတြးမိပါတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔အသက္ေပးၿပီး ရေအာင္ယူေပးခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ ဒီကေန႔အေျခအေန၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တို႔ အေပၚ အေလးထားမႈေတြ၊ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သူတို႔မိသားစုေတြအေပၚ ဆက္ဆံေနမႈေတြ ဘယ္လိုရွိေနသလဲဆိုတာကို ေတြးေတာရင္း ႏွစ္စဥ္ ဂါရဝျပဳၾကတဲ့ အာဇာနည္ေန႔ရဲ႕ အဓိပၸာယ္က ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေက်ာင္းသံုးျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြမွာ ေရးသားထားတဲ့ စာစုေတြထဲက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေက်ာင္းစာသင္ခန္းရဲ႕ ျပင္ပမွာ ရွိေနၾကသူေတြက ဘယ္ေလာက္အထိ အာရံုထားသလဲဆိုတာကိုပါ ဆက္စပ္ေတြးေတာမိပါတယ္။
တကယ္လို႔မ်ား တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေက်းဇူးဆပ္တာမဆပ္တာ အပထား သင္ခန္းစာ ထဲက ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး ေျပာသလို အက်င့္ေကာင္းၿပီး အရည္အခ်င္းရွိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရင္ ေကာင္းေလစြ လို႔လည္း ဆႏၵျပဳမိပါတယ္။
ျမန္မာျပည္သူမ်ား ေအးခ်မ္းတဲ့အရိပ္ေအာက္မွာ ေနထိုင္ခြင့္ ရရွိပါေစ။ ။
ထိန္လင္း (၁၅ ၊ ၇၊ ၂ဝဝ၉)
၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၇ ရက္ ေနာ္ေဝအေျခစိုက္ ဒီမုိကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ၏ ထုတ္လႊင့္ခ်က္အား ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္။
Thursday, November 12, 2009
| [+/-] |
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္အတြင္း ဇာတ္ကား႐ုိက္ခြင့္ ပိတ္ပင္ |
၀ီရ / ၁၁ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၉
http://www.khitpyaingnews.org/news/Nov09/111109b.php
ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ ကမာရြတ္ၿမဳိ႕နယ္တြင္ ရွိသည့္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ (ပင္မ) အတြင္း ဗီဒီယုိဇာတ္ကား ဝင္ေရာက္႐ုိက္ကူးခြင့္ကုိ သက္ဆုိင္ရာ အာဏာပုိင္တုိ႔က ပိတ္ပင္ထားေၾကာင္း စုံစမ္းသိရွိရသည္။
“ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္၊ ဂ်ပ္ဆင္ႏွင့္ ဦးခ်စ္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ရွိတဲ့ဘက္ကုိ ဗီဒီယုိ ႐ႉတင္အတြက္ ဒီလဆန္းပုိင္းက က်ေနာ္သြားေမးေတာ့ ဒီအထဲမွာ ႐ုိက္ခြင့္မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။ ဂိတ္မွာ ေစာင့္ေနတဲ့ ဆရာနဲ႔ ဂိတ္ဝန္ထမ္းေတြကုိ ဘာေၾကာင့္လဲလုိ႔ေမးေတာ့ ဒီႏွစ္ကုန္တဲ့အထိ ႐ုိက္ခြင့္မရွိဘူးလုိ႔ပဲ ေျပာတယ္” ဟု ဗီဒီယုိဇာတ္ကား ႐ုိက္ကူးရန္ သြားေရာက္ေမးျမန္းသည့္ ႐ုိက္ကြင္းတာဝန္ခံတဦးက ေျပာသည္။
ယခု ပိတ္ပင္လုိက္သည့္ ပင္မဘက္ျခမ္းတြင္ တကၠသုိလ္စာၾကည့္တုိက္၊ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္၊ သစ္ပုတ္ပင္၊ ဂ်ပ္ဆင္အျပင္ RC ေခၚ ေက်ာင္းသားနားေနေဆာင္ စသည့္ အထင္ကရ ေနရာမ်ားရွိသည္။
ထုိကဲ့သုိ႔ ျငင္းပယ္ျခင္းခံရ၍ ဇာတ္ၫႊန္းအတုိင္း ႐ုိက္ကူးရန္ ျပင္ဆင္ထားသည့္ ဂ်ပ္ဆင္ႏွင့္ တကၠသုိလ္စာၾကည့္တုိက္ ႐ုိက္ကြင္းအတြက္ ေနရာအစားထုိးရန္ အခက္ေတြ႔ေနေၾကာင္း ထုိ႐ုိက္ကြင္းတာဝန္ခံက ေျပာသည္။
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ကုိ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွစ၍ တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္းေပၚရွိ အဓိပတိလမ္းမႀကီး ဂိတ္ေပါက္မွလြဲ၍ အျခားဝင္/ထြက္ဂိတ္အားလုံးကုိ ျဖတ္သန္းခြင့္ ပိတ္ထားၿပီး ဝင္ေရာက္သူမ်ားအား လက္မွတ္ထုိးခုိင္းျခင္း၊ မွတ္ပုံတင္စစ္ေဆးျခင္းတုိ႔ ယေန႔တိုင္ ျပဳလုပ္လ်က္ရိွသည္။
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္အတြင္း ဗီဒီယုိ၊ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ခြင့္လုိင္စင္ရထားသည့္ သိဂႌေရႊရည္ ဓာတ္ပုံတုိက္မွ တာဝန္ရွိသူတဦးက ဇာတ္ကား႐ုိက္ကူးခြင့္ ပိတ္ပင္လုိက္ေၾကာင္း မၾကားမိေသးေသာ္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းမွာ ၂၀၀၈ နာဂစ္မုန္တုိင္း တုိက္ခတ္စဥ္က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္လည္း အထိနာခဲ့သည့္အတြက္ ျပင္ဆင္စရာမ်ား ရိွေနေၾကာင္း ေျပာသည္။
၎က “ဒီအတုိင္းၿပဳိပ်က္ေနတာကုိ အသိမခံခ်င္လုိ႔ အထဲမွာ ႐ုိက္ခြင့္မေပးတာ ျဖစ္ႏုိင္တယ္ေလ။ ဥပမာ အုတ္ခုံတုိ႔၊ ဆုိင္းဘုတ္တုိ႔၊ အေဆာင္ေခါင္မုိးတုိ႔၊ အေဆာင္ကူးလမ္းၾကားတုိ႔ဆုိရင္ ၾကည့္မေကာင္းေအာင္ ပ်က္စီးေနၿပီ။ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြဆုိ ျမက္ပင္ေတြ၊ အုတ္ခဲက်ဳိးေတြက ဒီအတုိင္း ျပန္႔က်ဲေနတာကုိး။ က်ေနာ္တုိ႔ဓာတ္ပုံတုိက္က ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္အနီးအနားနဲ႔ ဘြဲ႔ယူတဲ့သူေတြ ငွားတာေလာက္ပဲဆုိေတာ့ လွတဲ့ေနရာေတြေလာက္ပဲ ေရြး႐ုိက္တာေလ” ဟု ေျပာသည္။
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ (ပင္မ) အတြင္းပုိင္းမွလြဲ၍ က်န္ရွိသည့္ သထုံလမ္းရွိ ေဆးတကၠသုိလ္ (၁)၊ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ အေနာက္ဘက္ျခမ္းရွိ စီးပြားေရးတကၠသုိလ္ ဆုိင္းဘုတ္ႏွင့္ အုတ္ခုံေနရာ၊ စားေသာက္ဆုိင္တုိ႔တြင္ ႐ုိက္ကူးခြင့္ ပိတ္ပင္ျခင္း မရွိေသးေၾကာင္း ဗီဒီယုိဇာတ္ကား ႐ုိက္ကူးသူမ်ားက ေျပာသည္။
ျမန္မာစစ္အစုိးရက ေက်ာင္းသားမ်ား၏ စုစည္းေနသည့္အင္အားကုိ ၿဖဳိခြင္းရန္ႏွင့္ ထိန္းသိမ္းရလြယ္ကူရန္ ရည္ရြယ္၍ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းတက္ေရာက္ခြင့္ ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ခ်ိန္ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ဝန္းက်င္၌ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းမ်ားကုိ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ျပင္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေစၿပီး ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ (ပင္မ) ေနရာတြင္ ဒီပလုိမာသင္တန္းမ်ားသာ တက္ေရာက္ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။
ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ကူးရန္ ဝင္ေရာက္ခြင့္မရခဲ့သည့္ ကုိယ္ေတြ႔ႀကဳံခဲ့သူ ႏုိင္ငံျခားသားတဦးက “လြန္ခဲ့တဲ့ ေအာက္တုိဘာလက အဓိပတိလမ္းမႀကီးကေန ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ကုိ ျမင္ေတာ့ အျပင္ကေန ဓာတ္ပုံ႐ုိက္တယ္။ ဂိတ္ဝန္ထမ္းေတြက ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။ အထဲဝင္ဖုိ႔ ခြင့္ေတာင္းေတာ့ ကပ်ာကယာနဲ႔ ျငင္းတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသားေတြကုိ ဝင္ခြင့္မျပဳဘူးဆုိရင္ ေရးထားပါလား။ အခုဟာက ေရးထားတာလည္း မရွိဘူးေလ။ အမ်ဳိးသားစာၾကည့္တုိက္ဆီသြားရင္ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မလဲ ဒီအတုိင္းဆုိ။ ဒါနဲ႔ ဂိတ္အျပင္ကေနပဲ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ရဲ႕အေဝးျမင္ကြင္းကုိ ႐ုိက္ခြင့္ရခဲ့တယ္” ဟု ေျပာသည္။
| [+/-] |
ေရေၾကာင္းတကၠသိုလ္ အဆင့္အတန္းနိမ့္လာ |
ေအာင္ေက်ာ္မိုး / ၁၂ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၉
http://www.khitpyaing.org/news/Nov09/121109a.php
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သင္ၾကားမႈ အဆင့္အတန္း အျမင့္ဆံုးဟု နာမည္ႀကီးေနသည့္ ေရေၾကာင္းပညာသိပၸံတကၠသိုလ္တြင္ ယခုႏွစ္ စာေမးပြဲ၌ က်ဆုံးသူမ်ားျပားေသာ္လည္း ပုံမွန္အတုိင္းအားလုံးနီးပါးကို အေအာင္ေပးခဲ့ေၾကာင္း အဆိုပါ တကၠသိုလ္မွ နည္းျပတဦးက ေျပာသည္။
ဆိပ္ကမ္းအင္ဂ်င္နီယာဘာသာျပ ဆရာတဦးက “ပါခ်ဳပ္ ေဒါက္တာခ်ာလီသန္းကိုယ္တိုင္ ေနျပည္ေတာ္ကို တက္သြားၿပီး ဝန္ႀကီးနဲ႔ သြားေတြ႔တယ္။ ဝန္ႀကီးကေတာင္ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္လို႔ အတြင္းေရးမႉး (၁) ဆီကို ဆက္တင္ျပရတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သိပ္ဆိုးတာ ကလဲြရင္ က်န္တာေတြ အေအာင္ေပးလိုက္၊ တႏွစ္ ဘဲြ႔ရ ဘယ္ႏွေယာက္ ထြက္ရမယ္ဆိုတဲ့ စီမံကိန္းအတိုင္း ဆက္လုပ္ဆိုတဲ့ အမိန္႔ရမွ ပါခ်ဳပ္က ရန္ကုန္ကို ျပန္လာၿပီး ၿပီးခဲ့တဲ့ ေအာက္တိုဘာ (၃ဝ) ရက္ေန႔ကမွ ေအာင္စာရင္း ထုတ္ေပးလိုက္တယ္” ဟု ေျပာသည္။
ပုံမွန္အတုိင္း အားလုံးနီးပါး စာေမးပြဲေအာင္ၾကေသာ္လည္း ေအာင္မွတ္မရဘဲ က်႐ံႈးသူမ်ားကို အတန္းတင္ေပးျခင္းအားျဖင့္ တျဖည္းျဖည္း ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ပညာေရးအဆင့္အတန္းနိမ့္လာေၾကာင္း ၎က ေျပာသည္။
ေနာက္ဆံုးစာေမးပဲြ ေျဖမရသည့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအမ်ားစုသည္ စာေမးပဲြ က်႐ႈံးမည္ကုိ စိုးရိမ္ၾကသည့္အတြက္ နီးစပ္ရာ ဆရာမ်ားႏွင့္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ထံ သြားေရာက္ အကူအညီေတာင္းခံမႈမ်ား ရွိခဲ့ေၾကာင္း ေက်ာင္းသားမ်ားထံမွ စံုစမ္းသိရသည္။
ေရေၾကာင္းပညာတကၠသိုလ္ကို ၂ဝဝ၂-၂ဝဝ၃ စာသင္ႏွစ္တြင္ စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ၿပီး အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေရေၾကာင္းအဖဲြ႔ခ်ဳပ္မွ သတ္မွတ္ထားသည့္ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းအတိုင္း သင္ၾကားျခင္း၊ စာသင္ၾကားမႈ စံခ်ိန္စံၫႊန္းေကာင္းမြန္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ISO-9001-2000 လက္မွတ္ပင္ ရရွိထားသည့္ တကၠသိုလ္တခု ျဖစ္သည္။
အဆိုပါတကၠသိုလ္မွ ထူးခၽြန္စြာ ေအာင္ျမင္သူမ်ားကို ကိုရီးယားကဲ့သုိ႔ ႏိုင္ငံက ပညာသင္ေထာက္ပံ့ေၾကးေပးျခင္း၊ အလုပ္ခြင္ သင္တန္းအတြက္ ကိုရီးယား သေဘၤာမ်ားေပၚတြင္ ေခၚယူေလ့က်င့္ေပးျခင္း၊ ဘဲြ႔ရၿပီးသည့္အခါ ႏိုင္ငံတကာ သေဘၤာလိုင္းတုိ႔တြင္ အလုပ္အကိုင္ရရွိျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ တႏွစ္ထက္တႏွစ္ ေက်ာ္ၾကားလာၿပီး ဝင္ခြင့္ေလွ်ာက္ထားသူ မ်ားျပားလ်က္ရိွသည္။
ဝင္ခြင့္ေလွ်ာက္ထားသူ မ်ားလာသည့္အေလ်ာက္ တကၠသိုလ္ စဖြင့္ဖြင့္ျခင္းႏွစ္တြင္ အနိမ့္ဆံုး ေက်ာင္းဝင္ခြင့္အမွတ္ကို တကၠသိုလ္ ဝင္စာေမးပဲြ ရမွတ္ (၃၄ဝ) ရသူမ်ားကို ဝင္ခြင့္ေပးခဲ့ရာမွ ေနာက္ပိုင္း အမွတ္ (၄ဝဝ) ေက်ာ္သူမ်ားသာ ေလွ်ာက္ထား ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ယခု ၂ဝဝ၉-၂ဝ၁ဝ ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ကိုမူ အနိမ့္ဆံုးရမွတ္ (၄၈ဝ) မွသာ ေလွ်ာက္ထားႏိုင္ၿပီး ေလွ်ာက္ထားသူ မ်ားထဲတြင္ အမွတ္ (၅ဝဝ) ေက်ာ္ ရရွိသူတုိ႔ ပါဝင္ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။
သုိ႔ေသာ္ ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ယခုေနာက္ပိုင္းတြင္ မသမာမႈမ်ားရိွလာသည္ဟု ၾကားရေၾကာင္း စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡေဟာင္းတဦးက ေျပာသည္။
၎က “ ဒါေၾကာင့္ အရည္အခ်င္းမမီတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ တကၠသိုလ္ေရာက္လာၿပီး စာမလိုက္ႏိုင္ဘဲ က်႐ံႈးသူမ်ားလာတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒီလိုသာ ဆက္သြားေနရင္ေတာ့ တျခားသက္ေမြးေက်ာင္း တကၠသိုလ္ေတြလိုပဲ ေရေၾကာင္းကလည္း အရည္အခ်င္း နိမ့္တဲ့ ဘဲြ႔ရေတြပဲ ထြက္လာမွာပဲ” ဟု သုံးသပ္သည္။
ေရေၾကာင္းသိပၸံ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာ ခ်ာလီသန္းကမူ ေက်ာင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ မသမာသည့္ နည္းလမ္းမ်ား အသံုးျပဳၿပီး ဝင္ခြင့္ရေအာင္ ျပဳလုပ္ပါက ေက်ာင္းမွ ထုတ္ပယ္ပစ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာထားသည္။
Wednesday, November 11, 2009
| [+/-] |
အေဝးသင္ဘြဲ႕ရသူမ်ား အရာရွိရာထူး ေလွ်ာက္ထားခြင့္မရွိ |
ေအာင္သက္၀ိုင္း
Wednesday, 11 November 2009 19:44
http://www.irrawaddy.org/bur
စစ္အစုိးရ ၀န္ႀကီးဌာန အသီးသီးတြင္ ဦးစီးအရာရွိ အပါအ၀င္ အငယ္တန္း အရာရွိ ရာထူးေလွ်ာက္ထားသူ အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ရ အားလုံး ၀န္ထမ္း အျဖစ္ အေရြးခံရျခင္းမရွိဘဲ Day ဟုေခၚေသာ ေန႔ေက်ာင္းတက္ တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ရ မ်ားသာလွ်င္ ဦးစားေပးအေရြးခံရသည္ဟု ေနျပည္ေတာ္ အစုိးရ ၀န္ထမ္းအသုိင္းအ၀န္းမွ သိရွိရသည္။
အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ရမ်ားကို အရည္အခ်င္း မရွိသူမ်ားအျဖစ္ အစုိးရအရာရွိႀကီးမ်ား ကိုယ္တုိင္ မွတ္ယူထားျခင္းေၾကာင့္ အစိုးရ အရာရွိငယ္ ရာထူးမ်ားအတြက္ မေရြးခ်ယ္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း အေကာက္ခြန္ဦးစီးဌာနမွ အရာရွိႀကီးတစ္ဦးက ရွင္းျပသည္။
“အရာရွိငယ္ရာထူးအတြက္ အေ၀းသင္ဘြဲ႕ရေတြကို မေခၚဘူးဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါက တရား၀င္ ညႊန္ၾကားခ်က္ ထြက္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ ၀န္ႀကီးဌာနတုိင္းမွာ ဒီလိုပါပဲ။ ေန႔တက္ တကၠသိုလ္ ဘြဲ႕ရေတြကုိပဲ ေခၚၾကတယ္”ဟု ထုိ အေကာက္ခြန္ အရာရွိက ေျပာၾကားသည္။
အေ၀းသင္တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ရမ်ားသည္ အရာရွိငယ္ရာထူး မ်ားမရရွိႏုိင္ေသာ္လည္း ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားတြင္ စာေရး၊ စာခ်ီကဲ့သို႔ေသာ ေအာက္ေျခ ၀န္ထမ္းမ်ားအျဖစ္ ၀င္ေရာက္အလုပ္လုပ္ႏုိင္သည္ဟု သိရသည္။
“ပညာေရး ေ၀းသည္မရွိ” ဆုိေသာ ေဆာင္ပုဒ္ႏွင့္အတူ စစ္အစုိးရ တီထြင္ခဲ့ေသာ အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္ ပညာေရးစနစ္မွ ေမြးထုတ္လုိက္သည့္ ဘြဲ႕ရလူငယ္မ်ားကုိ စစ္အစုိးရ ကိုယ္တုိင္ အသိအမွတ္မျပဳျခင္းမွာ လက္မခံႏုိင္ဖြယ္ရာျဖစ္သည္ဟု အေ၀းသင္ ဘြဲ႕ရ လူငယ္မ်ားက ေျပာသည္။
“အစုိးရရဲ႕ အေ၀းသင္ပညာေရးစနစ္နဲ႔ဘြဲ႕ရတာကို အစုိးရကုိယ္တုိင္က အသိအမွတ္မျပဳခ်င္ဘူး ဆိုေတာ့ ဒီအေ၀းသင္ တကၠသိုလ္ ဘြဲ႕ရေတြက ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ” ဟု ရန္ကုန္အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ရ ေက်ာင္းသူတဦးက ေမးခြန္းထုတ္သည္။
ရန္ကုန္မွ ျမန္မာစာကထိက တဦးကမူ ေန႔တက္တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ရ မ်ားက အရည္အခ်င္းရွိၿပီး အေ၀းသင္ဘြဲ႕ရ မ်ားက အရည္ အခ်င္း မရွိဟု ခြဲျခားသတ္မွတ္ျခင္းမွာ မသင့္ေလ်ာ္ဘဲ ပညာေရးစနစ္သည္သာလွ်င္ တရားခံ အစစ္ျဖစ္သည္ဟု သုံးသပ္သည္။
“ပညာေရး၀န္ႀကီး ေဒါက္တာခ်မ္းၿငိမ္း ကုိယ္တုိင္က တကၠသိုလ္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္စာေမးပြဲမွာ ဂုဏ္ထူးထြက္တဲ့ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြရဲ႕ အေျဖလႊာကလြဲရင္ က်န္တဲ့ Day ေရာ၊ အေ၀းသင္ေရာမွာ ဆရာ၊ ဆရာမတုိ႔ ႀကိဳက္သလို လုပ္ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာမွ မေျပာပါဘူး ဆုိၿပီး မွာတယ္။ ေျပာခ်င္တာက ေက်ာင္းသားေတြကို အေအာင္ေပးပါ၊ အက်မမ်ားပါေစနဲ႔လို႔ ေျပာတာ” ဟု အဆုိပါျမန္မာစာကထိက က ေထာက္ျပသည္။
စစ္အစုိးရသည္ ေက်ာင္းသားမ်ား ႏုိင္ငံေရးမလုပ္ရန္သာ စိတ္၀င္စားၿပီး ပညာတတ္သည္၊ မတတ္သည္ကုိ ထည့္သြင္းစဥ္းစားျခင္း မျပဳေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ တႏွစ္တႏွစ္ ျမန္ျမန္ေအာင္၊ ျမန္ျမန္ဘြဲ႕ရ ဆိုေသာ ၿပီးစလြယ္ ပညာေရးစနစ္ျဖင့္ တုိင္းျပည္လူငယ္မ်ားကုိ အကြက္က်က် ဖ်က္ဆီးေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း တကၠသိုလ္ ပညာေရးဆုိင္ရာ ၀န္ထမ္း အသုိင္းအ၀န္းတြင္ ေ၀ဖန္ေနၾကသည္။
“အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္မွာ ၁၀ ရက္ေက်ာင္းတက္ၿပီး စာေမးပြဲေျဖလို႔ ပညာမတတ္ဘူးလို႔ ေျပာေနၾကတာ။ ေန႔တက္ တကၠသိုလ္ ေတြမွာလည္း ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ ၇၅ ရာခုိင္ႏႈန္းျပည့္ရင္ မည္သည့္ေက်ာင္းသားမွ် က်ရႈံးျခင္းမရွိေစရဆိုတဲ့မူနဲ႔ ဘြဲ႕ေတြ ေပါေပါ ေလာေလာ ေပးေနတာပဲ။ ေျပာရရင္လည္း ကိုယ္ေပါင္ကုိယ္လွန္ ေထာင္းရသလိုပဲ” ဟု တကၠသိုလ္ဆရာမတဦးက ေျပာသည္။
စစ္အစုိးရ၏ ပညာေရးစနစ္သည္ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္မ်ားစြာရွိေနၿပီး ပညာတတ္မ်ားစြာ ေမြးထုတ္မည္ဆုိပါက ယခုလက္ရွိ ပညာေရးစနစ္ တခုလုံးကုိ ေျမလွန္ ေျပာင္းလဲပစ္ရန္ လိုအပ္သည္ဟု ဒဂုံတကၠသိုလ္ ျမန္မာစာ ကထိကေဟာင္း စာေရးဆရာမ ေဒၚေမၿငိမ္းက ေျပာသည္။
ျမန္မာ့ ပညာေရးစနစ္တြင္ ဆရာ၊ ဆရာမ၏ သင္ၾကားမႈကုိ လိုက္လံမွတ္သား က်က္မွတ္သည့္ စနစ္မွ ေက်ာင္းသားကုိယ္တုိင္ ေလ့လာဆည္းပူးျခင္း စနစ္သို႔ကူးေျပာင္းေရးသည္ အလြန္အေရးႀကီးေၾကာင္း ေဒၚေမၿငိမ္းက ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။
“တကၠသိုလ္ပညာေရးမွာ တကယ့္ ေသာ့ခ်က္က ဆည္းပူးတာ။ သင္ယူတာမဟုတ္ဘူး၊ ေလ့လာဆည္းပူး ပညာရွာရတာ။ တကၠသိုလ္ဆိုတာ ႀကံဆရတာ” ဟု သူက သုံးသပ္ေျပာဆိုသည္
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမတြင္ ယခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ အတြင္းက ျပဳလုပ္ေသာ အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ ေပးအပ္ပြဲတခု၌ ရန္ကုန္အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္ပါေမာကၡခ်ဳပ္က ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ တကၠသိုလ္ သင္ရုိးညႊန္းတမ္း မ်ားသည္ ကမၻာ့အဆင့္မီ ျဖစ္သည္ဟု ေျပာဆိုခဲ့သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ စစ္အစုိးရ အာဏာရရွိခ်ိန္မွစၿပီး ယေန႔အခ်ိန္အထိ မွတ္ပုံတင္ထားသည့္ အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ အေရအတြက္ ၂ သိန္းေက်ာ္၊ ၃ သိန္းနီးပါးရွိေနၿပီ ဟု ပညာေရး အသုိင္းအ၀န္းမွ သိရသည္။
| [+/-] |
ရခိုင္သဟာယအသင္းမွ တကၠသိုလ္ ပညာသင္ဆု ေလွ်ာက္လႊာမ်ားေခၚယူ |
http://www.narinjara.com/detailsbur.asp?id=2162
11/11/2009
ပညာသင္ဆုႏွင့္ ပညာ ထူးခၽြန္ဆုမ်ားကို ႏွစ္စဥ္ ခ်ီးျမွင့္ေပးေနေသာ ရခိုင္သဟာယ အသင္း ( ရန္ကုန္) မွ တကၠသိုလ္ ပညာ သင္ၾကားရန္ အခက္အခဲရွိသည့္ ရခိုင္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားအား ၂၀၀၉- ၂၀၁၀ ပညာသင္ႏွစ္ အတြက္ ပညာသင္ ဆုမ်ား ခ်ီးျမွင့္ႏိုင္ရန္ ေလွ်ာက္လႊာမ်ား စတင္ေခၚ ယူေနျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။
အဆိုပါ ပညာသင္ဆုမ်ားကို ေလွ်ာက္ထားလိုသူမ်ား အေနျဖင့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီ ၃၀ ရက္ေန႕ကို ေနာက္ဆံုးထားျပီး ေလွ်ာက္ထား နိုင္ေၾကာင္း အဖြဲ႕၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေဖၚျပသည္။
ေလွ်ာက္လႊာမ်ားကို ရခိုင္ျပည္နယ္ရွိ ျမိဳ႕နယ္ ပညာေရးမွဴးရံုးမ်ားႏွင့္ အသင္းတည္ရွိရာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ တာေမြျမိဳ႕နယ္ သမိန္ဗရမ္းလမ္း အမွတ္ ၁၁၅ ပထမထပ္တြင္ ရယူနိုင္ေၾကာင္း အသင္း၀င္ တဦးက ေျပာသည္။
ရခိုင္သာဟာယ အသင္းသည္ ပညာသင္ၾကားရန္ အခက္အခဲ ရွိေနေသာ ရခိုင္ေက်ာင္းသားမ်ားကို ၁၉၆၁ ခုႏွစ္မွ စျပီး ႏွစ္စဥ္ ပညာသင္ဆုမ်ား ခ်ီးျမွင့္လာေသာ အဖြဲ႕အစည္း တခုျဖစ္ျပီ္း ၂၀၀၈- ၀၉ ခုႏွစ္ ပညာသင္ႏွစ္တြင္ တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္ အဆင့္ တြင္ ရခိုင္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ၁၃၅ ဦးကို ပညာသင္ ဆုမ်ား ခ်ီးျမွင့္ေပးခဲ့ျပီး အထက္တန္း အဆင့္တြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ၁၇ ျမိဳ႕နယ္မွ ေက်ာင္းသား ၃၄ ဦးကို ပညာသင္ဆု ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့သည္။
၎ျပင္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ၁၄ ျမိဳ႕နယ္မွ မူလတန္းအဆင့္ ေက်ာင္းသား ၄၂၀ကိုလည္း ၂၀၀၈-၀၉ ခုနွစ္အတြက္ ပညာသင္ ေထာက္ပံ့ေၾကးမ်ား ခ်ီးျမွင့္ေပးခဲ့သည္။ ရေသ့ေတာင္၊ ဘူးသီးေတာင္ႏွင့္ ေမာင္ေတာ သံုးျမိဳ႕နယ္ရွိ မူလတန္းေက်ာင္းသားမ်ားကို ယူနီဆက္မွ ကူညီေပးခဲ့သျဖင့္ အဆိုပါ ျမိဳ႕နယ္သံုးျမိဳ႕နယ္ရွိ မူလတန္း ေက်ာင္းသားမ်ားကို ၂၀၀၈-၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ပညာသင္ ေထာက္ပံ့ဆု ခ်ီးျမွင့္ျခင္း မရွိေၾကာင္း အဖြဲ႕၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေဖၚျပသည္။
၂၀၀၈-၀၉ ခုႏွစ္ ပညာသင္ႏွစ္ အတြင္း တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္ အဆင့္တြင္ ရခိုင္လူမႈေရးအသင္း ( ဂ်ပန္ ) မွ ( ၂၂ ) ဦး၊ ရခိုင္ေဖါင္ေဒးရွင္း ( စကၤာပူ ) မွ ( ၃၅ ) ဦး၊ ရခိုင္အမ်ိဳးသာ းပညာေရး ရံပံုေငြအဖြဲ ့ မေလးရွားမွ ( ၅ ) ဦး၊ ရခိုင္မိသားစု ( ကာတာ ) မွ ( ၃ ) ဦး၊ ရခိုင္သဟာယအသင္း ( ရန္ကုန္ ) မွ ( ၆၅ ) ဦးႏွင့္ MR. YOKO YAMA YOKO ဂ်ပန္မွ ( ၅ ) ဦး ခ်ီးျမွင့္ ေပးခ့ဲသည္ဟု သိရသည္။
၎ျပင္ အသင္းၾကီးမွ ရခိုင္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားအား ပညာသင္ေထာက္ပံ့ဆုမ်ား ေထာက္ပံ့ လွဴဒါန္း လိုသူမ်ားအားလည္း အသင္းၾကီးႏွင့္ ဆက္သြယ္ လွဴဒါန္းရန္ ေဆာ္ၾသထားေၾကာင္း သိရသည္။
ရခိုင္သဟာယ အသင္းကို ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ဇူလွိဳင္လ ၈ ရက္ေန႕တြင္ ပုဇြန္ေတာင္ အစိုးရ တန္းျမွင့္ေက်ာင္း ခန္းမေဆာင္တြင္ ျပဳလုပ္ေသာ ရခိုင္ဆုိရွယ္ ကလပ္ သင္းလံုးကၽြတ္အစည္းအေ၀းၾကီးတြင္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ယခင္က တည္ရွိေနေသာ ရခိုင္ဆိုရွယ္ကလပ္မွာ ေခတ္ႏွင့္ မေလ်ာ္ညီ သျဖင့္ ရခိုင္သာဟာယ အသင္းသို႕ ေျပာင္းလဲ ဖြဲ႕စည္းျခင္း ျဖစ္ျပီး အသင္း၏ ပထမဆံုး ဥကၠဌၾကီးမွာ ဦးစိန္ညိဳထြန္း (အိုင္စီအက္စ္) ျဖစ္ျပီး အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးမွာ ဦးေစာျမေအာင္ (တရားသူၾကီး) တို႕ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
(နိရဥၥရာ သတင္းဌာန)
Monday, November 9, 2009
Tuesday, November 3, 2009
| [+/-] |
အေ၀းသင္စာေမးပြဲ စာကူးေျဖသူမ်ားျပား |
အေဝးသင္စာေမးပဲြ စာကူးေျဖသူ မ်ားျပား
ေအာင္ေက်ာ္မိုး / ၂ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၉
http://www.khitpyaing.org/news/Nov09/021109b.php
လက္ရိွ ေျဖဆိုေနသည့္ အေဝးသင္တကၠသိုလ္ စာေမးပဲြမ်ားတြင္ စာကူးေျဖသူ အလြန္မ်ားေၾကာင္း ရန္ကုန္၊ မႏၲေလး တကၠသိုလ္ တို႔၌္ ေျဖဆိုေနသည့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားထံမွ စံုစမ္းသိရသည္။
ဒဂံုတကၠသိုလ္တြင္ ဥပေဒ ပထမႏွစ္ ေျဖဆိုေနသည့္ ေက်ာင္းသူတဦးက “သမီးတို႔ စာေမးပဲြခန္းမွာ ေက်ာင္းသား (၅ဝ) နီးပါး ေလာက္ရွိတယ္။ အဲဒီမွာ ကူးခ်တဲ့သူက တဝက္နီးနီးေလာက္ရွိတယ္။ စာေမးပဲြ ဒုတိယေန႔မွာ အခန္းေစာင့္က စာကူးေျဖတဲ့သူ ေတြကို သူတို႔ကူးတဲ့ စကၠဴေတြ၊ စတစ္ကာေတြ အားလံုးကို သိမ္းသြားၿပီး ခံုနံပါတ္ေတြကိုလည္း မွတ္သြားတယ္။ စုစုေပါင္း အေယာက္ (၂ဝ) ေလာက္ရွိတယ္။ သူတို႔ကို ဘယ္လို အေရးယူမလဲဆိုတာ မသိရဘူး။ ေနာက္ရက္ေတြမွာေတာ့ စာေမးပဲြ ဆက္ၿပီးေပးေျဖတာေတာ့ ေတြ႔ရတယ္” ဟု ေျပာသည္။
မႏၲေလး ရတနာပံုတကၠသိုလ္တြင္ ပထဝီဘာသာအဓိကျဖင့္ တတိယႏွစ္ ေျဖဆိုေနသူ ေက်ာင္းသား တဦး ကလည္း ၎တို႔ စာေမးပဲြခန္းမွာလည္း အမ်ားစုသည္ စာကူးၿပီး ေျဖဆိုၾကေၾကာင္း၊ စာကူးရန္အတြက္ အေျဖ ေရးထားသည့္ မိုကၠ႐ိုေခၚ ေသးငယ္သည့္ စကၠဴေလးမ်ား၊ ေခါက္၍ရေသာ ဘာဂ်ာမ်ား၊ စတစ္ကာမ်ား စသျဖင့္ ေတြ႔ရေၾကာင္း၊ စာေမးပဲြအခန္းေစာင့္ ဆရာ၊ ဆရာမ အမ်ားစုက မျမင္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ေပးၾကၿပီး အခ်ိဳ႕ ဆရာမမ်ားမွာမူ စာေမးပဲြေျဖခ်ိန္ (၁) နာရီေလာက္ ရွိလာခ်ိန္တြင္ “ေဟ့ ေတာ္ၾကေတာ့၊ ေအာင္မွတ္ေတာ့ ရေလာက္ၿပီ၊ ေတာ္ၾကေတာ့ သိမ္းၾကေတာ့” ဟု သတိေပးတတ္ေၾကာင္း၊ စာကူးသူမ်ားကိုမူ ခံုနံပါတ္မွတ္ျခင္း၊ အေရးယူျခင္းမရိွေၾကာင္း ေျပာသည္။
စာေမးပဲြေျဖသည့္ ေက်ာင္းသားဦးေရမွာ ပထမဆံုးေန႔တြင္သာ အမ်ားဆံုးျဖစ္ၿပီး ေနာက္ရက္တုိ႔တြင္ တျဖည္း ျဖည္း နည္းသြား ေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းမွာ အဆုိပါေက်ာင္းသားမ်ားသည္ စာေမးပဲြတြင္ ေျဖရမည့္ စာနည္းနည္း ကိုပင္ မက်က္ႏိုင္သူမ်ား၊ ေရွ႕ပိုင္း ရက္တုိ႔တြင္ မေျဖႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ဒဂံုတကၠသိုလ္မွ စာေျဖေက်ာင္းသူ က ေျပာသည္။
စာေမးပဲြေျဖသည့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကို ပံုမွန္အားျဖင့္ စာေမးပဲြခန္းထဲ မဝင္ခင္ စစ္ေဆးရေၾကာင္း၊ စာေမးပဲြခန္းထဲတြင္ စာကူးေနသည္ကို ျမင္ေတြ႔ရပါက ခံုနံပါတ္ မွတ္ထားၿပီး အထက္သို႔ တင္ျပရန္ ၫႊန္ၾကား ခ်က္ရွိေၾကာင္း၊ အေထာက္အထားႏွင့္ ေတြ႔ပါက စာေမးပဲြကို က်႐ႈံးေပးမည့္အျပင္ ေနာက္ထပ္ (၂) ႏွစ္ (၃) ႏွစ္ စာေမးပဲြေျဖဆိုခြင့္ ပိတ္ပင္ႏုိင္ေၾကာင္း ရန္ကုန္ အေရွ႕ပိုင္းတကၠသိုလ္မွ နည္းျပ ဆရာမတဦးက ေျပာသည္။
သုိ႔ေသာ္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား စာကူးသည္ကို တိတိက်က် အေရးမယူျခင္းမွာ ဆူပူမႈမျဖစ္ေစရန္ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း လုပ္ရန္ဆိုသည့္ ညႊန္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္အျပင္ ဆရာမ်ားက ေက်ာင္းသားမ်ား နစ္နာမည္ကိုစုိးရိမ္ေသာေၾကာင့္ အေရးမယူျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထိုဆရာမက ရွင္းျပသည္။
စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡေဟာင္းတဦးကမူ “အေဝးသင္ တကၠသိုလ္ဆိုေပမယ့္ ဘာကိုမွ ၾကပ္ၾကပ္ မတ္မတ္ စာသင္ျပတာ၊ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္တာ မရွိဘူး။ တႏွစ္ (၂) ႀကိမ္ေလာက္ စာစဥ္ေတြကို လက္ေရးနဲ႔ကူးတင္႐ုံပဲ၊ ေနာက္စာေမးပြဲနီးမွ အနီးကပ္ဆိုၿပီး (၁၀) ရက္ဖြင့္တယ္၊ ေက်ာင္းသားေတြက မသြားသူ မ်ားတယ္။ ဒီေတာ့ စာလံုးဝ သင္မထားတဲ့၊ မတတ္တဲ့ ကေလးေတြ စာေမးပဲြဝင္ ေျဖရတာမ်ဳိး ျဖစ္ေနလုိ႔ ကူးခ်တဲ့ ျပႆနာ ေပၚလာရတာ။ တဖက္ကလည္း စာေမးပဲြအခန္းေစာင့္ေတြက ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္မလုပ္ၾကဘူး။ လုပ္ရင္လည္း စာေမးပဲြေျဖတဲ့ ကေလး (၁ဝ) ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ေတာင္ ေျဖႏိုင္ေတာ့မယ္ မထင္ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ျပႆနာအရင္းခံဟာ ပညာေရး စနစ္သာျဖစ္တယ္” ဟု ေဝဖန္ေထာက္ျပသည္။
ယခုကဲ့သုိ႔ စာေမးပဲြခန္းအတြင္း စာကူးသည္ကို အခန္းေစာင့္ ဆရာမ်ားက လ်စ္လ်ဴ႐ႈေပးရန္ ဆိုၿပီး ယခင္က ေက်ာင္းသား တေယာက္ က်ပ္ (၂ဝဝ) မွ (၃ဝဝ) ႏႈန္း ေန႔စဥ္ ေကာက္ခံထည့္၀င္ရျခင္း ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ယခုစာေမးပဲြတြင္မူ မရွိေတာ့ေၾကာင္း သိရသည္။
အေဝးသင္တကၠသိုလ္ စာေမးပဲြမ်ားကို ႏိုဝင္ဘာ (၃) ရက္ေန႔အထိ ဆက္လက္ ျပဳလုပ္သြားမည္ျဖစ္သည္။