ေကာင္းေသာ စာသင္ၾကားျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ စဥ္းစားေတြးေတာစရာမ်ား (၁)

ေကာင္းေသာ စာသင္ၾကားျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ စဥ္းစားေတြးေတာစရာမ်ား (၁)

သိန္းနိုင္
(ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ ယူနက္စကို-အာရွႏွင့္ ပစိဖိတ္ေဒသ ပညာေရးျဗဴရို ညႊန္ၾကားေရးမွဴးေဟာင္း ရွယ္ဒန္ ေရွးဖာ၏ စာတမ္းကို ျပန္ဆိုပါသည္။ Ref: BKK post 13 Jan 2009)

က်ေနာ္ပထမဆံုးလုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္ (အေကာင္းဆံုးလည္းျဖစ္ပါတယ္) ကေတာ့ ေက်ာင္းဆရာ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ပါ။ ေက်ာင္းျပီးလုိ႕အသက္ ၂၂ ျပည့္တယ္ဆိုရင္ပဲ မေလးရွားႏိုင္ငံအေရွ႕ပိုင္း ဆာရာ၀က္ ေတာနက္ၾကီး ထဲမွာရွိတဲ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းေလးတစ္ေက်ာင္းမွာ စတင္ခဲ့တာေပါ့။ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ လက္မွတ္ေပၚမွာ ေရးထားတဲ့အတုိင္း က်ေနာ့္တာ၀န္ကေတာ့ ”မိခင္ဘာသာစကား ေျပာဆိုသူ“ အေနနဲ႕ပါ။

ေက်ာင္းမွာ စာသင္တန္း ေလးခန္းရွိပါတယ္။ ပညာေရးဌာနက တရား၀င္အေၾကာင္းၾကားစာမပို႔မီ က်ေနာ္ ေရာက္သြားတဲ့အခါ ဆရာ ငါးဦး ရွိခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္လာမယ္ရယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မထားၾကတဲ့ အတြက္ရယ္ နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံသားဆရာငယ္တစ္ဦး မေန႔ကတည္းကေရာက္ရွိေနတာေၾကာင့္ သိပၸံဘာသာႏွင့္ အဂၤလိပ္စာကို သင္ဖို႔ သူ႔ကိုတာ၀န္ေပးထားခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ကေတာ့ဘယ္တုန္းကမွ မေလ့လာဘူးခဲ့တဲ့ အာရွတိုက္သမိုင္းႏွင့္ ေတာင္ကမၻာဘက္ပိုင္းပထ၀ီ၀င္တို႔ကို သင္ၾကားေပးရမွာတဲ့။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ဂီတျဖစ္ပါတယ္။

ႏွစ္ပတ္အတြင္းမွာဘဲ ဂီတကို လက္ေလ်ာ့လုိက္ရပါတယ္။ (သီခ်င္းမဆိုတတ္ဘူးဆိုတာကို သက္ေသျပရခဲ့ ေသးတာ။) အဂၤလိပ္စာကိုေတာ့ သင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ သူတို႔ဆံုးျဖတ္တာကေတာ့ “ဒါးဗစ္“ ဆိုတဲ့ ဆရာေလးက နားလည္ႏိုင္ေလာက္တဲ့အဂၤလိပ္စကားကို မေျပာတတ္လို႔တဲ့။ ဒီစာကိုဖတ္ေနတဲ့ နယူးဇီလန္သားမ်ားကို က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ဘဲ က်ေနာ့္ရဲ႕ စာသင္ၾကားျခင္း အလုပ္စတင္ခဲ့ေတာ့တယ္။ သိပ္စိတ္၀င္စားစရာမေကာင္းသလို ေက်နပ္ စရာ မျဖစ္ခဲ့တဲ့ စာသင္ၾကားျခင္း အလုပ္ ၂ မ်ဳိးေလာက္ ေျပာင္းအျပီးမွာေတာ့ တကယ္လုပ္သင့္တာက ပညာေရးဘဲြ႔ေက်ာင္းသား အလုပ္ဟာ (ေက်ာင္းျပန္တက္တာ) ပိုအသင့္ေတာ္ဆံုးလို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ အထူး သျဖင့္ေတာ့ မႏုႆေဗဒရႈေထာင့္ကေန စဥ္းစားတာပါ။ ဒါဟာပညာေရးကို ဆုပ္ဆုပ္ကိုင္ကိုင္ တိုက္ရိုက္ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္တာထက္ ပညာေရးဆိုတာေတြကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၊ ပိုင္းျဖတ္ရတာကို တစ္သက္တာ စိတ္၀င္စားမႈနဲ႕စတင္ပါေတာ့တယ္။

အႏွစ္ေလးဆယ္ေလာက္ ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ့အျပီး အခုေတာ့ က်ေနာ္တို႕ဘယ္ေနရာမွာ ရပ္တည္ေနရပါလဲ။ အေျခအေနသိပ္မေကာင္းဘူးလို႔ေျပာရမွာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ပိုမိုဆိုးရြားလာေနတဲ့ စိန္ေခၚမႈအသစ္ေတြ၊ အႏၲရာယ္အသစ္ေတြ အျပည့္အႏွက္ရွိေနတဲ့အေျခအေနနဲ႕ ကမၻာၾကီးမဟုတ္လား။ အခုေတာ့ ဒီျခိမ္းေခ်ာက္မႈေတြဟာ ပုိျပီးေတာ့သာၾကီးထြားလာေနတယ္။ ကမၻာၾကီးပ်က္စီးေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြျဖစ္တဲ့ ေငြေၾကးစီးပြားကပ္ဆိုက္ေနမႈေတြ၊ ရာသီဥတုေဖာကျ္ပန္ ေျပာင္းလဲလာေနမႈေတြ၊ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားႏွင့္ ေလ်ာ့နည္းလာေနတဲ့ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြကို အျပိဳင္အဆိုင္လုယူတဲ့ စစ္ပြဲေတြ အစံုအလင္ ပါ၀င္ေနတယ္ေလ။

ျပႆနာကေတာ့ ဒီစိန္ေခၚမႈေတြပိုမိုမ်ားျပားလာတာနဲ႔အမွ် “ပညာေရး“ က ကူကယ္ႏိုင္မယ္ဆို႔တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရယ္ ကမၻာၾကီးကို ေခ်ာက္ထဲမက်ဖို႔ ကယ္ဆယ္ေပးႏိုင္မယ္ဆိုျပီး ျမင္လာၾကေတာ့တယ္။ ပညာေရးသမားမ်ား အတြက္ အားတက္ဖြယ္ရာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါဘဲ။ သို႔ေပမယ့္ ပညာေရးကို စိန္ေခၚ ခံေနရေတြကေတာ့ျဖင့္ အသည္းထိတ္စရာပါ။

၁။ တစ္ကမၻာလံုးမွာၾကံဳေတြ႕ေနရာတာက ပညာေရးဆိုင္ရာ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဗဟိုဦးစီးခ်ဳပ္ကိုင္မႈကေန ေလ်ာ့ခ်လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ (အေကာင္းေရာ၊ အဆိုးပါ၊ လုပ္ပံုနည္းလမ္း မွန္ကန္မႈနဲ႔ လမ္းမွားမႈေတြ ရွိေနတယ္။)

၂။ ပညာေရးစနစ္အတြင္းမွာ အဂတိတရားလိုက္စားမႈေတြ ၾကီးထြားလာေနတယ္။ ပုဂၢလိကႏွင့္ အခေၾကးေငြ ေပးရတဲ့က်ဴရွင္ေတြမွာသာ ေက်ာင္းဆရာဆရာမမ်ားဟာ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းကို ထိထိေရာက္ေရာက္ သင္ၾကား ေတာ့တယ္။

၃။ ပညာေရးစနစ္ရဲ႕အဆင့္ဆင့္တိုင္းမွာ လမ္းေၾကာင္း လမ္းသြယ္ေတြ ေထြျပားလို႔ေနျပီး အရည္အေသြး ျပည့္၀တဲ့ဆရာ ဆရာမေတြ၊ သင္ၾကားေရးအရင္းအျမစ္ေတြကို လမ္းေၾကာင္းတိုင္းမွာ ပိုလုိအပ္ေနတယ္။

၄။ ပညာေရးဟာ ကမၻာမႈျပဳျခင္းျဖစ္စဥ္ႏွင့္ စံႏႈန္းေတြအတြက္ အက်ဳိးေဆာင္ရမွာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ေဒသ အလိုက္ လိုက္ေလ်ာညီေထြရွိမႈႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအမွတ္အသားသရုပ္ေတြႏွင့္ မ်ဳိးႏြယ္စုံေထြျပားမႈကို ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ေပးရမွာလား ဆိုတဲ့ အေတာမသတ္ႏိုင္တဲ့ ေဆးေႏြးျငင္းခံုမႈေတြ။

၅။ ပညာေရးကို ကိရိယာတစ္ခုအျဖစ္အသံုးျပဳေနတဲ့ (ကုန္ထုတ္၊ ဥာဏ္ထုတ္ စြမ္းအားတိုးပြားေစဖို႔ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားထု ပ်ဳိးေထာင္ေရး) အေျခအေနကေန ျပီးျပည့္စံုတဲ့ လူသားတစ္ဦး ျဖစ္လာေစဖို႔ဆိုတဲ့ လူသားဗဟိုျပဳ အေတြးအျမင္ဘက္ကို ေျပာင္းလဲလာမႈ။

၆။ အနာဂတ္ကာလမေသခ်ာမတိက်မႈအေပၚမွာ ဖန္တီးလိုစိတ္ႏွင့္ ေျပာင္းလဲျခင္းႏွင့္အတူ လိုက္ေရြ႕ႏုိင္ဖို႔ ေတြကို ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးရန္လိုအပ္မႈ၊ အစဥ္သင္ယူေနတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းမွာ စဥ္ဆက္မျပတ္ တစ္သက္တာေလ့လာလိုမႈ၊ ပဋိပကၡေတြပိုျပီးတိုးလို႔ေနတဲ့ ကမၻာၾကီးမွာ ျငိမ္းခ်မ္းမႈႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ အတူမွီတြဲေနထိုင္ႏိုင္မႈ။

၇။ အမွတ္အသားသရုပ္အုိင္ဒီမတူတာရယ္ ျပီးေတာ့လည္းေနာက္ခံအေျခအေနအမ်ဳိးအစံုအလင္ရွိေနတဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို ရင္ဆုိင္ႏုိင္ဖို႔။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ကေတာ့-

၈။ အေကာင္းဆံုးေသာ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြထားရွိျပီး၊ ေက်ာင္းတက္ႏႈန္းတိုးလာတာေတြ၊ ေငြေၾကးအရင္းအႏွီး ပိုျမဳပ္ႏွံ ထားတာေတြရယ္ တစ္ကမၻာလံုးမွာ အရည္အတြက္တိုးလာေစဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ကို တျဖည္းျဖည္း ေရွ႕တိုး ေလွ်ာက္လွမ္းေနစဥ္မွာဘဲ ပညာေရးစနစ္ေတြနဲ႔ စာသင္ေက်ာင္းဟာ ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ သင္ယူရန္ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းသင္ၾကားေပးဖို႔ ပ်က္ကြက္ေနတာကို ပိုေတြ႔ေနရပါျပီ။

ေက်ာင္းဆရာဆရာမမ်ားဟာ ဒီစိန္ေခၚမႈေတြကို ေျဖရွင္းရာမွာ အဓိကက်တဲ့ ေနရာမွာရွိေနတယ္။ ပညာေရးကေန ကမၻာၾကီးကို ကူကယ္ရမယ္ ဆိုတာလည္း အပါအ၀င္ေပါ့။ “ေက်ာင္းဆရာဆရာမ မလိုအပ္တဲ့ သင္ရိုးညႊန္းတမ္း“ ဆိုတာရယ္ “ေက်ာင္းဆရာဆရာမႏွင့္ တူညီေသာ ကြန္ျပဴတာ“ ဆိုတာေတြကို ထပ္ျပီးေတာ့ မၾကားမိေသးပါဘူး။ ပညာသင္ၾကားေပးသူ၊ စံျပဳႏိုင္သူ၊ လမ္းညႊန္ေပးသူေတြရယ္လို႔ တင္စားေခၚထားတဲ့ ေက်ာင္းဆရာဆရာမမ်ားဟာ ဒီကမၻာေျမမွာ ရွိေနပါဦးမယ္။

ေနာက္အပတ္က်ရင္ ဒီစိန္ေခၚမႈေတြကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ ဘယ္လိုလုပ္ကိုင္ႏိုင္မလဲဆိုတာကိုေဆြးေႏြးပါဦးမယ္။